Het lijden van Christus

De Lijdenstijd In De Kerk Der Reformatie

In de tijd voor de Reformatie ging aan de viering van het Paasfeest een tijd van bezinning vooraf, waarin de gemeente zich door boete en vasten voorbereidde op het komende Paasfeest. Aanvankelijk was die tijd niet zo nauwkeurig vastgesteld, maar later werd het gewoonte deze tijd veertig dagen te laten duren. Naarmate het verval in de middeleeuwse kerk groter werd, nam ook het gebruik toe om voor het begin van het vasten uitbundig feest te vieren; iets dat A.D. 2023 nog breed leeft. De kerk der Reformatie is er van het begin af aan van doordrongen geweest dat bijgeloof en uitspattingen etc. alleen door de kracht van het gepredikte Woord Gods te overwinnen zijn. In de hervormde gemeente van Dordrecht is op 26 maart 1579 besloten het verzoenend lijden en sterven van Christus in een vooraf bepaalde periode dieper te ontvouwen. Verder is o.a. in het jaar 1791 het passie-boekje van de hervormde gemeente van Utrecht uitgegeven; een preekrooster voor de lijdenstijd, waaraan de predikanten waren gebonden. ‘Alhoewel onze vaderen afgerekend hadden met de roomse vastentijd, leefden ze in de passieweken, en vooral in de laatste, stille week, zeer sober. Zo namen ze geen deel aan enige vermakelijkheid, hielden geen huiselijke feesten en leefden zo ingetogen mogelijk. Men onthield zich van overmatig eten en drinken en sommige gebruikten alleen het meest noodzakelijke voedsel, terwijl sommigen zich in rouwkleding staken.’ De kracht van de Reformatie is de prediking van Gods Woord. Daarom zijn vanaf de Reformatie zeven lijdensweken gereserveerd voor het breder en dieper ontvouwen van het lijden en sterven van de Heere Jezus Christus aan het kruis op Golgotha. Oorspronkelijk was er óók sprake van zes adventsweken. Dit is al in de roomse traditie teruggebracht tot vier. 1

Het Lijden Van Christus

De lijdenstijd heeft ongetwijfeld te maken met de veertigdagentijd van Jezus in de woestijn; de Heere Jezus Christus at en dronk niet in deze periode. Daarnaast is de woestijn veelal het symbool van de moeilijke, eenzame weg die geestelijk doorleefd wordt voor de glorie van Pasen aanbreekt. Hoe vervallen en verdeeld de kerk der Reformatie ook is, toch zijn we dankbaar dat de lijdenstijd nog steeds in haar oorspronkelijke omvang op de kerkelijke kalender staat. Het lijden van Christus is en blijft een onuitputtelijke Bron om te overpeinzen op de mannenverengingen, in gezinsverband of waar dan ook. Al zouden we ons gehele leven daar indringend over horen preken, over nadenken of over lezen, de diepte ervan kunnen we nooit peilen: ‘Leer mij, o Heer, Uw lijden recht betrachten, in deze zee verzinken mijn gedachten.’ Het gehele leven van Christus was lijden, vanaf Zijn kribbe tot aan het kruis. De lijdensgeschiedenis beperkt zich dus niet alleen tot de laatste dag, de laatste week van Zijn rondwandeling op aarde, zoals verwoord in de laatste hoofdstukken van de Evangeliën. De prediker C.H. Spurgeon schreef eens: ‘De beste plek om een besef van zonde te krijgen is aan de voet van het kruis.’ Overeenstemmende met de woorden van David: ‘Mijn zonde maakte ik U bekend en mijn ongerechtigheid bedekte ik niet. Ik zeide: ´Ik zal belijdenis van mijn overtredingen doen voor den HEERE. En Gij vergaaft de ongerechtigheid mijner zonde.’ Van genade te leven, van zuiverende genade alleen, van een toegepaste gerechtigheid die Christus door Zijn lijden en sterven verworven heeft, daar zijn velen in onze door en door seculiere samenleving niet van gediend. Toch is en blijft de grote en heerlijke boodschap van de Schrift: ‘Het bloed van Jezus Christus, Zijn Zoon, reinigt ons van alle zonde.’ 2

Sola Gratia

Wie door het licht van de Heilige Geest mag zien op het kruis van Golgotha, zal zich intens diep verwonderen dat dé Borg en Middelaar voor vijanden, zoals wij allen van nature zijn, werkelijk alles én dan ook alles heeft volbracht. Echter niemand onzer kan het geloofsgeheim van het lijden en sterven van de Heere Jezus Christus aan het kruis op Golgotha ten volle beseffen. ‘Jezus, uw verzoenend lijden en sterven is het rustpunt van mijn hart.’ Sola Gratia.

1 De lijdenstijd in de kerk der reformatie. Gereformeerd Weekblad. 1997, W. van Gorsel.

2 Gedachtegoed ontleend aan ds. A. Vroegindeweij et al.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen