Jaar van de huismus

De vogelbescherming roept de huismus uit tot vogel van het jaar 2024. Deze vereniging doet dat in samenwerking met de Stichting Ornithologisch Veldonderzoek Nederland. Het aantal mussen blijkt sinds 1970 namelijk te zijn gehalveerd in ons land. in Amsterdam is zelfs nog maar 10 procent overgebleven, ondanks het feit dat ze de meest voorkomende vogeltjes zijn. Ook in Vlaanderen en het Verenigd Koninkrijk neemt hun aantal af.

Velerhande oorzaken worden genoemd: De kapconstructie van nieuwe huizen biedt geen ruimte om een nestje te bouwen. Er zijn minder heggen en ruige grasveldjes waar ze zich kunnen nestelen. En dat verschijnsel van steeds minder voorkomend groen onthoudt mussen bovendien hun insectenmenu. Het vervoer van granen is efficiënter geworden, vroeger werd er bij vervoer en opslag meer met meel en graan gemorst. Ook blijken steeds minder mensen hun tafekleed buiten uit te slaan. Dankzij de kruimeldief belandt de inhoud van het kleed nu bij de vuilnis. Tevens is de toename van de kattenpopulatie een geweldige bedreiging; predatie heet zo iets met een deftig woord, naar het latijnse praedatio, dat plundering en stroperij betekent.

Kortom, redenen te over om aan de alarmbel te trekken. Er is zelfs een Stichting De Mussen Toevlucht die tips geeft om de huismus te bewaren voor het nageslacht.

Naar het Woord des Heeren mogen wij op allerlei vogelgeschrei geen acht geven, maar wanneer het getjilp van de huismus afneemt, moeten we dat wel doen. Vroeger hield men rekening met de vogels. Met name in de kloosters. Men maakte nestholtes in de gevel zodat vogeltjes er konden broeden. Die bescherming van de vogels gebeurde overigens voornamelijk uit eigen belang. Aan de andere zijde van de muur zat een tegel die je kon wegschuiven om de eieren of het musje weg te nemen ter consumptie. in de middeleeuwen at men namelijk mussen. in de Bijbel lezen we daar trouwens ook van. Op gemaai de akkers, waar mussen in grote getale smulden van het resterende graan, werden netten geworpen, opdat de musjes op de markt konden worden verkocht. Het waren goedkope diertjes, zo blijkt uit de woorden van Christus: „Worden niet vijf musjes verkocht voor twee penningskens?”

laten de mussen nu van ons menu verdwenen zijn, het zijn wel schepseltjes van de Allerhoogste. Met Psalm 84:2 zingen we: ”Zelfs vindt de mus een huis, o Heer’”. Dat was in het tempelcomplex, dat blijkbaar niet zo geïsoleerd werd dat er voor die vogeltjes geen plaats was. De levieten lieten het gevogelte met rust. Geen wonder dat de dichter van Psalm 84 daarin een rijke prediking zag. Als de Heere nu voor een simpele huismus plaatsheeft, zou er dan voor een arme zondaar geen plaats zijn bij Hem. Wanneer we bedenken dat de tempeldienst heenwijst naar de dienst der verzoening, dan is het feit dat de nestholen in het Elburgs klooster in de vorm van een kruis zijn vervaardigd, ook een rijke prediking. Er is plaats in de wonden van Christus.

laten we de huismus beschermen. uit eerbied voor de Schepper en met het oog op de prediking van het Evangelie. Want het jaar 2024 mag dan het jaar van de huismus zijn, het is bovenal jaar des Heeren.

Ds. M. van Kooten, Elspeet

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen