Op de trom blijven roffelen

Een gesprek aan de keukentafel met Sjaak Simonse is ook een gesprek op de kerkbank. Aan een zijde wordt het forse tafelblad gelankeerd door een authentiek meubelstuk uit een kerk. Gekocht bij een handelaar om de hoek. „Gelukkig wist die man precies het verhaal dat bij de bank behoorde. Daar houd ik wel van.”

De brede zitbank komt goed van pas, want het gezin bestaat behalve vader en moeder uit twaalf kinderen. Enige tijd geleden betrokken ze boerderij aan de Kamperzandweg in Ens. Daarvoor woonde Simonse, nazaat van een in 1951 uit Zeeland overgekomen pionier in de nieuwe polder, in Luttelgeest en Emmeloord. De boerderij van opa en zijn vader wordt nu bestierd door een neef. Zelf koos hij, na enige tijd als aardbeienkweker de kost te hebben verdiend, voor een groothandel in oliën, vetten en smeermiddelen, voornamelijk bestemd voor agrariërs. „Een commercieel beroep, dat ligt me wel.” Met zijn bus trekt hij dagelijks langs tal van bedrijven in de Flevopolder. Het kwekersbestaan is hij niet helemaal vergeten. „Misschien dat ik ooit nog eens een paar tunnelkasjes met aardbeien neerzet.”

HOE BELANDDE U IN DE POLITIEK?

„Ik ben meer dan twintig jaar geleden gevraagd door Rien Bogerd, het toenmalige Statenlid voor de SGP in Flevoland. Hij wilde de steunfractie versterken en zo is het begonnen. In 2010 ben ik hem opgevolgd, na een aantal jaren burgerlidmaatschap en deelname aan het commissiewerk. Een jaartje voor de verkiezingen. Daar was ik blij om, want het bood me de mogelijkheid om me in te werken.”

DE LAATSTE VERKIEZINGEN VERLOOR DE SGP HAAR TWEEDE ZETEL, DIE ZE NET VIER JAAR DAARVOOR HAD GEWONNEN. HOE KON DAT?

„We hadden altijd één zetel, een restzetel ging steeds naar de ChristenUnie dankzij een lijstverbinding. Vijf jaar geleden was dat andersom. Maar doordat een lijstverbinding de laatste keer wettelijk onmogelijk was gemaakt, zijn we die zetel weer kwijtgeraakt. We hadden daarentegen duizend stemmen meer dan bij de vorige verkiezingen.”

VIEL HET ZWAAR, DE TERUGGANG NAAR ÉÉN ZETEL?

„Natuurlijk kun je het werk beter verdelen, maar alleen ging en gaat het ook prima. Ik kan terugvallen op deskundigen in de steunfractie en heb veel overleg met andere partijen. In het begin van de vorige periode moest ik er zelfs aan wennen dat we met z’n tweeën waren. Later had ik er veel plezier van dat m’n fractiegenoot jurist was, zeker bij de invoering van de nieuwe omgevingswet.”

PVV EN FVD KUNNEN REKENEN OP EEN FLINKE ACHTERBAN IN FLEVOLAND. LASTIG?

„De versplintering heeft geleid tot een groot aantal fracties in de Staten. Dat is niet handig. De PVV bracht vooral een ander, wat ruwer, taalgebruik met zich mee. Maar als je twintig keer het woord klimaatgekkie hebt gebruikt, doet dat meer afbreuk aan je betoog dan dat het versterkend werkt. Zowel de PVV- als de FvD-leden zijn ijverig, dat spreekt me wel aan. Maar ze houden anderen vooral de spiegel voor en dragen niet op een constructieve wijze bij aan het beleid. Echt verandering brengen zij niet. De kloof tussen politiek en burgers is niet geslecht.”

HOE KAN DIE WEL WORDEN GEDICHT?

„Eerlijk gezegd weet ik dat ook niet. Ik reis de hele provincie door, spreek talloze mensen en weet echt wel wat er leeft. Maar ik krijg soms ook van die geijkte opmerkingen. Het gebeurt dat ik voor graaier word uitgemaakt. Ik heb het daarom maar uitgerekend: 13.000 euro bruto per jaar voor twintig uur werk per week. Dat is 6 euro per uur.”

HEBBEN PVV EN LATER OOK FVD SGP-KIEZERS WEGGESNOEPT?

„Ik spreek een enkele maal SGP’ers die die keus hebben gemaakt, maar per saldo zijn de stemmen vooral van de andere fracties gekomen. Zo hebben in Urk vooral CU en CDA klappen gekregen door de opkomst van de populistische partijen.”

UW GROTE DOSSIER IN HET VOORBIJE DECENNIUM WAS DE OOSTVAARDERSPLASSEN. HOE KIJKT U DAAROP TERUG?

„De gang van zaken in Oostvaardersplassen was ons altijd een doorn in het oog. Bij de decentralisatie van de natuur dacht ik dat we mochten meepraten, maar het welzijn van de dieren bleef een zaak van de minister. Dat was voor mij onbestaanbaar. Ik zocht contact met Tweede Kamerleden en heb jarenlang gewrikt en gelobbyd. Heel langzaam kwam er beweging en toen er verandering kwam in de Tweede Kamer door een motie van VVD en CDA heb ik direct het initiatief naar me toe getrokken door een eigen voorstel aan te kondigen. Dat had ik in concept al klaarliggen, geschreven met behulp van experts. Ik heb contact gezocht met Staatsbosbeheer en vervolgens met andere fracties, omdat ik wist dat ik het in m’n eentje niet zou redden. De gunfactor speelt altijd een belangrijke rol. Wat dat betreft zijn politici rare mensen. Op het laatst had ik ze allemaal achter het plan, met uitzondering van PvdA, GroenLinks en de Partij van de Dieren. Die hadden we niet op de hoogte gesteld.”

 „We hebben het voorstel voor een overvolle zaal gepresenteerd aan de pers. Direct daarna werd ik voor verschillende televisieprogramma’s uitgenodigd en bestormd door tal van andere media. De drie linkse partijen waren woedend. Ze voelden zich bedot. Gelukkig is die boosheid nu, enkele jaren later, grotendeels verdwenen. Mede dankzij de wisseling van de wacht binnen andere fracties. Het slijt.”

HAD U AL DIE EMOTIES VERWACHT?

„Nee, dat heeft me toen wel verbaasd. We hebben de taak goed voor de dieren te zorgen en ik wilde die verantwoordelijkheid niet uit de weg gaan. We krijgen nu beheer op basis van de draagkracht van het gebied. Maar je ziet dat veel mensen er een heel andere mening op na houden, waarbij dieren op gelijke hoogte worden geplaatst met een mens. Dat houdt de Bijbel ons niet voor. Al met al heeft het me ontzettend veel energie gekost.”

U HEBT TOCH ZELFS NADERHAND OVERWOGEN ERMEE OP TE HOUDEN?

„Ik heb het een halfjaar rustig aan moeten doen om op adem te komen. Mijn gezin groeide en de oliehandel vraagt steeds meer aandacht. Politiek is ook niet altijd verheffend. Het is geen erebaan meer, zoals vroeger. Toch heb ik uiteindelijk besloten om op mijn post te blijven en te proberen op daar getrouw m’n werk te doen. Ik voel me echt hier geplaatst en probeer mijn plicht te doen, onder inwachting van Gods zegen. Het is een ambt, zoals Calvijn terecht opmerkt.”

U STAAT OP DE SGP- LIJSTEN VOOR DE EERSTE EN TWEEDE KAMER. AMBITIES IN DIE RICHTING?

„Elke vraag die je krijgt moet je serieus overwegen, maar ik ben niet voor iedere functie geschikt. Ooit is me eens gevraagd om ergens wethouder te worden. Ik heb daarvoor bedankt. Ik ben te veel een buitenmens, denk ik.”

WAT IS DE LES VOOR DE POLITIEK VAN DE OOSTVAARDERSPLASSEN?

„Je moet met de mensen praten voordat ze gaan demonstreren. En als volksvertegenwoordiger, want zo voel ik me vooral, dien je naar buiten treden en op altijd de hoogte zijn van wat er speelt.”

U SPRAK OVER DE GUNFACTOR IN DE POLITIEK. STAAT DIE SOMS OP GESPANNEN VOET MET CORRECT HANDELEN?

„Politici bezitten een zekere eergevoeligheid, zijn een beetje haantjes. De doorsnee-politicus gaat ook voor zijn eigen eer. Dat zit in zijn aard. Ik weet dat dat niet hoort, maar ik heb daar zelf ook een beetje last van. Dat geeft natuurlijk een zekere spanning en ook strijd. In dat licht kan ik de opmerkingen van Jesse Klaver van GroenLinks over zijn stemgedrag en de mogelijke veranderingen daarin wel waarderen (Klaver gaf aan dat hij niet meer wil tegenstemmen om het tegenstemmen, AE). Je moet je eigen gedrag ook toetsen.”

TOETSEN, HOE BEDOELT U DAT?

„Recent heb ik een motie ingediend over de vergunningen voor de kleine luchtvaart op Lelystad. Beetje technische kwestie, maar het ging over toekomstige vergunningen, waarbij ik ervoor heb gepleit om de overlast van heli’s en dergelijke voor omwonenden te beperken door één rustdag in te lassen, de zondag. Met achttien tegen twintig stemmen werd de motie, door het tegenstemmen van een christelijke fractie, verworpen. Ik had aanvankelijk niet verwacht zover te komen, maar door deze uitslag ging ik met gevoelens van wrok naar huis. Ik overwoog degene die zich binnen de SGP Flevoland met sociale media bezighoudt een nijdige tweet de wereld in te laten sturen. Thuis las ik in Jakobus over een en dezelfde bron, waaruit niet zoet én bitter water kan opwellen. Dat weerhield me ervan. Het moest zo gaan.”

AL JAREN ZET U ZICH IN VOOR DE VERBREDING VAN DE N50. HOE STAAT HET DAARMEE?

„Vooral door de sluiting van het ziekenhuis is deze kwestie actueel geworden. Er zijn al enkele gevallen bekend waarbij een ambulance zich, op weg naar Zwolle, vastreed in de files. De Noordoostpolder en Urk bevinden zich geografisch in een kwetsbare positie. Voorheen waren we de enige, nu zie ik bij partijen als het CDA me ook bijvallen in ons pleidooi. Je moet blijven duwen en zoeken naar het juiste moment. Op de trom blijven roffelen.”

”OP Z’N SJAKIES”, IS WELEENS GEZEGD IN HET PROVINCIEHUIS. WAT IS DAT?

„Dat weet ik ook niet precies. Ik probeer positief en constructief te zijn, ben een doener en houd van klare taal. Een tijdje terug merkte ik dat een schaderegelingetje, ontstaan door een motie van me, nog steeds niet in werking was. Daar kan ik dan bovenop zitten. Als ik een probleem constateer, stap ik direct naar de verantwoordelijke gedeputeerde. Ik ben een eenling, geen doorsnee-politicus, en kan dat doen. Misschien is het wel goed dat ze niet met veertig Sjakies te maken hebben. Daar zouden ze raar van worden.”

BOEREN EN VISSERS HEBBEN UW SPECIALE AANDACHT. ZITTEN ZE IN DE HOEK WAAR DE KLAPPEN VALLEN?

„In zekere zin wel. Kijk maar naar discussies over de vermindering van de veestapel en talloze beperkingen voor de boerenstand. Ik weet dat er in het verleden ook het nodige is misgegaan, maar de sector moet wel perspectief worden geboden. In de debatten over de pulsvisserij zijn de tegenkrachten onderschat. Of dat nog goed komt? Het is net als bij de veerkracht van vetspuitjes die ik in m’n handel heb. Als je er 2000 keer op duwt, is de veerkracht eruit. In zijn algemeenheid blijkt dat we in een welvaartmaatschappij zijn aanbeland, waarin de waardering voor voedsel een ondergeschikte rol speelt.”

LICHT DAT EENS TOE.

„Je merkt dat veel wetenschappers en beleidsmakers voedsel zien als iets wat ze kunnen maken. Er wordt gesproken over een eiwittransitie. Alle afhankelijkheid is verdwenen. Dat doet me echt pijn, nog los van de inspanningen van de beroepsgroepen, die je dient te waarderen. Ik weet als teler wat het is als de natuur in het voorjaar zijn kracht toont en hoe vaak het daarna kan misgaan. Er is er Eén Die dat bestuurt. We houden niet voor niets biddag.”

KUNT U DIE BOODSCHAP KWIJT IN DE POLITIEK?

„Er zijn momenten dat je dat kunt neerleggen. We hadden voorafgaande aan de nieuwe Statenperiode een training waarin ik iets daarvan kon delen. Dan ga ik na afloop echt blij naar huis. Ik houd van commercie, reclameboodschappen trekken altijd mijn aandacht. Recent hoorde ik de volgende: „Straks onmisbaar, nu verkrijgbaar.” In geestelijk opzicht is dat een prachtige uitspraak.”

Dit is het DerDe Deel in een serie vraaggesprekken over onDerwerpen Die De reformatorische achterban bezighou- Den. volgenDe keer: Dr. p. De vries over schriftgezag en -kritiek

”Misschien is het wel goed dat ze niet met veertig Sjakies te maken hebben”

Sjaak Simonse

Sjaak Simonse (47) groeide op in Luttelgeest en woont in Ens. Hij volgde de Agrarische Hogeschool in Dronten, was enige tijd aardbeienkweker en begon toen voor zichzelf met een g roothandel in olie en olieproducten. In de tweede helft van de jaren 90 raakte hij betrokken bij het politieke handwerk in de provincie, eerst in de steunfractie, later als burger- Statenlid en sinds 2010 als lid van Provinciale Staten. Een aantal jaar was Simonse ook actief in de koepelorganisatie van de provincies, het Interprovinciaal Overleg. Daarnaast is hij vicevoorzitter van Provinciale Staten. Simonse is met zijn gezin aangesloten bij de gereformeerde gemeente van Emmeloord.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen