Inloophuis Dimona

Nu mogen wij (ook namens de HHK) de gemeente in Dimona o.a. met het stoffelijke dienen. Elke sabbat mogen in de door ons gehuurde woning de samenkomsten van de gemeente plaatsvinden. Daarnaast mag ook het inloophuis een plaats hebben in onze stad. Het is een voorrecht om te zien hoe er elke sabbat een (huis)gemeente mag samenkomen in Dimona.

Naast dit voorrecht hebben we ook een opdracht. Petrus schrijft: ‘en zijt altijd bereid tot verantwoording aan een iegelijk, die u rekenschap afeist van de hoop, die in u is, met zachtmoedigheid en vreze.’ Hoe klein de gemeente ook is, dit is haar ‘mandaat’: rekenschap afleggen van de hoop die in haar is. Met zachtmoedigheid, ontzag en bescheidenheid willen wij ook Joodse mensen wijzen op hun eigen Messias, de Hoop van en voor Israël. Leden van de gemeente mogen en kunnen dat doen op hun eigen (werk)plek. Ook het inloophuis is een plaats waar dat mag gebeuren. In de meeste gevallen begint het gesprek naar aanleiding van een (meestal uitdagende) vraag van de kant van de bezoeker. Zonder ook maar iets gezegd te hebben valt men vaak met de ‘deur in huis’. ‘Hoe weet jij dat Jezus de Messias is?’

In het inloophuis ontmoeten we mensen met uiteenlopende meningen betreffende het geloof. Diepreligieuze mensen. Mensen die soms vastzitten in het knellend web van de religie, waar ze best uit zouden willen ontsnappen. Voor anderen is alleen de traditie nog van belang. We ontmoeten ‘gewone’ mensen. Maar ook vinden er regelmatig gesprekken plaats met rabbijnen. Ook ontmoeten en spreken we met Joden, die helemaal niets (meer) van geloof in God moeten weten. Een verzekeringsagent kwam langs en was verrast door de prachtige inrichting en de schoonheid van het inloophuis. In Israël is het nooit moeilijk om een gesprek over ‘geloven’ aan te gaan. Zo kwam ook nu het geloof al snel ter sprake. Esther vroeg: ‘Gelooft u ook in God?’ De man zei: ‘Ik geloof in niets. Ja toch wel, in mijn creditkaart! Wat heb ik aan God als ik niets op mijn creditcard heb staan!’ Esther wees hem op de muurschildering met een tekst uit Ps. 42. ‘Leest u eens de woorden die op de muur staan. Die komen uit Het Woord van God’: ‘Zoals een hert verlangt naar water, zo verlangt mijn ziel naar U o God’.

Zijn antwoord was: ‘Ach mevrouw, dat is geschreven door iemand die onder invloed van cannabis was.’ Esther was geschokt. Toen hij wegging zij ze: ‘Ik hoop dat u op zoek zult gaan naar God, Die van u houdt..’ Hij onderbrak haar: ‘Ik heb God niet nodig, ik vraag niet naar Hem, en ik zoek Hem ook niet.’ Wat is het dan toch een bemoediging wat de Heere zegt middels de profeet Jesaja: ‘Ik ben gevonden van hen, die naar Mij niet vraagden; Ik ben gevonden van degenen, die Mij niet zochten’; dat mag onze verwachting zijn, ook als het om Israël gaat. De Heere gaat ook in Dimona door met Zijn werk om Joodse mensen toe te brengen. Thomas Boston (1676-1732) zei in één van zijn preken: ’Onze Heere houdt in het bedienen van Zijn huis het beste altijd voor het laatst. De beste wijn komt het laatst. Het middagmaal wat Hij nu bedient is al zo goed. De nacht komt al dichterbij en daarom nadert het avondmaal ook. En dat is de beste maaltijd in het huis van onze Heere. Nu, als de Joden geroepen worden om binnen te komen wordt het avondmaal opgediend.’ Naar die tijd zien we uit!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen