Dr. W. J. op ’t Hof 50 Jaar Predikant

In Driedorp voelt de predikant zich helemaal thuis. ‘Het is een beetje mijn ideaal, een oecumenische gemeente. De achtergrond van de gemeenteleden is divers, ze komen eigenlijk uit alle reformatorische kerken en hebben in Driedorp onderdak gevonden. Het is een wonderlijke zaak, ik had nooit gedacht aan het eind van mijn leven een ideaalbeeld verwerkelijkt te zien worden. Want laten we maar eerlijk wezen, al die kerken, het is allemaal mensenwerk.’ In de gemeente van Driedorp preekt Op ’t Hof iedere zondagmorgen over het boek Openbaring. ‘Ik had er nog nooit zo veel en intensief over gepreekt. Ik voelde me ertoe gedrongen. En ik mag het met heilig genoegen doen. Daarbij: het boek is zo actueel. Het leert ons ook dat onze gezindte zo enorm aan de wereld vastzit en de pinnen diep ingeslagen heeft. Maar als er iets van genade in een mensenleven komt, dan wordt dat anders.’

Roeping

Kandidaat Op ’t Hof werd in 1973 in Hedel bevestigd tot predikant. Daarna volgden Ouddorp in 1979, Nederhemert in 1989 en Urk in 2007. In 2013 ging hij – gedwongen - met emeritaat. ‘Dat vond ik moeilijk. Mijn roeping eindigde toen niet, en toch moest het.’ Zijn roeping ervoer hij al op jonge leeftijd. ‘Thuis vond ik op een woensdagmiddag een exemplaar van de enige oudvader die we hadden, op zolder, aangevreten door de muizen. Het was het boek De Godvruchtige avondmaalganger van Petrus Immens. Het boek was in de oude druk. Enthousiast en leergierig als ik was, bleef het op zolder totdat ik het kon lezen.’ Later zou de predikant met evenveel enthousiasme zijn studenten aan het Hersteld Hervormd Seminarie de oude druk leren lezen. Van 2005 tot 2014 was hij als bijzonder hoogleraar in de geschiedenis van het gereformeerd piëtisme verbonden aan de kerkelijke opleiding aan de Vrije Universiteit van Amsterdam.

Dankbaar

Wat ziet de predikant als hij terugkijkt? ‘Dan zie ik met name Gods leiding. De Heere heeft me er altijd doorheen gehaald. Terugkijkend kan ik alleen maar dankbaar zijn. Die dankbaarheid kan ik betonen door al mijn tijd te besteden in Zijn dienst. Lichamelijk ben ik nooit sterk geweest. Toch hoef ik mijn werkzaamheden niet af te bouwen. De Heere heeft het wonderbaarlijk wel gemaakt, in totale afhankelijkheid van Hem.’

Naast de dankbaarheid, maakt de predikant zich ook zorgen. ‘Waar staat ons kerkverband over een aantal jaar? Kijk naar de voormalige gereformeerde kerken. Je ziet dezelfde ontwikkelingen in ons eigen kerkverband. Het historisch besef is grotendeels weg. Veel predikanten hebben de scheuring in 2004 niet zelf meegemaakt. Het hele SOW-proces kan ik niet anders zien als een oordeel. De Nederlandse Hervormde Kerk heeft zichzelf opgeheven. Dat kan toch niet, de kerk is als een planting Gods in ons land gegeven en mensen zeggen: we houden ermee op. Een goede geestelijke houding mis ik heel sterk. Ja, dat is toch mijn zorg.’

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen