Hoe wij zijn. Hoe wij behoorden te wezen.

Deut. 9, VS. 6. „Weet dan, dat u de Heere, uw God niet om uwe gerechtigheid ditzelve goede land geeft, om dat te erven. Want gij zijt een hardnekkig volkl" Ps. 103, VS, 2. ,.Loof den Heere mijne ziel, en vergeet geene van Zijne weldaden."

Degenen, die het voorrecht en de eer hebben, om in 't Woord „tehuis" te wezen, zij weten hoe bizonder veel smart en ellende de laatste tijden van 't nationale leven er geweest is voor Juda en Israel. Zoo zullen ook de laatste tijden voor het menschelijk geslacht worden, dat leert ons de Heere Jezus. En wij beleven na het begin van allerlei gruwelen. In de natuur stormen en aardbevingen. Onder de menschen oorlogsgruwelen. En bij allen: ontevredenheid. In 't bizonder leert ons Jeremia, hoe 't volk toen was. En ofschoon hij zegt: „Och Heere Heere, zie, ik kan niet spreken, want ik ben jong." Zoo toont God, dat Hij kan. En hfdst. 1, vs. 5—10 geeft Jeremia zijn wijding en maakt hem „tot eene vaste stad" en „ijzeren pilaar". Jerem. 7, vs. 1—16. In de poort van des Heeren Huis, sprekende 't Woord des Heeren, volgt er toch: „Gij dan, bidt niet voor dit volk". — „Roep Mij niet aan, want Ik zal u niet hooren." Jeremia gehoorzaamt, kan in~ zijn lijden niet zwijgen: „Is dan de Heere niet in Zion." En hfdst. 14, vs. 7: „o Heere, doe 't om Uws Naams wil." — Voor ons, die biddend den Heere aanhangen, is, als voor Jeremia in vs. 31 groote troost. „Is niet Efraim Mij een dierbare zoon! is hij niet een troetelkind." „Ik zal Mij zijner zekerlijk ontfermen, spreekt de Heere.'"— Daar zien wij, dat terwille van den beloofden Messias dit uitverkoren volk behouden wordt. Maar „niet om hunne gerechtigheid", zij evenmin als wij. Zóo als zij waren, toen ter tijde, zoo nu. Onbenullig, vlinderachtig loopend naar alle winden. En het zoogenaamde christenvolk. Dat kleine kuddeken? Zijn zij bezield van ernst en ootmoed? Beseffende in leven en daden, de verantwoordelijkheid van te behooren tot deze, waarvan de Heere zegt: „Gij schapen Mijner weide, gij zijt menschen, maar Ik ben de Heere, uw God!" Zooals de Heere hen noemt. Om te waardeeren in dank het groote voorrecht, dat wij hebben. Ziet op andere volken. Neemt als achtergrond voor ons, de arme Joden in Rusland; de vervolgde Zionisten uit Palestina. En nog meer: de 800 000 Armeniërs, die sedert Mei 1914 door de Turken vervolgd zijn. Wel is er veel groots gedaan voor vluchtelingen van een volk, uitgebuit door een ander volk! Maar laat een ieder zichzelf onderzoeken, hoe 't is met: „Vergeet geen van Zijne weldaden." Over 't geheele land, en aan de grenzen, knorrende, murmureerende, ontevredenheid. Een wijze zegt: „Let goed op, wat er is, en niet maar altoos op wat er ontbreekt." Waarom gaan wij vrij van oorlogsellende? Om onze gerechtigheid? o Heere, wek ons op tot dankbaarheid, geef wijsheid en verstand. Leer ons: Daniel 9. „o Heere, hoor! o Heere, vergeef! o Heere, merk op!" Geen eigenwijs Jonagebed, 4, vs. 2: „Was dit mijn woord niet, daarom kwam ik 't voor." Zooals alle de „pacifisten" en „anti" dit en dat, als met een wijsheid van Salomo toegerust om God te leeren het „Hoe?" Denk aan Jesaja: „Ik ben God en niemand meer." Ps. 27, vs. 14: „Wacht op den Heere, en zijt sterk (in Hem), Hij zal uw hart versterken. Ja wacht op den Heere." Dat doende, is een onfeilbaar bewijs van die waarheid: „Ik ben niet mijns, maar mijns getrouwen Zaligmakers, Jezus Christus, eigen eigendom." Amen. A. M. R.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen