Liefde voor de Lunterse boer

Hij heeft een horecaopleiding achter de rug, zij is voormalig secretaresse. Maar samen kozen ze ervoor om zich te richten op het hotel-en-restaurantwezen.

De Bostelaars leerden elkaar veertien jaar geleden kennen in De Vanenburg, het restaurant waar Ko toen in opleiding was. Corine kwam er elke dag lunchen, als secretaresse bij Cordys. En zo bloeide de liefde op.

Inmiddels is het stel al elf jaar getrouwd. Ze kozen ervoor om samen één carrière op te bouwen: in de horeca.

JULLIE HEBBEN AL EERDER EEN RESTAURANT GEHAD.

Ko: „Klopt. Na De Vanenburg zijn we begonnen bij restaurant ’t Edelhert in Elspeet. Een dubbele sollicitatie was dat. We waren toen net twee maanden getrouwd en zeiden: Als we het doen, doen we het met z’n tweeën. Corine parttime, in de bediening. Ik elf jaar lang fulltime, eerst als bedrijfsleider, daarna als mede-eigenaar. We hebben geprobeerd de naamsbekendheid van het restaurant uit te bouwen, en dat is aardig gelukt.”

Corine: „Toen we met ’t Edelhert begonnen, waren we 22 en 23 jaar oud. We zien wel hoe het loopt, dachten we. Je bent jong en je probeert wat. Dat is nu wel anders. Over deze stap hebben we beter nagedacht.”

WAAROM ZIJN JULLIE ERMEE GESTOPT?

Ko: „Het klinkt gek, maar het went ook weer als je altijd een vol restaurant hebt. Ik had meerdere ambities en heb een jaar geleden de knoop doorgehakt dat ik alleen verder wilde. Per 1 juni zat ik thuis en zijn Corine en ik voor het eerst van ons leven als getrouwd stel een paar weken op zomervakantie geweest. Ondertussen diende de mogelijkheid tot overname van De Lunterse Boer zich aan.”

Corine: „Ik gaf toen rijles, wat ik altijd al gedaan heb, maar toen nog wat meer, zodat we toch inkomsten hadden. Ko heeft zich helemaal verdiept in de mogelijkheden om De Lunterse Boer over te nemen. Hij maakte een businessplan en zocht investeerders voor de financiering, hij hield zich bezig met prognoses, had contact met de bank en met de vorige eigenaren.” Ko: „Het was heel erg wennen. Ik zat ineens thuis en werd niet meer overstelpt met e-mails en telefoontjes, zoals daarvoor. We hebben altijd alle vrijdagen en zaterdagen gewerkt, en ineens waren we vrij. Maar het wende vrij snel, het thuis zijn.”

Corine: „Hij heeft zelfs nog even een carrièreswitch overwogen.”

Ko: „Maar ik kwam erachter dat ik daar niet gelukkig van word. Het is daarna lang spannend gebleven of het mogelijk was om dit bedrijf over te nemen. Half oktober was het akkoord, per 1 november 2019 zijn we begonnen.”

BEST BIJZONDER, EEN JONG STEL DAT AL EIGENAAR IS VAN EEN FLINK HOTEL- RESTAURANT.

Ko: „We hadden zoiets nog nooit eerder gedaan. In Elspeet was het toch een ander verhaal. De locatie daar was kleinschaliger, de sfeer was er makkelijk en losjes, met veel jong personeel. Dit is een heel bedrijf, met achttien hotelkamers en veel vergaderzalen. Wat hielp was dat ik al in 2018, nog voor de aankoop van De Lunterse Boer, een training had gedaan over strategiesessie en leiderschap. Daar heb ik veel van geleerd. En je hoeft niet alles alleen te doen. Een coach heeft ons begeleid, een accountant heeft cijfermatig meegekeken. En we hebben via crowdfunding vijf mensen gevonden die in onze plannen geloven en daarin willen investeren. Dat geeft vertrouwen.” Corine: „Ook richting de bank.” Ko: „Tegelijkertijd is het ook een grote verantwoordelijkheid.

Want we moeten onze plannen wel waarmaken. We praten natuurlijk niet over een paar tientjes aan geleend geld.”

KO, JIJ KOMT UIT EEN HORECAFAMILIE, HELPT DAT NOG?

„Mijn opa en oma hadden vroeger een heel mooie horecagelegenheid, Hotel Irene in Elspeet. Maar dat was echt iets van die tijd. Hun concept is niet meer van toepassing op het hotelwezen van nu. Maar ik denk wel dat ik hun genen heb geërfd. Ik heb de horeca altijd al mooi gevonden. Toen ik een jaar of 10 was hielp ik al bij mijn opa in het hotel.”

WAAROM HEBBEN JULLIE JUIST DE LUNTERSE BOER GEKOCHT?

Ko: „Vooral vanwege de locatie. En de mogelijkheden die dit bedrijf biedt. Niet alleen het restaurant, maar ook de zalen en het hotel. En we hebben een prachtig terras, zomers zit dat helemaal vol. De Lunterse Boer bestaat al sinds 1953 en is een begrip in de omgeving, en dat willen we graag uitbouwen.”

Corine: „We zijn ook in De Lunterse Boer getrouwd, wist je dat? We hadden dus altijd al iets met de locatie.”

WAAROM WERD HET VERKOCHT?

Ko: „De vorige eigenaren kochten het als belegging. Ze hebben in 2011 de boel gerenoveerd. Alle hotelkamers zijn gestript en geïsoleerd. De kelder werd gebouwd, vergaderzalen werden uit de grond gestampt, de keuken werd vernieuwd. Een hele investering, die ook nu nog toekomstbestendig is. Ze hebben het vervolgens twee jaar geleden te koop gezet. Ze zijn al wat op leeftijd en willen het niet meer runnen.”

De twee vertellen hun verhaal in de lounge van het restaurant. Een plek waar ze voor het eerst van hun leven even rustig zitten, ontdekken ze lachend. Corine: „De kussens van de banken zijn scheef, Ko, zie je dat? Daar moeten we ook iets aan doen.” Het stel heeft tot nu toe niets hoeven doen aan het interieur van het hotel en het restaurant. Maar dat verandert mogelijk in de toekomst. Ko: „Bijna alles is nu nog van de vorige eigenaren.” Corine, droog: „Alleen jij en ik niet. Maar we willen bijvoorbeeld de lobby graag nog onderhanden nemen.” Ko: „Maar niet nu.”

WAT ZIJN JULLIE PLANNEN MET HET HOTEL- RESTAURANT?

Ko: „Als eerste willen we de bezettingsgraad fors verhogen. We gaan vooral de eigen achterban benaderen met arrangementen en voor zakelijke gelegenheden. Hiernaast staat een mooi woonhuis, gekocht door een goede kennis van ons. Daar hebben we een luxe vergadercottage van gemaakt voor tien personen, met full service van De Lunterse Boer. Ook gaan we ons richten op kleinschalige feesten. Alles wat te vieren is, kan hier gevierd worden. En het restaurant blijft natuurlijk ook bestaan.” Corine: „We willen ervoor zorgen dat alles vol komt.”

Ko: „We zijn het hele jaar open, maar op zondag natuurlijk gesloten. Ik denk dat we daardoor wel wat hotelboekingen zullen mislopen, maar dat proberen we op andere manieren te compenseren. We kunnen in elk geval een goede start maken door voort te borduren op de naamsbekendheid uit het verleden.”

INMIDDELS ZIJN JULLIE TWEE MAANDEN VERDER. HOE GAAT HET NU?

Corine: „Het is druk.” Ko: „We leven op dit moment echt voor De Lunterse Boer. Daarom is het geweldig dat de zaak ’s zondags dicht kan.”

Corine: „De relatie met het personeel is goed. We hebben een fantastisch keukenteam dat op middelhoog niveau is geschoold en we serveren mooie, verfijnde gerechten.”

Ko: „Naast ons keukenteam zijn er een bedieningsteam, de housekeeping en de receptioniste. Die regelen alles zelfstandig. Dat geeft ons, naast alle drukte, ook weer veel vrijheid. We kunnen straks rustig een week vakantie nemen.”

Corine: „Vanaf januari hopen we ons alles een beetje eigen gemaakt te hebben.” Ko: „Dan gaat het vernieuwde concept in, met vergaderarrangementen, een eigen lay-out, menukaart en nieuwe bedrijfskleding. Vervolgens is het lekker draaien en stabiliteit erin krijgen. Daarna gaan we pas kijken of het nodig is om uit te breiden of te renoveren.”

ALS ECHTPAAR EEN BEDRIJF RUNNEN, WERKT DAT EEN BEETJE?

Ko: „Ik focus op mijn taak als gastheer en doe het administratieve werk. Corine is meer van de marketing en de sociale media. En ze helpt wekelijks mee in de bediening.” Corine: „We overleggen niet over elk wissewasje. Maar we mailen wat af samen.”

Ko: „Ik weet precies wanneer onze zoon Friso slaapt, want dan krijg ik allemaal mailtjes van Corine met informatie. We vinden het belangrijk dat hij op de eerste plaats komt, ook al hebben we een drukke zaak.”

Corine: „Nu moeten we nog zien hoe het gaat lopen. Maar we gaan er vol tegenaan, hoe dan ook.” Ko: „Het is een ontzettende bevrijding om samen met Corine zelfstandig te zijn. Dat eigen baas zijn, dat is wel aan mij besteed.” Corine: „Hij kan zijn ei weer helemaal kwijt. Als hij thuiskomt van De Lunterse Boer, is hij echt gelukkig.” Ko: „Het geeft een overwinningsgevoel om hier aan het werk te mogen.”

„Ik weet precies wanneer ons zoontje slaapt, dan krijg ik allemaal mailtjes van Corine”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen