Donkere dagen

„Moet je nu toch eens kijken. De zon schijnt!” Op de eerste werkdag na de kerstvakantie maakt een collega deze opmerking. „Snel kijken, anders is het weer donker buiten”, grapt een ander. De donkere dagen voor en na Kerst duren deze periode inderdaad best lang, 2024 is zelfs de boeken ingegaan als een somber jaar. Daarom valt het extra op als de zon schijnt. Of als het sneeuwt. Maar zelfs dat witte, mooie laagje is dit seizoen tot op heden maar heel dunnetjes geweest. Eén ding scheelt: daardoor konden de uitjes in de kerstvakantie gewoon doorgaan.

Koud was het wel. Tenminste, op het pontje naar Deventer, een van onze favoriete steden, waar we eind december naartoe gingen. De wind maakte in no time een warboel van onze haren. De medepassagiers stonden, in groepjes, dicht tegen elkaar aan geschurkt.

In de stad zelf pinkelden overal lichtjes, de Lebuinuskerk was open. Natuurlijk liepen we even het eeuwenoude bedehuis binnen. Ooit stond hier burgemeesterszoon Revius op de kansel. Een flinke steenworp verder bewonderden we de Proosdij, het oudste nog bestaande stenen woonhuis in Nederland. Maurits en Alva sliepen er. Uiteraard niet tegelijkertijd.

Ik blijf een zwak hebben voor historische steden. Collega Martijn reisde voor dit nummer van Terdege af naar de stad van zilver en kruidige koek: Schoonhoven. Nu tijd inplannen om na de Deventer koek een Fonteynkoeck te gaan proeven.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen