De boer op met de veearts

Als dierenarts ben je er voor elk dier, wat het ook mankeert. Dus ook voor een geit met... kiespijn. Samen met de eigenaar sta ik bij een dwerggeitje van 14 jaar oud. Het beestje is de afgelopen dagen sterk vermagerd. Het wil wel eten, maar dat kost zichtbaar veel moeite. Als ik haar bekje open en de binnenkant met een zaklamp inspecteer, begrijp ik hoe dat komt: proppen voer hebben zich opgehoopt achter de kiezen. Met gevaar voor eigen vingers peuter ik de voerresten uit het gebit. De achterste kiezen van de bovenkaak hebben lange, scherpe punten en een kies staat scheef en zit een beetje los. Die kies oogt pijnlijk en stinkt l ink. Ook is de kaak iets verdikt, wat een aanwijzing is voor een ontsteking onder de kies.

Bij geiten en andere herkauwers blijven tanden hun hele leven doorgroeien; de boven- en onderkiezen moeten op elkaar afslijten. Als het gebit niet goed op elkaar aansluit, gebeurt dit onvoldoende en ontstaan er doorgegroeide, scherpe punten op de kiezen. Zo ook bij dit geitje. Ik weet wat me te doen staat: de punten eraf vijlen. En de ontstoken kies zal er met wortel en al uitgetrokken moeten worden. Dat gebeurt onder narcose; niet zonder risico voor een geitje op leeftijd. De eigenaar wil het toch proberen, dus ik ga samen met een collega aan de slag. We wrikken en trekken, maar de kies laat niet los. We willen niet opgeven, maar weten ook dat we niet voldoende middelen voorhanden hebben. Daarom zit ik niet veel later met het slapende geitje in mijn armen in de auto en rijdt mijn collega ons naar de praktijk. Daar proberen we de kies in delen te boren en eruit te krijgen. Het lukt niet. De kies wiebelt, maar de wortels zitten blijkbaar muurvast.

Uiteindelijk moeten we het houden bij het afslijpen van de scherpe punten. Ook behandelen we de ontsteking met een antibioticum. De narcose begint inmiddels uit te werken, dus als we klaar zijn ren ik met de nog half slapende geit in mijn armen terug naar de auto. Op de terugweg gedraagt het knikkebollende geitje zich gelukkig nog als een mak lammetje. Zodra ze bij haar geitenvriendje in de stal komt, maakt ze weer bokkensprongen. Ik lach erom, vanwege de gedeeltelijk gelukte ingreep wel als een boer met kiespijn.

HENRIËTTE BRUGGINK

landbouwhuisdierenarts

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen