Dr. J. van Sliedregt (1)

Korte levensloop

Op 18 juni 1914 wordt Jacob van Sliedregt als zesde, en daarmee het jongste kind, geboren in een landbouwersgezin in Dinteloord. Jarenlang is zijn vader, Johannis van Sliedregt ouderling geweest in de Nederlands Hervormde Kerk aldaar. Zijn moeder las veel in de boeken van H.F. Kohlbrugge en tot haar 82e levensjaar las zij de uiteenzettingen van prof. dr. J. Severijn. Het is dus niet voor niets dat ds. W.L. Tukker schrijft dat hem van jongsaf ‘Godsvrucht en kloeke Kohlbruggiaanse stoerheid’ zijn bijgebracht.

Na de Ulo en enige maanden in Nijmegen op de kweekschool te hebben gezeten, besluit hij naar het rooms-katholieke gymnasium in Roosendaal te gaan om daarna voor predikant te gaan studeren aan de Universiteit van Utrecht. In drie jaren, van 1935-1938, heeft hij de studie aan de universiteit in Utrecht weten af te ronden. Met name prof. dr. J. Severijn, prof. dr. Maarten van Rhijn en prof. dr. Hugo Visscher hebben invloed op hem gehad. Tijdens zijn studententijd komt Van Sliedregt, samen met een aantal andere studenten, in contact met ds. I. Kievit. Het is vooral deze predikant die, zowel voor zijn persoonlijke als zijn theologische ontwikkeling, veel invloed op hem heeft gehad. Ds. Kievit werd zijn geestelijke vader en Van Sliedregt werd door ds. Kievit beschouwd als een geestelijke zoon. Het is dan ook niet verwonderlijk dat ds. I. Kievit het huwelijk van Van Sliedregt met Lena Stolk bevestigt, op 16 november 1938.

Gemeenten

In dezelfde maand wordt hij door ds. Kievit bevestigd als predikant in zijn eerste gemeente,

Eemnes-Buiten. Na drie jaren de gemeente van Eemnes-Buiten gediend te hebben, vertrekt hij naar de gemeente van Lage Vuursche. Opnieuw wordt hij daar bevestigd door ds. Kievit. Persoonlijk heeft Van Sliedregt in de gemeente van Lage Vuursche een zeer goede tijd gehad. Het is in deze gemeente geweest dat hij, zoals hij dat zelf onder woorden heeft gebracht, de bewuste rechtvaardigmaking in de vierschaar der consciëntie mocht beleven. Op 24 augustus 1941 had hij onder grote zielennood gepreekt uit Psalm 139: ‘Doorgrond mij, o God! En ken mijn hart…’ Van Sliedregt kón niet meer preken.

‘Toen moest hij preken in bittere zielennood. Een zó bittere zielennood, dat alleen de eenzaamheid voor Gods aangezicht deze gepeild heeft. Zó bitter, dat er niemand overbleef en daarin juist de heerlijkheid van Immanuël hem werd geopenbaard.’ Maar een week later was die nood voor zijn ziel opgelost en ging de preek over de bekendmaking van Jozef aan zijn broeders: ‘Toen kon zich Jozef niet bedwingen voor allen, die bij hem stonden. En hij riep: Doet alle man van mij uitgaan! En er stond niemand bij hem, als Jozef zich aan zijn broederen bekend maakte.’

In zijn afscheidspreek van Lage Vuursche gaat Van Sliedregt er heel kort op in en zegt: ‘Nimmer zal dit plaatsje vergeten worden, vanwege de goedertierenheden des Heeren, die Hij ons persoonlijk zo ruim bewezen heeft in Zijn lieve Zoon.’

In 1963 komt Van Sliedregt er in zijn herdenkingspredikatie ter gelegenheid van zijn 25-jarig ambtsjubileum kort op terug. Daarin noemt hij Eemnes-Buiten ‘de gemeente onzer armoede’ en de gemeente van Lage Vuursche ‘de gemeente onzer rijkdom’.

‘Daar brak God het bestaan om het op te nemen in Christus Jezus.’ Deze gebeurtenis in het leven van Van Sliedregt heeft zijn prediking gestempeld. Lang heeft Van Sliedregt de preekstoel in Lage Vuur sche echter niet beklommen. Al in 1942 neemt hij een beroep aan naar Bleskensgraaf. Dit heeft wel voor wat ontsteltenis gezorgd in de gemeente van Lage Vuursche. Bij de komst van ds. van Sliedregt in Lage Vuursche stond de preekstoel namelijk niet in het midden van de kerk maar aan de zijkant. Dit tot ergernis van ds. van Sliedregt. Op zijn verzoek werd de preekstoel dan ook in het midden van de kerk geplaatst met alle aanpassingen die daarvoor nodig waren. Maar na korte tijd vertrok hij weer. Vandaag de dag staat de preekstoel in Lage Vuursche dan ook weer net als voor de komst van ds. van Sliedregt aan de zijkant van het koor.

In 1945 gaat de weg naar de grote gemeente van Huizen, en van Huizen verhuist het gezin Van Sliedregt in 1949 naar Ede, in 1954 gevolgd door Putten.

Na Putten mag hij zijn leermeester en geestelijke vader, ds. I. Kievit, opvolgen in Baarn. Hier mag hij zijn 25-jarig ambtsjubileum gedenken. In 1967 vertrekt ds. Van Sliedregt naar Ouderkerk aan den IJssel. Inmiddels is hij lid geworden van het hoofdbestuur van de Gereformeerde Zendingsbond (1966) en wordt daar in 1969 voorzitter van. De Gereformeerde Zendingsbond benoemt hem tot vaste medewerker. Het beroep van de kleine gemeente Bilthoven neemt hij in 1971 dan ook aan om daar als predikant voor buitengewone werkzaamheden te kunnen arbeiden en tegelijk het gemeentelijke werk te kunnen blijven verrichten wat de liefde van zijn hart had.

Overlijden

Geheel onverwacht overleed hij op 27 oktober 1973.

Nadat hij gesproken heeft op een zendingsbijeenkomst in Giessendam-Neder-Hardinxveld verongelukt hij op weg naar huis, ter hoogte van Lexmond.

Op donderdag 1 november vond er een rouwdienst plaats in de Nieuwe Kerk te Zeist, waarin zijn vroegere vicaris, H. Vreekamp voorging. Na afloop van deze rouwdienst is Van Sliedregt begraven in Bilthoven.

Enkele typeringen

Tot slot van deze levensloop wil ik enkele typeringen van Van Sliedregt weergeven die gegeven zijn door mensen die hem zelf gekend hebben alsook uit wat hij zelf heeft nagelaten. Het was een man wiens levensgeheim de eenzaamheid was in de ontmoeting met de levende God. Hij was een graver in het Woord en een uitstaller van de genadegaven. Hij was leraar én herder. Zijn zakagenda vertrouwde hij toe: ‘Ik heb begeerd de kerk van Christus te dienen, en ben daarin gelukkig geweest, als ik met alle gebrek iets voor haar mocht zijn.’ Hij was geworteld in de gereformeerde religie. Daar stond hij voor en daar leefde hij uit. Zijn lust en zijn liefde was de verheerlijking van God en Zijn Christus tot behoud van verloren zondaren. Hij wist zich diep afhankelijk van Gods vrije genade in Christus Jezus en mocht daardoor vast staan in de zware geestelijke strijd op de plaats die God hem in de kerk gaf. Onverschrokken aan de ene kant en zachtmoedig en teer aan de andere kant. Stoer van begrip had hij een afkeer van uitwassen naar links, ook naar rechts, en stond hem voor alles voor ogen een wettige plaats in te nemen in de kerk. Boven alles ging het ds. Van Sliedregt om het leven des geloofs, om de bevinding van het geloof. In dit opzicht was hij een trouw volgeling van ds. I. Kievit.

Dit gaf aan zijn prediking tederheid en warmte en tegelijk ook een scherpe begrenzing.

Zo was hij, zo preekte hij, zo leefde hij ook zelf. Ieder voelde dat, ieder respecteerde dat, zelfs ook zijn kerkelijke tegenstander. Hij was een theoloog van formaat en een geliefd prediker; een echte verbi divini minister.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen