Reisverslag ‘Israël In Oorlog’

Het toestel landde in het donker op de luchthaven van Ben Gurion en we reden dezelfde avond nog door naar Haifa. Onwerkelijk stil op de snelweg, maar ook in de stad zelf. Na een overnachting in het guesthouse van Ebenezer Home bezochten we Ebenezer Home zelf. Een warme ontvangst en dankbaar voor de belangstelling uit Nederland. Ebenezer Home is het enige verzorgingstehuis voor Messiasbelijdende Joden in Israël. Het wordt grotendeels bewoond door Holocaustoverlevenden. Ongelooflijk dat deze mensen opnieuw op hoge ouderdom deze oorlog en de dreiging vanuit Libanon moeten meemaken. De extra kwetsbaarheid van deze bewoners is, dat bij een dreiging of aanval, zij nauwelijks in staat zijn om zich op tijd te verplaatsen naar de schuilkelders. Dat plaatst het tehuis voor dilemma’s en er is een eigen veiligheidsteam opgericht dat de bewoners moet beschermen tegen vijandigheid. Maar ook de schuilkelders moeten worden aangepast. Vroeger dienden deze als bescherming voor raketaanvallen, maar nu moeten deze ook bescherming bieden bij het binnendringen van de vijand zoals in het Zuiden is gebeurd. Ook uitval van het netwerk moet opgevangen worden door satelliettelefoons. Al met al een heel kostbaar geheel.

Vanuit Haifa zijn we doorgereden naar Poriya op de Golan en hebben daar een Messiasbelijdende familie bezocht, van origine afkomstig uit Nederland. Deze familie heeft twee zoons die als reservisten waren opgeroepen en dienden in het hoge (inmiddels door de winter) koude Noorden. Zij voorzagen de militairen van deze eenheid van extra kleding, ondergoed, sokken, plaids, toiletartikelen en versnaperingen. Mooi om te zien dat in elk pakket een psalmboekje ging. Voor één familie een zware financiële opgave. Het Israëlische leger is weliswaar goed getraind en bewapend, maar het is nagenoeg onmogelijk om 380.000 opgeroepen reservisten van alles te voorzien buiten het hoognodige.

Vanuit Poriya kwamen we aan het einde van de dag aan bij kibboets Afik hoog op de Golan. Deze kibboets ligt slechts enkele kilometers van Syrië. De kibboets ligt ver van de bewoonde wereld en moet in haar eigen veiligheid voorzien. Leden van de kibboets zijn bewapend en moeten het eerste respons leveren bij een aanval. In Kibboets Afik wonen enkele Messiasbelijdende gezinnen, waaronder de familie Gabay. Jeannette Gabay is bekend van de columns die ze schrijft voor het RD over de oorlog in het algemeen en het leven in Afik in het bijzonder. Het inwonertal van Afik is nagenoeg verdubbeld door het aantal evacués die vanuit het grensgebied met Libanon daar zijn geplaatst.

Onvoorstelbaar hoe deze mensen dit met elkaar oppakken, regelen en er voor elkaar zijn. Aangrijpend om te horen dat deze evacués net voldoende tijd hadden om een koffer met kleding mee te nemen en hun woning moesten verlaten vanwege de dreiging. Bijzonder was ook hier de ontvangst en de dankbaarheid dat ze bezocht werden in deze bijzondere omstandigheden. Aangrijpend en bemoedigend was de Wall of Hope (Muur van Hoop) waarop teksten en tekeningen waren aangebracht door ouderen en jongeren. Vertrouwen op God en hoop voor de toekomst. De opvang van de bijna 200 evacués is een financiële aderlating voor de kibboets. Extra voeding, organiseren van scholing voor de kinderen, ruimten aanpassen voor bewoning en daarbij de inzet van beveiliging.

Vanuit Afik hebben we een bezoek gebracht aan de familie Dekker in Nazareth. Dominee Dekker en zijn vrouw zetten zich deze dagen extra in voor wat de oorlog ook in hun gemeente en omgeving teweegbrengt. Zij gaven aan menig keer in de schuilkelder te hebben doorgebracht, maar ook Gods bescherming te hebben ervaren.

Van Nazareth zijn we naar Jeruzalem gereisd en hebben we overnacht in het hotel waar ik gewoon ben om te verblijven. Door de goede contacten konden we nog een kamer regelen tussen alle evacués in. Er is momenteel geen toerisme in Israël en alle hotels worden gebruikt om de ruim 180.000 evacués onder te brengen. Onwerkelijk om te zien hoe het hotel overvol was met gezinnen, waarvan de vader meestal diende als reservist in het leger en moeder alleen met de kinderen, ver van huis, op een hotelkamer verbleef. De lobby van het hotel was een soort grote huiskamer waar de families elkaar opzochten en elkaar bijstaan in deze bijzondere tijd. Ook hier verwondering als men merkte dat we vanuit Nederland waren gekomen om steun te betuigen en ondersteuning te bieden waar nodig en mogelijk. Men heeft echt het gevoel door de wereld in de steek gelaten te zijn. De publieke opinie, waarbij de sympathie en meeleven meer uitgaat naar de gevolgen van de oorlog voor de Gazanen, dan de heftigheid waarmee Hamas Israël is binnengetrokken en heeft huisgehouden, raakt hen diep.

Vanuit Jeruzalem brachten we een bezoek aan Albert en Esther Knoester in Dimona. De HHK is al jaren betrokken bij het inloophuis in Dimona. Zoveel opstand als er was bij de opening van het inloophuis, zoveel zegen mogen ze ervaren in deze tijd. Esther doet vrijwilligerswerk voor het leger bij het verstrekken van pakketten voor de militairen op weg naar het front. Deze pakketten worden betaald door de bijdragen van de HHK. Veel militairen passeren Dimona op weg naar het front. In ieder pakket met ondergoed, sokken, toiletartikelen en versnaperingen, mag een psalmboek of klein Bijbeltje! Zelfs het rabbinaat, dat er alles aan gedaan heeft om Albert en Esther uit Dimona weg te krijgen, werkt nu samen met hen bij deze zorg voor militairen en bewoners. In het winkelcentrum van Dimona zagen we een zelfgemaakt monument met de foto’s van gesneuvelde soldaten uit Dimona. Heel aangrijpend al die jonge mannen en vrouwen.

Vanuit Dimona zijn we doorgereisd naar Eilat, het zuidelijkste puntje van Israël. Eilat is normaliter een zeer toeristische badplaats. Nu werden de hotels bevolkt door meer dan 60.000 evacués, bovenop een inwoneraantal van 40.000. Ook daar veel gezinnen met alleen een moeder en de vader aan het front. De inwoners zijn zeer gastvrij en helpen waar nodig. Niet alleen de evacués, maar zeker ook de 15.000 kinderen onder de evacués hebben veel gezien en meegemaakt tijdens de inval van Hamas in het Zuiden. Voor deze kinderen is scholing geregeld in lege vergaderzalen van de hotels. Een prachtig spelprogramma voor de verwerking van trauma’s voor deze kinderen is hier geïntroduceerd. Grotendeels is dit programma gefinancierd door christenen en bedrijven uit Nederland. Graag wil men dit verder uitbreiden.

De laatste dag zijn we op terugreis nog te gast geweest bij een militair medisch responsteam op de grens met Gaza dat gewonden en gesneuvelden op het slagveld weghaalt. Levensgevaarlijke job, maar de militairen weten, dat wat er ook gebeurt, je niet wordt achtergelaten! We troffen daar een zeer professioneel team met een hoog moreel. De avond voor ons bezoek was er een teamlid gesneuveld en kort voor vertrek naar Nederland kreeg ik bericht van nog een gesneuveld teamlid dat we de dag ervoor nog ontmoet hadden. Dit team bestaat uit reservisten die normaliter verpleger of zelfs ziekenhuisdirecteur in het dagelijkse leven zijn. Zij waren zeer sober ondergebracht in een verlaten schoolgebouw. Zij hadden alleen zomerkleding en aangezien de nachten al koud waren, hebben we het team kunnen voorzien van winterjassen. Aan de muur van een klaslokaal hingen nog de wensen voor vrede die de kinderen hadden gemaakt voor het Joods nieuwe jaar op 15 september. Drie weken later was deze kibboets verlaten vanwege de oorlog…

De mogelijke projecten die genoemd zijn in dit verslag en die we zouden kunnen ondersteunen, zijn voorgelegd aan het onlangs opgerichte noodfonds van de GDC en de Commissie Israël.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen