Korte en Lange Gebeden

Als de Heidelbergse catechismus stelt: ‘Wat behoort tot zulk een gebed, dat God aangenaam is en van Hem verhoord wordt?’, dan gaat het antwoord bepaald niet in op de lengte van het gebed. Maar op de gestalte van de bidder, namelijk, dat die zijn nood recht en grondig kent en zich daarom voor God verootmoedigt en tegelijk toch God houdt aan Zijn Woord dat Hij ons zeker wil verhoren om Christus wil.

In het prachtige boek ‘Het gebed’ benoemt de Noorse theoloog Hallesby precies dezelfde zaken. Hij stelt de vraag: ‘Hoe is de houding van het hart die God herkent als gebed’? En zijn antwoord is dan ‘Hulpeloosheid en geloof ‘. Hij wijst erop dat waarachtig gebed pas dan ontstaat als de zondaar de roepstem van Christus heeft gehoord: ‘Zie, Ik sta aan de deur, en Ik klop; indien iemand Mijn stem zal horen, en de deur opendoen, Ik zal tot hem inkomen, en Ik zal met hem avondmaal houden, en hij met Mij’. Want God wil met zondaren gemeenschap hebben. Zolang iemand nog rijk en verrijkt is en aan geen ding gebrek heeft kan hij mogelijk wel bidden maar in de hemel wordt het niet gehoord. Maar zodra iemand ellendig en arm en blind en naakt is en door het, door Gods genade geschonken, geloof de deur opendoet en Jezus binnenlaat begint het ware gebed. En gebeden vanuit de nood zijn vaak niet zo heel lang. De tollenaar bad veel korter dan de farizeeër. Nooit vergeet ik een preek waarin verteld werd over een vrouw die in de nood door God verhoord werd en in ruimte kwam. En wat bad zij, zo vroeg wijlen ds R Kok? Hij antwoordde: zij bad: ‘Ach Heere’.

Bijzonder is het altijd weer om de gebeden te lezen van Augustinus in zijn belijdenissen, waarbij hij God vaak aanroept met woorden uit de psalmen, die wisselen tussen verootmoediging, lofprijzing en aanbidding met soms als einde: ‘U weet dat ik u liefheb. Zie mij aan o barmhartige God’. Want het gebed staat in het stuk van de dankbaarheid. Maar ook dan is er altijd weer verootmoediging omdat wij de woorden van de discipelen begrijpen: Heere, leer ons bidden. Zoals dat prachtig is verwoord door Guido Gazelle

Gij bad op ene berg alleen, en...

Jezu, ik en vind er geen

waar 'k hoog genoeg kan klimmen,

om U alleen te vinden:

de wereld wil mij achterna,

alwaar ik ga of sta, of ooit mijn ogen sla;

en arm als ik en is er geen; geen een,

die nood heeft en niet klagen kan;

die honger, en niet vragen kan;

die pijn, en niet gewagen kan

hoe zeer het doet! O leer mij, arme dwaas,

hoe dat ik bidden moet!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen