Passie voor een tiny house

tekst: JACOMIJN ARIAKHAH beeld: TINEKE VAN DER EEMS

De veranda is nieuw. Die was er nog niet toen ze drie jaar geleden als tinyhousepionier met haar gezin in Terdege opdook. Er staat een grote kachel. Potten met planten maken de plek uitnodigend groen. Ook een luie stoel ontbreekt niet. Echt een aanwinst, die veranda, vindt Karin. „De kinderen kunnen er ook met regenachtig weer spelen.”

Binnenshuis vallen eveneens een paar veranderingen op. Een prachtig klein kacheltje verwarmt het tiny house in de wintermaanden. Er is een extra raam in de woning geplaatst. De verfkwast is over de wanden en het plafond gehaald. En de kastjes zijn afgewerkt.

Maar het meerendeel is hetzelfde als drie jaar geleden. „We hebben er toen we ons tiny house maakten dan ook heel goed over nagedacht hoe we het wilden hebben.”

NATUUR

Karin, haar man Gijsbert en hun kinderen Juliëtte (6) en Berend (4) wonen sinds 2017 in hun zelfgebouwde tiny house. Het echtpaar verliet daarvoor het appartement dat ze toen bewoonden. Ze namen afstand van bijna al hun spullen en behielden alleen het noodzakelijke, omdat ze graag dichter bij de natuur wilden wonen en een minder grote ecologische voetprint wilden achterlaten.

Na een paar maanden met hun tiny house op een camping te hebben gestaan, kwamen ze terecht in de eerste tiny village van Nederland, Kleinhuizen in Nieuwegein. Het dorpje moest na twee jaar weer weg vanwege de komst van een nieuwbouwwijk. Nu staat het gezin tijdelijk met andere tiny-housebewoners op een anti-kraakterrein in Soest.

Het leven in een minihuisje is hen niet tegengevallen, zegt Karin. „Het past bij ons. En de kinderen weten niet beter. Die kwamen hier toen ze 4 en 1 waren en zijn gewend aan dit leven.” Natuurlijk kleven er voor- en nadelen aan het wonen op 24 vierkante meter, weet ze inmiddels uit ervaring. Zo kan het er ’s zomers behoorlijk heet worden en ’s winters flink koud. „Maar daar staat tegenover dat ons huis ook weer zo afgekoeld en opgewarmd is.” Ook het verhuizen is een nadeel. „Zeker nu de kinderen groter worden. Juliëtte moest bij de verhuizing uit Nieuwegein een vriendinnetje achterlaten met wie ze heel dik was. Ze heeft het nog steeds over haar, ook al is ze nog maar 6. Dat willen we liever niet te vaak doen.” KINDEREN Er zijn niet veel stellen met kinderen die in een tiny house wonen. De meeste van haar buren hebben kleinere gezinssamenstellingen. Toch kan het volgens Karin prima. Haar kinderen vermaken zich ook in een tiny house uitstekend, zegt ze. En wat als het een week regent? „Als ze hun energie kwijt moeten, gaan ze gewoon naar buiten.

Kinderen laten dat niet zo afhangen van het weer. Ze kunnen bij een stralend zonnetje binnen zitten. En ik zag Juliëtte van de zomer met een vriendinnetje in de stromende regen spelen alsof de regen een douche was.” Ook wat speelgoed betreft missen ze niks, denkt Karin. Al vragen de kinderen wel meer dan vroeger. „In het begin was een dennenappel al voldoende voor hen. Nu vermaken ze zich met knutselspullen, de duplo, treintjes en noem maar op. Het enige waar we geen ruimte voor hebben, is groot speelgoed.”

Wel merkt ze dat Juliëtte af en toe vragen begint te stellen over hun manier van leven. „Ze ziet dat de kinderen in haar klas een grotere slaapkamer hebben. Of dat die wel ruimte hebben voor een roze barbiehuis in hun kamer. Maar als we haar uitleggen waarom dat bij ons niet zo is, lijkt ze dat te begrijpen. En ik wijs hun er ook altijd op dat wij weer andere dingen hebben: een speeltuin voor hen alleen. Kippen en konijnen. Een groot terrein waar ze vrij op kunnen spelen.”

TINY HOUSE 2.0

Nu ze wat langer in hun tiny house wonen, merkt Karin dat ze nieuwe wensen krijgt. Het huisje dat ze nu bewonen zal op een gegeven moment niet meer voldoende zijn voor een opgroeiend gezin. „Zo hebben we een heel grote technische ruimte en een piepkleine badkamer. Dat kan met de techniek van nu omgekeerd. Zodat we de kinderen af kunnen drogen zonder daarbij op de wc te moeten zitten.”

Als de kinderen groter worden, hebben ze waarschijnlijk ook meer behoefte aan een eigen plek. „Over een jaar of drie, als Juliëtte 9 of 10 is, gaat dat moment wel komen. Hoe we dat moeten aanpakken, weten we nog niet. Het is bijvoorbeeld mogelijk om er een soort keet bij te bouwen. Of een heel mooie boomhut bijvoorbeeld. We moeten creatief denken.”

Een totaal nieuw tiny house is ook mogelijk. „Versie 2.0”, zegt ze lachend. „Al weet ik niet of ik dit tiny house zou willen verkopen. We hebben hier zo veel avonturen mee beleefd, dat maakt het moeilijk om het van de hand te doen.”

En wat als de kinderen het hele tiny-houseavontuur niet meer zien zitten? „Wat mijzelf betreft zou ik graag in een tiny house oud willen worden. Maar Gijsbert en ik hebben altijd tegen elkaar gezegd dat het geluk van de kinderen voor onze dromen gaat.” Grappend: „Zodat ze later niet als tegenreactie op hun jeugd in een grote villa gaan wonen.”

Ze sluit zelfs niet uit dat het gezin ooit weer terug verhuisd naar een rijtjeshuis. „Maar ik vraag me wel af of ik weer kan wennen aan het leven in een woonwijk. Al die schuttingen en dat steen in de achtertuin, en de straat vol met auto’s. Ik vind de vrijheid hier heel gaaf, daar ga je aan wennen.”

WATER BIJ DE WIJN

Zo streng als ze voor zichzelf waren toen ze aan het tiny-houseavontuur begonnen zijn ze nu niet meer. Ze hebben hier en daar wat water bij de wijn gedaan. Wilden ze drie jaar geleden bijvoor

beeld nog het liefst zelfvoorzienend leven, daar zijn ze van teruggekomen. „We hoeven niet terug te vallen in de armoede waar onze voorouders zich uit ontworsteld hebben. Een stuk basiscomfort is ook belangrijk.”

En dus hebben ze een elektrische kachel aangeschaft, die naast de kleine houtkachel in de koude winterochtenden moet zorgen voor voldoende warmte. „We hebben één mistige winter zonder aansluiting op het elektriciteitsnet geleefd, maar dat was een zware winter met veel kaarslicht.”

Ook zijn ze gewoon aangesloten op het waternet. „Het bleek te optimistisch om te denken dat we alleen van regenwater kunnen leven. Dan moet je heel grote bassins hebben om al het water op te vangen.” Toch blijft het hun droom om minder afhankelijk te zijn van water, gas en elektriciteit. „Dat kan bijvoorbeeld als we ergens tien jaar achter elkaar mogen staan. We zouden het gaaf vinden om het dan uit te proberen.”

Het liefst zouden ze een mooie plek krijgen waarvan ze met zo’n zeven andere tiny-housebewoners iets moois kunnen maken. En dan voor langere tijd achter elkaar, en als het even kan ook niet te ver weg zodat de kinderen op school kunnen blijven. „Niet alleen om er te wonen, maar ook om iets te betekenen voor de omgeving, bijvoorbeeld als het om de bewustwording van duurzaamheid gaat of op sociaal gebied. We zijn al serieus aan het rondkijken naar een nieuwe plek. We hopen erg dat we iets kunnen vinden.”

Of ze wel eens spijt hebben gehad van hun keuze? Karin aarzelt niet. „Geen moment. Voor ons is het wonen in een tiny house echt de juiste keuze.”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen