Rouwverlof Voor Jozef

Uitvoerig wordt ons in Genesis 49 verteld over het sterfbed van Jakob. Al zijn zonen ontvangen – deels na een bestraffing vanwege gedane zonden - een persoonlijke zegen. Een zegen die in vervulling gaat. Bekend is de ‘adventszegen’ voor Juda als wij horen “Juda, gij zijt het, u zullen uw broeders loven”. Jozef moet zijn vader beloven dat het lichaam in het land van de belofte zal worden begraven. En dat gebeurt. Als Jakob zijn laatste adem heeft uitgeblazen, vraag Jozef de farao toestemming om ‘rouwverlof’ te mogen opnemen. Dat krijgt hij. Met nagenoeg de hele familie, beschermd door Egyptische strijders, trekt Jakobs geslacht naar Kanaän om vader te begraven. Alleen de kleine kinderen en het vee blijven achter in Gosen (Gen. 50:8). Aangekomen bij de begraafplaats - in de door Abraham gekochte ‘spelonk des akkers van Machpéla’ -wordt er zeven dagen gerouwd. De inwoners van Kanaän reageren verwonderd als zij het alles gadeslaan. Ze zeggen tegen elkaar: “Dit is een zware rouw der Egyptenaars; daarom noemde men haar naam Abel- Mizráïm, die aan het veer van de Jordaan is” (Gen. 50:11). Twee zaken vallen in het bijzonder op. Allereerst dat sprake is van een grote rouw. Maar hier wordt toch een kind van God begraven? Jakobs ziel is toch opgenomen in de hemelse heerlijkheid? Inderdaad, maar nergens staat in Gods Woord dat nabestaanden ‘blijdschap’ gingen bedrijven over het heengaan van een kind van God. Zoals bij het begraven van Jakob. Zo wordt ook rouw bedreven over Samuël (1 Sam. 25:1), over Lazarus, over Stefanus (Hand. 8:2), over Dorkas (Hand. 9:39). Zelfs Jezus rouwde mee (Joh. 11: 35). Het tweede dat opvalt is de tijd die voor de rouw wordt genomen. Jozef en de hele familie hebben wekenlang rouwverlof gekregen. Bij elkaar (de heenen terugreis, het verblijf van zeven dagen) zal het tenminste een maand zijn geweest. Wij kennen geen officieel rouwverlof, terwijl het voor veel mensen moeilijk zo niet onmogelijk is om hun werkzaamheden meteen en weer volledig te hervatten. Voor de SGP was dit aanleiding om bij de behandeling van de rijksbegroting in 2018 een wettelijk recht op (betaald) rouwverlof voor te stellen. Minister Koolmees wees het voorstel af, omdat er al meerdere verlofregelingen zijn, maar ook ‘omdat er al vrij veel flexibiliteit in de praktijk mogelijk is’. De SGP stelt terecht dat voorkomen moet worden dat rouwende mensen moeten vluchten ‘in ziekteverlof’. Het is belangrijk dat leidinggevenden (en collega’s) begrip tonen als een werknemer in rouw een poosje niet of gedeeltelijk komt werken. Ik geef nog een paar adviezen. Stel iemand aan die de rouwende collega begeleidt. Niet alleen voor de eerste weken, maar denk gerust aan de komende maanden. Wees flexibel als de rouwende collega het even niet trekt en later op het werk komt. Negeer vooral het verdriet niet. Maar benoem het. Vraag gerust: “Wil je erover praten of liever niet?”. Salomo zegt zo terecht: “Hoe goed is een woord op zijn tijd!” (Spr. 15:23).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen