Een flat vol studenten

tekst: JACOMIJN ARIAKHAH beeld: TINEKE VAN DER EEMS

Aan de buitenkant valt niet aan het gebouw te zien dat het een studentenflat is. Of het moeten de versplinterde bierflesjes zijn bij de picknicktafel voor de flat, die een bezoeker in een dwaze bui van een van de verdiepingen naar beneden heeft gegooid. Niet wetend dat dit een no-go is voor de studenten, de huisbaas en de Driestar hogeschool zelf.

Aan de binnenkant is het meteen al een stuk duidelijker dat dit geen gewone flat is. In de centrale hal hangen posters van de studentenvereniging, naast oproepen voor een kamer. Op de tafel ligt een Reformatorisch Dagblad. „Daar betalen we allemaal voor, dat zit in onze huur inbegrepen. De Driestar regelt dat.”

Bij elke verdieping komt de lift uit in een soort voorportaal. Ga je daardoor naar binnen, dan zijn er elf afzonderlijke deuren, die ieder weer toegang geven tot een appartement met een slaap/woonkamer, een keukentje en een badkamer. Elk appartement is geschikt voor één tot twee personen. Daarnaast heeft elke etage een gemeenschappelijke ruimte en keuken, waar de studenten elkaar kunnen ontmoeten en wat uitgebreider kunnen koken.

Alle appartementen zijn hetzelfde, zegt Femia Kolk (18). En je betaalt er minus huursubsidie zo’n 350 euro per maand voor, vertelt Jonathan de Braal (19). Goedkoop, vinden ze, want je hoeft je badkamer dus met niemand te delen. Marieke: „En we mogen ook gebruik maken van het voetbalveld en de gymzaal.”

VOLLEYBAL

De indeling is compleet anders dan die van het befaamde internaat, dat vroeger op deze plek stond.

WACHTLIJST

De flat is een populair studentenverblijf. Marieke: „Het zit hier helemaal vol.” Christijn: „Er is een wachtlijst.” Sanne: „Daarom heb ik de eerste drie maanden van mijn studie ergens anders gewoond. Er was toen nog geen appartement vrij in de flat.”

Om de toeloop te beperken, worden er vanuit Driestar hogeschool eisen gesteld aan de bewoners. Jonathan: „Hoe verder weg je woont, hoe meer kans je maakt op een appartement.” Marieke: „En je moet minimaal een dag in de week studeren.” Sanne: „Je mag blijven tot een jaar nadat je je studie hebt afgerond.”

Wat er zo leuk is aan het wonen in de flat? Sanne: „Je kunt zo bij iemand binnenwippen voor een praatje, of ’s avonds even gezellig met elkaar theedrinken.” Jonathan: „De vrijheid. Je bent even weg van je ouderlijk huis.”

Christijn: „Je hebt hier heel snel en spontaan gesprekken met elkaar.

Maar dat vinden de studenten niet zo erg. Christijn Snippe (21): „Hier kun je er voor kiezen of je je afzondert of dat je contact wilt met de groep.”

Jonathan kent het oude internaat nog uit verhalen van zijn vader, die ook op de Driestar hogeschool heeft gezeten. „Ze sliepen toen in een noodsituatie zelfs met z’n vieren op de kamer. Er was een avondklok en damesbezoek was verboden. Er werd zelfs voor iedereen gekookt. Het eten ging dan met de lift naar boven.”

Hoewel er veel veranderd is, is één ding hetzelfde gebleven: de gezelligheid. Er worden etageweekenden gehouden, waarbij de hele etage op zaterdag iets leuks gaat doen en op zondag samen naar de kerk gaat. Er wordt gevolleybald en gevoetbald. Jonathan: „En ’s avonds pakken we er een biertje bij. Soms zitten we tot vroeg in de morgen met elkaar te praten. Over van alles. Ook over geestelijke dingen. Ik vind zulke avonden heel vormend.”

Marieke: „We hebben pas met zijn allen de gemeenschappelijke ruimte schoongemaakt. Dan hebben we de grootste lol. Er waren een paar overbodige stoelen, die hebben we naar beneden gegooid en de brokstukken in de container gedaan.” Na een steelse blik: „Er stond natuurlijk wel iemand op de uitkijk om te zien of er niemand beneden liep.” Jonathan, grappend: „Vroeger werden er orgels naar beneden gegooid, dus we gaan vooruit.”

SPANDOEKEN

Het coronavirus bracht verandering in de hechte contacten die op elke etage gesmeed werden. Veel studenten vertrokken in maart naar huis om daar online hun studie te vervolgen. Eigenlijk is het pas sinds augustus weer druk in de flat. Christijn: „Ik ben hier gebleven, maar er was bijna niemand meer.” Alle activiteiten lagen stil, de studentenvereniging kwam niet meer samen, iedereen werd voorzichtig. Christijn: „Op een aantal etages hebben we toen spandoeken opgehangen om het zorgpersoneel te ondersteunen.” Sanne: „Zo’n actie kenmerkt deze flat.” Marieke: „Een middag lang zat iedereen die nog op mijn etage was, op de vloer te schilderen aan de spandoeken.” Ook nu is nog merkbaar dat het coronavirus rondwaart in de maatschappij. Marieke: „We mogen bijvoorbeeld niet met meer dan zes personen samenkomen in de gemeenschappelijke ruimte.” Sanne: „De deurkrukken hebben extra grepen, zodat je de deuren met je elleboog kunt openen.” Jonathan: „Na tien uur ’s avonds mag er geen alcohol meer gedronken worden om ervoor te zorgen dat de anderhalvemeterregel niet vergeten wordt in een al te feestelijke stemming.”

Eigenlijk is het ook nu niet eens nodig dat iedereen weer in de flat zit, zeggen ze. Jonathan: „We hebben maar één dag in de week les, dus je kunt net zo goed thuis zitten.” Christijn: „Maar we betalen ervoor.” Sanne: „En het is gezelliger om met medestudenten in de flat te zijn dan alleen thuis studeren.” Marieke: „Thuis ben ik snel afgeleid en ga ik andere dingen doen. Hier houd je met z’n allen de motivatie erin.”

Ook als je bijvoorbeeld minder lekker in je vel zit. En de afgelopen maanden, toen er weinig fysieke colleges waren, was het fijn om niet alleen op kamers in een uithoek te zitten.” Sanne: „Ik volgde soms samen met een klasgenoot de online lessen. Dan heb je voor je gevoel toch nog samen les.”

Femia: „Mijn broer woont ook in deze flat. Ik kwam er al toen ik nog op de middelbare school zat, en het zag er zo gezellig uit. Dat wilde ik ook graag. Je hebt hier je eigen plekje, maar ook huisgenoten. Wil je contact, dan laat je je deur open, en anders doe je hem dicht.”

Jonathan: „Daarbij zit de flat naast de school. Ook het station en de studentenvereniging zijn op loopafstand. En willen we er even tussenuit, dan ben je met 20 minuten in Rotterdam en en kwartier in Den Haag.”

THUIS

De flat voelt aan als thuis, zeggen de studenten. Jonathan: „Als ik met de trein in Gouda aankom, zie ik door de ramen de school en de flat al staan. Dan voel ik me een soort van trots.”

Christijn: „Het heeft wat leuks als je ’s avonds van afstand al de lichten ziet op al die etages.” Marieke: „In de winter hangen we altijd sfeerverlichting op, dat ziet er heel gezellig uit.”

Jonathan: „Hier is ook veel tolerantie van en respect voor elkaar. We houden rekening met elkaar, vragen hoe het gaat, drinken een kopje koffie als iemand problemen heeft.” Of je hier ook vriendschappen opbouwt voor het leven? Jonathan: „Dat zie ik over vijf jaar wel.”

Christijn: „Bij ons komen sommige oud-studenten die al een paar jaar vertrokken zijn nog terug voor een etageweekend. En we zijn vorig jaar op twee bruiloften geweest van oud-etagegenoten.” Marieke, lachend: „In mijn geval wel. Mijn vriend woont op de vierde etage.”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen