Staken als Onderdeel van de Maatschappij

Nederland heeft een lange geschiedenis van stakingen. Bij de aanleg van het Noord-Hollands Kanaal in de jaren 1820 - 1830 werd al gestaakt. In zo’n twee eeuwen tijd zijn er in Nederland meer dan 16.000 stakingen gehouden. In allerlei vorm, duur en grootte. Gewenning ligt dan op de loer. Ook voor christenen.

Een overzicht is allereerst wel op zijn plaats. Zeker voor al diegenen aan wie de harde stakingen van de laatste decennia uit de 20e eeuw zijn voorbij gegaan. Staken kent grofweg enkele verschijningsvormen. De klassieke vorm is die waarin het werk wordt stilgelegd tot de gestelde eisen zijn ingewilligd. Daarnaast zijn er de gedeeltelijke staking (een afdeling van een bedrijf staakt voor de belangen van allen), de estafettestaking waarbij door één beroepsgroep opeenvolgend op verschillende plaatsen gestaakt wordt en als laatste de proteststaking. Daarbij wordt het werk voor korte tijd neergelegd als signaal dat werknemers het met bepaalde zaken niet eens zijn.

De RMU hanteert vanaf de oprichting in 1983 de opvatting dat staken haaks staat op de doelen die wij mensen met arbeid proberen te dienen. Arbeid verrichten we als het goed is tot eer van God, tot heil van onze naasten en om te voorzien in ons levensonderhoud. Die opdracht ligt er al eeuwen. Tijden veranderen en daarmee eveneens de wijze waarop de verhouding tussen werkgevers en werknemers invulling krijgt. Ook bij verschil van meningen over zaken. Dat is een nuchtere constatering. Gelijktijdig blijft opscherping vanuit de Bijbel nodig rond staken en andere maatschappelijke verschijnselen. Een persoonlijke opdracht én een opdracht voor de RMU. Tekenend is wat dat betreft de strekking van antwoord 104 van de Heidelbergse Catechismus. Wat daarin benoemd wordt heeft eigenlijk maar één reden: “Aangezien het Gode belieft ons door hun hand te regeren”. Aangezien: synoniem van omdat en want. Gezaghebbend Woord van God dus.

In maart jl. hebben we een korte peiling gehouden onder de leden. Hoe denken zij 35 jaar na de oprichting van de RMU over staken. Honderden reacties kwamen binnen. Een deel daarvan, 7,2 procent, gaf als reactie staken geoorloofd te vinden, als hij of zij persoonlijk vindt dat daar goede redenen voor zijn. Op de kop af 0,3 procent stelt er totaal geen problemen mee te hebben. Aan de andere kant van dit spectrum zegt 18,1 procent dat staken nooit geoorloofd is. Zo goed als de helft van de respondenten (49 procent) schaarde zich achter het RMU-standpunt dat staken enkel geoorloofd is als doorwerken zonde is óf bij extreem onrecht. De overige 25,4 procent zoomde verder in en gaf aan dat staken enkel kan als doorwerken zonde is.

Duidelijke cijfers, ruim 92 procent van de RMUleden staat nog steeds op het standpunt dat staken in principe niet geoorloofd is.

Het standpunt van veel RMU-leden wijkt af van dat in de samenleving. Ondertussen is wel de vraag hoe het gros van de Nederlanders stakingen beleeft, of er nog nagedacht wordt over het waarom van de keuze voor wel of niet staken. Staken als onderdeel van de consumptiemaatschappij. Een zorgelijke ontwikkeling. Een denktrant die christenen vanuit gewenning ook over kunnen nemen. De reactie medio maart jl. van een moeder in één van de nieuwsmedia is veelzeggend: “Ik snap de staking wel, maar ik vind het jammer dat er niet één lijn wordt getrokken. Ik heb nu een teleurgestelde zoon omdat zijn zusje vrij is en hij niet.”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen