Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Meelopen met Mina in museum over Watersnood

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Meelopen met Mina in museum over Watersnood

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

Huizenhoge golven, brekende dijken en doodsbange mensen en dieren. De beelden in het Jeugdwatersnoodmuseum maken diepe indruk. Met een speurtocht in de hand nemen kinderen er een kijkje in het leven van de 12-jarige Mina.

tekst: Mettie de Braal beeld: Dirk-Jan Gjeltea, istock

Oma, denkt u dat de brug al die auto’s kan houden?” Kleinzoon klinkt benauwd... We zijn onderweg naar het Watersnoodmuseum in Ouwerkerk, maar op de 7 kilometer lange Zeelandbrug staan we stil.

Boven het beweegbare gedeelte van de brug knipperen lichten. Dat wordt wachten totdat een aantal zeilboten is gepasseerd. Verderop zijn in het landschap overal sporen van de Watersnoodramp te zien. Op de parkeerplaats van het Watersnoodmuseum wapperen banners. ”Herinneren, leren en vooruitkijken”, staat erop. Precies waar het museum toe dient.

SCHRIFTJE

Bij de receptie worden we vriendelijk ontvangen. Het is mogelijk om hier vooraf wat informatie te krijgen, maar kleinzoons zien al een heleboel interessante dingen waar ze direct op af willen. De speurtocht door het Jeugdwatersnoodmuseum is een must. Die staat trouwens niet op een los velletje papier, maar in een schriftje dat aan de hand van foto’s en opdrachten een inkijkje geeft in het leven van de 12-jarige Mina. Op naar caisson 1. Een potlood in de aanslag, het schriftje in de hand.

De overgang van buiten naar een donker, betonnen gebouw vol aangrijpende foto’s is groot. Hier wordt aan de hand van historische polygeenbeelden en van ogenschijnlijk alledaagse gebruiksvoorwerpen het verhaal verteld van wat zich in die donkere nacht van 1 februari 1953 heeft afgespeeld. Op een grote tafel ligt een collectie fotoboeken en knipselmappen over de Watersnoodramp. De beelden van huizenhoge golven, brekende dijken, mensen op de daken van hun onder water staande huizen, spartelende paarden en koeien die wanhopig grond onder de voeten proberen te krijgen, maken diepe indruk. De neefjes slepen elkaar van het ene tafereel naar het andere. „Kijk dan, kinderen op een vlot, midden op het water. Oh, dat is erg! Het dak stort in...”

WANDEN VOL NAMEN

Het volgende caisson staat in het teken van emoties en daadkracht. In deze ruimte domineert het multimediale monument ”1835 + 1”. Op een beeldscherm kunnen bezoekers de naam van een slachtoffer intikken, waarna het achterliggende verhaal beluisterd kan worden. Zo blijft de herinnering aan de slachtoffers levend. Bij de wanden vol namen zoeken de jongens naar het jongste en het oudste slachtoffer van de over-stroming. Stilletjes lopen ze verder. De tentoonstelling met spullen die voor de mensen toen waardevol waren, maakt de tongen weer los. Het is aangrijpend om deze voorwerpen te zien liggen: een door het water aangetast Bijbeltje, een kinderwagen, een roestig kinderbord.

In de vitrine van het Rode Kruis, dat een grote rol speelde in de hulpverlening na de ramp, liggen foto’s en geschonken voorwerpen. Hé, daartussen zien we de schoenen die Mina kreeg. Maar waarom was ze er niet zo blij mee? We gaan gauw op zoek naar het antwoord op die vraag.

In het levensechte spel ”Wat neem JIJ mee naar zolder” moeten de jongens kiezen wat ze in geval van nood absoluut mee zouden nemen naar zolder. In allerijl trekken ze aan hetzelfde blik met bonen; verder kiest ieder zijn eigen dingen. Een zandloper geeft aan of ze binnen de gestelde drie minuten blijven. Achter op de spelkaart staat hoeveel punten de bij elkaar gegrabbelde spullen opleveren. Want niet alles is noodzakelijk of bruikbaar om mee te nemen. In de museumwinkel rondt Mina haar levensverhaal af. Een museummedewerker kijkt de antwoorden in het schriftje met de speurtocht serieus na. De stempelafdruk op de achterkant is het bewijs dat de jongens het hun toegezegde ijsje echt hebben verdiend. Thuis verzucht een van hen dat hij nooit geweten heeft dat de Watersnoodrampramp zo erg was. Een middagje in de voetsporen van Mina bracht de catastrofe heel dichtbij.

Het is aangrijpend om deze voorwerpen te zien liggen: een door het water aangetast Bijbeltje, een kinderwagen, een roestig kinderbord


Watersnoodmuseum

Voor kinderen kunnen de beelden en verhalen in het Watersnoodmuseum overweldigend zijn. Een goed alternatief is de route door het Jeugwatersnoodmuseum. Daarmee omzeil je de heftigste indrukken. Nadeel is dat je dan niet alles ziet. Wie na het bezoek zijn hoofd leeg wil maken: vanaf het museum zijn twee prachtige wandelroutes rond de door de watervloed ontstane kreken uitgezet. Het museum is dagelijks van 10.00 tot 17.00 uur geopend. De kassa sluit drie kwartier voor sluitingstijd.

WWW.WATERSNOODMUSEUM.NL

Dit artikel werd u aangeboden door: Terdege

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van woensdag 2 oktober 2019

Terdege | 124 Pagina's

Meelopen met Mina in museum over Watersnood

Bekijk de hele uitgave van woensdag 2 oktober 2019

Terdege | 124 Pagina's