“Waar liggen onze prioriteiten in dit aardse leven?”

Een aantal jaren heb ik in een kerk gediend die bekend stond om haar zendingsijver. Een jongeman, genaamd Bill, werd gedreven door diezelfde ijver. De reactie van zijn ouders verraste mij echter. Zij hadden zendelingen altijd financieel ondersteund en voor hen gebeden. Maar bij het idee dat hun zoon zijn leven zou geven aan overzees missiewerk stonden Bills ouders bepaald niet te springen. Ze wilden dat Bill vast werk zou vinden en een aardig christelijk gezin zou stichten - een gezin dat missiewerk ondersteunde uiteraard – precies zoals ze zelf altijd hadden gedaan. Bills ouders vormen geen uitzondering. Maar waar liggen nu de echte prioriteiten? ¹

Jezus: pro- of anti-family?

Door de hele Schrift heen wordt mannen en vrouwen bevolen elkaar trouw te zijn, en kinderen aan hun ouders. Paulus schrijft: “Als iemand de zijnen en vooral zijn huisgenoten niet verzorgt, heeft hij het geloof verloochend en is hij erger dan een ongelovige” (1 Tim. 5:8).

Toch vinden we in de evangeliën ook andere uitspraken over het gezin. Op sommige plaatsen, zoals Mattheüs 15:3-4, lijkt Jezus pro-family te zijn en twijfelt hij aan de toewijding van de Farizeeën aan het vijfde gebod om vader en moeder te eren. Maar op andere plaatsen lijkt hij anti-family te zijn. In Lukas zegt hij bijvoorbeeld: “Als iemand tot Mij komt en niet haat zijn eigen vader en moeder en vrouw en kinderen en broers en zussen, ja ook zelfs zijn eigen leven, die kan Mijn discipel niet zijn” (14:26) .

Jezus volgen betekende behoren tot twee gezinnen, een natuurlijk huisgezin en een geloofsgezin. In tegenstelling tot de heersende cultuur van die dagen was voor Jezus het laatste belangrijker. Dat is ook waarom hij naar zijn discipelen wees toen Hij zei: “Zie, Mijn moeder en Mijn broeders. Want wie de wil van Mijn Vader doet, Die in de hemelen is, die is Mijn broer en zuster en moeder” (Matt. 12:49-50).

De oproep van Jezus om lid te worden van een nieuw gezin leidt tot een onvermijdelijk loyaliteitsconflict. Aan welk gezin dien ik nu primair loyaal te zijn?

Onze prioriteiten

De meesten van ons zouden onze prioriteiten als volgt rangschikken:

• God

• Mijn gezin

• Gods gezin (de kerk)

• Anderen

Maar zowel de Schrift als de vroege kerk gaan uit van de gedachte dat het gezin van God hoger staat dan het natuurlijke gezin. Dat is ook wat Cyprianus van Carthago bedoelde toen hij stelde: “Wie de kerk niet als zijn moeder heeft, kan God niet als zijn Vader hebben.”

Wij protestanten hebben de neiging om Jezus te zien als een persoonlijke heilsmiddelaar met wie we één-op-één omgaan, zonder daarbij noodzakelijkerwijs te denken aan de gemeenschap met Gods huisgezin. Voor de vroege kerk was dat onmogelijk. Volgens haar zagen Jezus’ prioriteiten er zo uit:

• God en Zijn gezin

• Mijn eigen gezin

• Anderen

Hoewel deze rangorde de meesten van ons vreemd zal voorkomen, helpt het ons Jezus’ anti-family-uitspraken beter te begrijpen. Als God en Zijn gezin voorrang krijgen op onze natuurlijke gezinnen, is het probleem van tegenstrijdige loyaliteit aan het gezin opgelost.

Hoewel onze natuurlijke gezinnen nog steeds belangrijke aardse relaties zijn die we hebben, moeten we leren deze ondergeschikt te maken aan het huisgezin van God – niet als afzonderlijke sociale entiteiten die strijden om tijd en aandacht, maar als leden van hetzelfde gezin.

Gevormd door het gezin

Jezus’ prioriteiten helpen ons te begrijpen dat de kerk – het huisgezin van God – er niet is om de belangen van ons gezin, haar voorkeuren, verlangens en behoeften te dienen. Integendeel, onze gezinnen zijn hier om het gezin van God te dienen.

Eric Hardie werkt in de omgeving van Los Angeles. Zoals de meeste jonge stellen, hadden de Hardies een behoorlijke uitdaging om aan een huis te komen. Uiteindelijk vonden ze er een in een wat minder ideale buurt waar ook het onderwijs niet optimaal was (de Hardies hebben twee dochters) en waar de gemiddelde prijs voor een kleine eengezinswoning nog steeds ongeveer $400.000 is.

Enkele jaren geleden bood een grote speelgoedonderneming Eric een unieke kans op een baan met een aanzienlijke salarisverhoging. Het hoofdkantoor van het bedrijf is gevestigd in een stad in New England waar je voor $200.000 een mooi huis met 3-4 slaapkamers kunt kopen. De scholen zijn ook aanzienlijk beter dan die in de huidige buurt van de Hardies. De meesten van ons zouden de baan enthousiast hebben aanvaard en met hun gezin zijn verhuisd.

Eric en zijn vrouw, Jeannie, sloegen het aanbod echter af. De Hardies waren te diep veran-kerd in hun kerkelijke gemeenschap en konden zich geen leven voorstellen zonder de relaties die ze hadden opgebouwd in de jaren dat zij lid waren van hun plaatselijke gemeente waar Eric een ambt vervulde.

Tot zegen voor de kerk

Een terugkeer naar vroegchristelijke prioriteiten zal niet alleen de persoonlijke spirituele groei verbeteren, maar zal ook de gezondheid van de westerse kerk verbeteren in wat nu een postchristelijke cultuur is geworden.

Uit onderzoek blijkt dat relaties tussen de verschillende generaties een van de belangrijkste manieren zijn waarop geloofsgemeenschappen van betekenis kunnen zijn voor jongeren. In plaats van te denken in termen van ‘het stokje doorgeven aan een volgende generatie’, is het beter te denken aan het Bijbelse beeld van een lichaam waarin de totale gemeenschap samenwerkt tot eer van God en tot heil van mensen.

Als we het huisgezin van God als onze primaire relatie zien, zal dit binnen de kerk ook leiden tot meer oog voor de waarde van ongehuwd zijn en het celibaat. Volgens het Nieuwe Testament is het gezin van God – niet het natuurlijke gezin – de primaire gemeenschap waarin geestelijke groei plaatsvindt en waarin allen zich richten op de Grote Opdracht, namelijk de wereld voor Christus te winnen.

Door Paulus worden zending, huwelijk en ongehuwd zijn het duidelijkst naast elkaar gezet in 1 Korinthe 7, waar het huwelijk eerder “een concessie” is aan onze fysieke verlangens (6) en ongehuwd zijn wordt geprezen als de manier bij uitstek om toegewijd te zijn aan onze Heere naar lichaam en geest (34). Paulus zegt zelfs: “Het is goed voor een man om niet te trouwen”, omdat een alleenstaande, man of vrouw, meer bezorgd is over de zaken van de Heere (32).

God wil dat al Zijn kinderen opgroeien tot “de volheid van Christus” (Ef. 4:13). We moeten daartoe leren ons te richten naar Jezus’ prioriteiten en het huisgezin van God op de eerste plaats te stellen.

Noot

1 Dit artikel verscheen eerder in het Amerikaanse tijdschrift Christianity Today; zie Our Priorities Are Off When Family Is More Import... | Christianity Today. Redactie en vertaling door Hans van de Breevaart.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen