Cornelis Oorschot v.d.m.

‘Door de Heere is thuisgehaald onze lieve, zorgzame man, vader, opa en oude opa, Cornelis Oorschot v.d.m., echtgenoot van Lucia Johanna Oorschot-van der Noll.’ Met deze woorden meldt de rouwkaart het sterven van Gods dienaar, onze oude broeder en vriend, ds. C. Oorschot.

Met de toevoeging v.d.m. achter zijn naam, is vooral zijn ambtelijk leven getekend. Verbi Divini Minister, bedienaar van het Goddelijke Woord. Daar was hij nauwgezet in, de teksten die hem veelal gegeven werden onderzocht hij heel nauwkeurig vanuit de grondtalen en de context, zo moest het Woord de boodschap aanreiken. Daarin was hij zeer nauwkeurig, maar niet alleen voor zichzelf; dat verwachtte hij ook van anderen die hij hoorde, die hij sprak, waarin hij zijn verantwoordelijkheid gevoelde en dat ook uitdroeg. Dan was hij heel vasthoudend en duidelijk.

Zelf was hij tot zijn 17e jaar min of meer kerkelijk uit gewoonte, maar daar kwam een ingrijpende verandering in toen zijn vader plotseling werd weggenomen uit het gezin, waarvan ‘Kees’ de oudste was. In weerstand verliet hij de kerk, de wereld lokte temidden van alle moeilijkheden en zorgen die groot waren, hij zocht het bij de ‘vleespotten’. Maar de zorgen werden niet minder maar meer, totdat hij rond zijn 30e levensjaar ‘een keer’ naar de kerk ging, in Rotterdam bij ds. N. Kleermaker. Psalm 95:4 trof hem in het hart: ‘Gelooft Zijn heil- en troostrijk Woord; verhardt u niet maar laat u leiden.’ Het Woord werd een lamp voor de voet en een licht op het levenspad. Hij had een jong gezin, was aannemer met een druk bedrijf, en voelde de steeds duidelijker wordende roeping tot het ambt. Studeren in de nacht en op de zaterdagen. Het was afzien en opzien naar Hem Die gezegd heeft: Zonder Mij kun je niets doen.

Vianen, Stellendam, Lunteren, Dordrecht, Wageningen, Yerseke en nog vele andere gemeenten werden gediend in pastorale bijstand en zorg, predikende, zaaiende, gaande onder de hulp en de leiding van Jezus Christus, de Borg. Na ruim 43 jaar ambtelijke dienst en 61 huwelijksjaren was zijn laatste getuigenis op de rouwbrief vermeld: ‘Want het leven is mij Christus en het sterven is mij gewin.’ Soli Deo Gloria. Bij het 40-jarig ambtsjubileum en bij het zestigjarig huwelijksjubileum heeft de schrijver van dit in memoriam in een gedicht onder woorden gebracht wat dit in memoriam wil onderstrepen.

Ter nagedachtenis aan onze ambtelijke broeder ds. Cornelis Oorschot v.d.m.

Ds. C. Gielen, Middelharnis

In de schaduw van het geheel, waren vrouw en nageslacht,

alleen, meelevend, meestrijdend, meebiddend in dracht

Kinderen, kleinkinderen, achterkleinkinderen in getal,

Gaf Hij in doopbelofte, Die het ook doen zal.

De HEERE is goed! Komt, smaakt en ziet,

Zijn goedheid wijkt of wankelt niet.

En nooit is Hij het geven moe,

Maar voegt aan zegen, zegen toe.

Daarom zullen we zingen, Uw lof

U, Die ons leidt op al onze schreên.

Die zegen op onze wegen verspreidt,

Lof zij elke morgen Uw goedertierenheid.

Looft de HEERE mijn ziel in mij,

Die op onze wegen genade sprei/

Looft Hem, die al wat gij hebt misdreven.

Door het bloed van het Lam, genadig wil vergeven!

Laat Uw genâ ons met haar troost verrijken,

en laat Uw werk aan Uwe knechten blijken,

Uw heerlijkheid niet van hun kinderen wijken,

Uw liefde, Uw macht behoed’ ons voor bezwijken,

Sterk onze hand, en zegen onze vlijt,

Bekroon Uw werk, en nu, en ten allen tijd.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen