Twisten en tweedracht

Twisten, zo schrijft Paulus letterlijk in meervoud in Galaten 5:20. De werkelijkheid van de zonde openbaart zich ook in dit woord. Het Griekse woordenboek vermeldt dat de betekenis van het Griekse woord in enkelvoud kan worden weergegeven met synoniemen als: strijd, egoïstische rivaliteit. En in meervoud met synoniemen als: ruzies, geruzie. Paulus gebruikt het woord in Romeinen 1:29 als hij schrijft over de toestand van de heidenen die zonder God in de zonde leven. Paulus gebruikt het woord in diezelfde Romeinenbrief ook als hij de christenen in Rome aan het slot van de brief aanspoort tot een heilige levenswandel: ‘Laat ons, als in den dag, eerlijk wandelen, niet in brasserijen en dronkenschappen, niet in slaapkamers en ontuchtigheden, niet in twist en nijdigheid’ (Rom. 13:13).

Wanneer we vervolgens onderzoeken hoe Paulus ook in zijn beide brieven aan de gemeente van Korinthe dit woord gebruikt (1 Kor. 1:11, 1 Kor. 3:3, 2 Kor. 12:20) wordt duidelijk dat dit woord uitsluitend gebruikt wordt voor de verhouding van mensen ten opzichte van elkaar. Paulus constateert bijvoorbeeld dat diverse gemeenteleden in Korinthe in ruzie met elkaar leven. Ook uit de overige Schriftplaatsen waar Paulus dit woord gebruikt (Fil. 1:15, 1 Tim. 6:4, Titus 3:9) wordt duidelijk dat dit woord de onderlinge relatie tussen mensen betreft. Wie het wereldnieuws bijhoudt kan iedere dag de werkelijkheid van dit Bijbelwoord horen of lezen. Sinds de zondeval is deze wereld vol van strijd en geruzie. Grote spanningen zijn er tussen wereldmachten als Iran en de Verenigde Staten. Oorlogen zijn vaak het gevolg ervan. Ook in de Nederlandse samenleving is er veel wat aan dit woord herinnert. De ene na de andere beroepsgroep protesteert heftig tegen het beleid van onze overheid, vaak op een manier die zonder meer valt onder de betekenis van het woord twisten in dit gedeelte.

Wie de berichten van sommige vooraanstaande politici op sociale media als Instagram en Twitter leest, komt daar diverse voorbeelden tegen van egoïstische rivaliteit. En laten we nog maar dichter bij huis blijven. Want wat vertoont de kerk in ons land een enorme verdeeldheid. Zeker, het fundament van de Bijbel en de gereformeerde belijdenis is onopgeefbaar. En waar het gezag van de Bijbel als Gods Woord bedreigd wordt in de discussie over de schepping, het huwelijk en seksualiteit, zijn we geroepen om juist een waarschuwende stem te laten horen tegen allerlei vormen van postmodern relativisme. Maar wat is er binnen de kerken die op dat fundament staan en tussen christenen die datzelfde Woord van God van harte liefhebben, ook veel onderlinge verdeeldheid. Ruzie over zaken die in het licht van Gods Woord bijzaken zijn; die vallen binnen de christelijke vrijheid. Dogmatische discussies over thema’s waarover onze belijdenis geen uitspraken doet.

Juist kerkelijke twisten maken duidelijk dat twist de moeder van tweedracht (partijvorming) is. Wat een onderling wantrouwen kan er zijn, en wat kunnen er geestelijke verdachtmakingen geuit worden. Wat kunnen liggingsverschillen soms worden uitvergroot, waarbij kerken, gemeenten en predikanten worden ‘ingedeeld’ bij links of rechts. En waarbij we, hoewel we het niet hardop zullen uitspreken, toch onszelf beschouwen als het meest rechtzinnig. En hoeveel onenigheid is er ook binnen huwelijken, gezinnen en families? Laten we daarom allereerst onze hand in onze eigen boezem steken. Om te ontdekken dat we allemaal een hart hebben wat van zichzelf zo twistziek is. Wat een wonder dat God al deze werken van het vlees kan en wil doden, in Zijn genade. Op grond van het volbrachte werk van de Heere Jezus Christus, door de kracht van de Heilige Geest. Waarbij Hij een totaal nieuwe mens schept, die de vrucht van Zijn Geest draagt.

Als we ontdekken wat er leeft in ons eigen hart, brengt ons dat in hartelijk berouw aan Gods voeten. Terwijl we tegelijkertijd ook mild worden voor een ander. Als we ontdekken hoe groot de reinigende kracht van Jezus’ bloed is, vinden we in Hem vrede met God, door het geloof in Hem. Terwijl het tegelijkertijd ook ons vurig verlangen wordt om de Zaligmaker aan een ieder aan te wijzen, en Hem aan te prijzen. Wie vrede met God gevonden heeft in Zijn bloed verlangt er ook naar om (zoveel als ons mogelijk is) vrede te houden met alle mensen. We zullen er alles aan doen om deze vrede te krijgen en te bevorderen. Omdat de Geest van Christus ons zachtmoedig en nederig van hart maakt, zoals Hij is. We leren de ander uitnemender achten dan onszelf. We krijgen een afkeer van twist en tweedracht, terwijl we juist uitzien naar geestelijke eenheid in de waarheid van Gods Woord, met allen die de verschijning van de Heere Jezus Christus hebben lief gekregen. Hier op aarde blijft weliswaar de strijd tegen de oude mens van de zonde levenslang doorgaan voor elke ware christen. Maar in die strijd vertroost het vooruitzicht dat straks de volle vrede zal aanbreken op een nieuwe aarde. Met God, met de naaste en met de schepping. Dan wordt het pas echt werkelijkheid: daar twist en wrok verdwijnt, zal alles door de vrede bloeien…

Arnemuiden, ds. G. Kater

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen