Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

PUR

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

PUR

2 minuten leestijd

Goede vrienden zeiden het al: “Een monumentenpand? Levenslang!” Inderdaad, er is altijd wel iets: een overlopende kilgoot, optrekkend vocht, losse stopverf, klemmende deuren, immens veel schilderwerk zowel buiten (ramen, luiken) als binnen (balkenplafonds, lambriseringen), tocht, stof, energiekosten en niets wat gerepareerd moet worden is standaard. Toch zou ik niet anders willen. Dat houdt wel in dat ik veel zelf moet doen, anders wordt het onbetaalbaar.

Nu heb ik de gekke gewoonte altijd te denken: “Dat doe ik wel even.” Een klein klusje is zo gepiept. Om dan me om te kleden en een overal aan te trekken vind ik te veel gedoe. In de loop der jaren heb ik daardoor al veel kleding verziekt: verfvlekken, scheuren. Het lijkt wel of ik het liefst in driedelig kostuum klus. Een rampzalige eigenschap. Mijn vrouw wordt daar vaak moedeloos van. “Wat heb je nou weer voor vlek op je rug?” “O, die is van Sikkens.”

Een splinternieuwe groene broek. Met wat shirts, ondergoed, truien en sokken in Rotterdam gekocht (Mijn vrouw sleept me soms een kledingzaak in en gaat dan helemaal los). Een dag later. “Ja, die broek staat je echt goed.” Ze is even later voor haar werk naar Utrecht en ik ontdek nog een opening bij een cv-leidingdoorvoer. Even wat PUR in het gat spuiten. Sh.. een klodder op m’n broek. Schrappen, keukenrol, zacht wrijven, natte doek, deppen. Dan maar terpentine. Broek volledig verpest. Lichte paniek. Met de broek in een plastic zak naar R’dam!

“Nee, meneer, dat was het laatste exemplaar. We hebben er nog wel in dezelfde kleur en ook in uw maat, maar die zijn wel van een ander merk, maar dat zal toch geen probleem zijn? De kwaliteit is hetzelfde.” Vooruit dan maar. Ik zie geen verschil, maar denk wel, terwijl ik het verziekte exemplaar in een vuilnisbak op de Lijnbaan prop: “Eén halen, twee betalen.” Vooralsnog gered en snel naar huis. In ieder geval voor 17.30 uur.

Drie weken later. Mijn vrouw strijkt de was. En dan… “Hé, da’s gek, het lijkt wel een heel andere broek, hij was toch van Hilfiger?”

Dit artikel werd u aangeboden door: Eilanden-Nieuws

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van dinsdag 15 oktober 2024

Eilanden-Nieuws | 28 Pagina's

PUR

Bekijk de hele uitgave van dinsdag 15 oktober 2024

Eilanden-Nieuws | 28 Pagina's