Ballonnen

Als je je moet inspannen om iets te krijgen, waardeer je het verworvene des te meer. Dat was de levensles die ik leerde op mijn 27e verjaardag. Het ging voor mij door een diep dal.

Het is feest op deze zomerse dag. Ik moet blijven liggen terwijl mijn vrouw naar beneden gaat. Als ik anderhalf uur later de trap af mag, is de woonkamer onherkenbaar veranderd. De stoel is gehuld in slierten crêpepapier, de tafel gedekt met ons allermooiste tafelzeil. Daarop staat voedsel waar zelfs de meest doorvoede Romeinse generaal van zou watertanden. Het kaarsvet druipt van de ”7” en versiert mijn broodje. De ”2” houdt zich nog goed. Maar voor dat alles heb ik geen oog. Als supermagneten trekken de cadeautjes mijn blik. Ze zijn keurig ingepakt. Allemaal anders. Wat zou erin zitten?

„Zullen we eerst beginnen voor het eten?” vraagt mijn weldoener. Ik begin bijna te pruilen. Ze plaagt me, want mijn kinderlijke opwinding kan haar niet zijn ontgaan. „En de cadeautjes dan?” „Daar gaan we zo meteen naar kijken.”

Een oefening in geduld. Ze weet hoe erg ik van cadeautjes houd. En hoe snel ik ze kan uitpakken. Ze heeft een manier gevonden om mij daarmee te plagen. „Mag ik nu?” vraag ik als onze blikken elkaar nog geen minuut later weer kruisen. „Wil je niet eerst wat eten?” plaagt ze. „Het is pas halftien”, leg ik uit. „Het is cadeautjestijd.” „Oké”, geeft ze eindelijk toe. „Zie je die ballonnen? Prik er maar één lek.”

Een opdracht knalt tevoorschijn. Ik verzin tien sommetjes waarvan de uitkomst 27 is en krijg startkabels. Voor 2 x 7 rondjes om de salontafel rennen is de beloning een notitieblok. Een verhaal van 27 woorden levert me een boek op. Bij ieder cadeau glunder ik.

De roze ballon klapt. Ik scan ”opdrukken” en ”twee cadeautjes”. Deze opdracht levert me dus zelfs twee cadeautjes op. Niet onterecht, want 27 keer opdrukken is best een prestatie. Dan lees ik de opdracht nogmaals. Rustig, dit keer. ”Druk 2 + 7 keer op” luidt de opdracht.

Van verontwaardiging laat ik het papier naar beneden dwarrelen. „Waarom 2 + 7? En geen 27? Denk je dat ik dat niet kan?” Mijn vrouw glimlacht. „Als je er 2 + 7 doet, kun je eerder de cadeaus uitpakken”, overtuigt ze me. Als ik mijn kilo’s voor de derde keer omhoogdruk, ben ik haar diep dankbaar. Ze kent mijn sterkte punten. En de zwakke.

Arien

Voor 2 x 7 rondjes om de salontafel rennen is de beloning een notitieblok

ARIEN VAN GINKEL

JOURNALIST BIJ HET REFORMATORISCH DAGBLAD

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen