Verheerlijking

Het Sterven Winst

Laten we beginnen bij het einde: onze dood. Voor ons allen komt een keer het moment dat we de laatste adem zullen uitblazen. Tenminste, als de Heere Jezus niet tijdens ons leven terugkomt. Dan moeten we al onze spullen die we verzamelden achterlaten. Ja, dan zullen we al die lieve mensen om ons heen moeten loslaten. We worden opgeroepen om voor de Heere te verschijnen. Wat is het leven toch eigenlijk bizar, vindt u niet? We léven – maar het is maar even. Midden in het leven zijn we door de dood omgeven. Maar wist u dat Maarten Luther, de bekende reformator, deze uitspraak omkeerde? Hij maakte ervan: ‘Midden in de dood zijn we door het Leven omgeven!’ Geweldig! We leiden een sterfelijk bestaan en sterven elke dag, maar geen nood: we hebben deel gekregen aan het Leven. Zo geldt het voor een ware christen. Als je weten mag dat je deel hebt gekregen aan Christus, Die ons Leven is, dan maakt dat de dood zo radicaal anders. Dan gebruikt de Heere die (verschrikkelijke!) dood om je bij Hem te brengen. Paulus schrijft aan de Filippenzen: ‘Want het leven is mij Christus, en het sterven is mij gewin’ (Fil. 1:21). Je verliest er ten diepste niets door, maar wint er alles door!

Het Zalig Hemelleven

Wat win je dan door de dood? Wat is precies de winst van het sterven? De hemel! ‘De lieflijkheên van ‘t zalig hemelleven / Zal eeuwiglijk Uw rechterhand mij geven’ (Ps. 16:6 ber.). Wat die lieflijkheden zijn? Allereerst dat we bij de Heiland zullen zijn. Want wie Hem liefkreeg vanwege Zijn uitnemende liefde, wil bij Hem zijn. Nu, Hij is in de hemel. Hij staat centraal! Maar we zullen ook de triomferende kerk mogen ontmoeten. Al die broeders en zusters van lang- en kortgeleden zijn door de strijd en aanvechting heen op diezelfde heerlijke plaats terechtgekomen. En denk eens aan de engelenkoren. Hoe heerlijk om met de engelen verenigd te zijn onder het Hoofd Christus! Daar, op die heerlijke plaats, waar alles blinkt en glimt, is geen verdriet meer. Daar zijn geen rouw en tranen meer. Daar is zelfs geen zonde meer. Dat is zo onvoorstelbaar. Waar we nu elke dag aanbotsen tegen ons vlees, en we menige zucht slaken (als we tenminste werkelijk bij de Heere horen) – dan is ons zuchten voorbij. Dan zijn we voorgoed verlost van ons vlees!

De Hemel Een Eindstation?

Maar nu opgelet. Want als we zo de nadruk leggen op de heerlijkheid van de hemel, zouden we zomaar kunnen denken dat de hemel een eindstation is. Als we daar maar zijn, dan is het goed. Dan is ons heil volmaakt. Is dat waar? Het lijkt me problematisch om dat te denken. Dan zouden we tevreden zijn met een tussentoestand. Dan vinden we het ‘prima’ dat de Heere Jezus nog niet teruggekomen is naar de aarde om alle wereldbewoners te oordelen en al het onrecht recht te zetten. Dan menen we blijkbaar dat we ook wel zonder ons lichaam kunnen – we hebben ons lichaam in de hemel immers nog niet teruggekregen! Nee, de hemel is geen eindstation, maar een tussenstop. Eerlijk gezegd is dat best wel een ondergeschoven kindje in onze bevindelijkgereformeerde traditie. De gereformeerden en de voormalige gereformeerd-vrijgemaakten, die waren druk met de nieuwe aarde, maar wij hielden het bij de hemel. De doorwerking daarvan merk je in de gesprekken die over deze dingen gevoerd worden. Je hoort veel over de hemel, maar weinig over de nieuwe aarde. We leggen de nadruk op de ziel, en dreigen het lichaam te vergeten. We mogen het waarderen dat de ziel zoveel aandacht krijgt. Laten we daarbij blijven! Immers, alleen als onze ziel gered is zullen we delen in de heerlijkheid die weggelegd is voor al degenen die de Heere vrezen. Maar laat dat er niet toe leiden dat we de aarde en het aardse vergeten.

Het Oordeel

Want Christus vergeet de aarde ook niet. Hij komt terug op deze aarde. Dan zal Hij alle mensen van alle tijden en plaatsen voor Zijn rechterstoel dagen. Er zal een scheiding plaatsvinden van schapen en bokken. Het is dan óf links óf rechts. We lezen nergens in de Bijbel over een grijs gebied. Laten we onszelf niet op de been houden met de gedachte dat het wel mee zal vallen als we buiten Christus zijn. Ik denk dat veel kerkelijke mensen zich troosten met deze illusie. Het is inderdaad een illusie. Het zal niet meevallen. Wie Christus heeft verworpen, zal eeuwig door God verworpen worden. ‘Die in Hem gelooft, wordt niet veroordeeld, maar die niet gelooft, is alrede veroordeeld, dewijl hij niet heeft geloofd in den Naam van den eniggeboren Zone Gods’ (Joh. 3:18). In dat uur zal het gaan om het geloof in Christus. Is dat het enige? Nee, ons hele leven moet door het oordeel heen. Paulus schrijft: ‘Want wij allen moeten geopenbaard worden voor den rechterstoel van Christus, opdat een iegelijk wegdrage hetgeen door het lichaam geschiedt, naar dat hij gedaan heeft, hetzij goed, hetzij kwaad’ (2 Kor. 5:10). Het gaat dus niet alleen om het geloof, maar evenzeer om de werken. Op basis daarvan zal de Heere een rechtvaardig oordeel vellen. Hoeveel kroms is er op deze wereld. Hoeveel onrecht dat recht wordt gepraat. Maar we mogen ons temidden van deze chaos vastklemmen aan het Woord: de Heere zal alles recht zetten!

De Hemel Op Aarde

En dan? Paulus schrijft: ‘Wanneer nu Christus zal geopenbaard zijn, Die ons leven is, dan zult ook gij met Hem geopenbaard worden in heerlijkheid’ (Kol. 3:4). Ja, dán is het heil van Gods kinderen volmaakt. Ze krijgen hun lichaam terug. Hoe heerlijk schrijft Paulus daarover in dat machtige hoofdstuk 1 Korinthe 15. Zijn betoog komt hierop neer: als Christus lichamelijk is opgestaan, dan zullen de gelovigen vast en zeker met Hem opstaan. Ze zullen ogen krijgen om op Jezus te zien en oren om Zijn stem te horen. Ze zullen handen en voeten krijgen om Hem te dienen. De oude schepping zal gelouterd worden en er zal een heerlijke, nieuwe wereld zijn – een eeuwige wereld. Daar zal onze eeuwige vraag zijn: ‘Heere, wat wilt U dat ik doen zal?’ Wat een heerlijkheid! De Heidelbergse Catechismus geeft woorden aan die heerlijkheid. Als de vraag wordt gesteld: ‘Wat troost schept gij uit het artikel van het eeuwige leven?’, luidt het antwoord: ‘Dat, nademaal ik nu het beginsel der eeuwige vreugde in mijn hart gevoel, ik na dit leven volkomen zaligheid bezitten zal, die geen oog gezien, geen oor gehoord heeft, en in geens mensen hart opgeklommen is, en dat, om God daarin eeuwiglijk te prijzen’ (antwoord 58). Kom haastig, Heere Jezus!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen