Zelf-Verloochening

Zelfverloochening

Die zelfverloochening komt nadrukkelijk terug in het onderwijs van Christus. Hij spreekt er Zijn discipelen op aan: Zo iemand achter Mij wil komen, die verloochene zichzelven, en neme zijn kruis dagelijks op, en volge Mij (Luk. 9:23). Het woord dat in onze vertaling met ‘verloochene’ is weergegeven kan ook betekenen: weigeren te geven of weigeren te doen; loochenen, ontkennen. Het laat ons zien dat het verloochenen van onszelf alles te maken heeft met het loslaten van eigen gedachten, verlangens en eigen inzichten om daarin geheel en al aan de Heere en Zijn dienst toegewijd te zijn. Het oprecht achter Christus gaan is namelijk niet alleen maar gemakkelijk. Het betekent ook het meemaken van moeite, strijd en aanvechtingen, omwille van Zijn Naam, eer en Koninkrijk. Het betekent het afwijzen van eigen gedachten en inzichten om die van Hem over te houden.

Verbondenheid

Christus’ aansporing tot zelfverloochening uit Lukas 9 staat echter niet op zichzelf. Even hiervoor heeft Hij Zijn discipelen voor het eerst verteld welke lijdensweg Hem te wachten staat. Nadat Petrus had beleden dat Jezus de Christus Gods is (vs. 20), maakt Christus Zijn discipelen duidelijk wat het Messias zijn inhoudt: De Zoon des mensen moet veel lijden, en verworpen worden van de ouderlingen, en overpriesters, en schriftgeleerden, en gedood en ten derden dage opgewekt worden. Als dat voor de Meester geldt, dan geldt dat niet minder voor diegenen die oprecht achter Hem komen. In de weg van het gelovig gaan achter Christus verloochenen zij zichzelf. Dat kan de Meester van hen vragen want Hij heeft Zichzelf voor hen verloochend en is hen hierin tot voorbeeld.

Voorbeeld

Dat heeft Hij Zijn discipelen meermalen laten zien tijdens Zijn onderwijs hier op aarde. Rondom de paasmaaltijd was Hij degene die de voeten van Zijn discipelen waste. Hij deed het werk van een slaaf; en niet omdat Hij daartoe door een ander gedrongen werd. Ook niet omdat dit nu eenmaal van Hem verwacht werd. Integendeel. Hij deed het alles volkomen vrijwillig. Hij staat tijdens de maaltijd op, legt Zijn kleding af en omgordt zich met een linnen doek om vervolgens de stoffige voeten van Zijn discipelen te reinigen, terwijl zij dit voor Hem en elkaar niet wilden doen. Om er nadien bij op te merken: Indien dan Ik, de Heere en de Meester, uw voeten gewassen heb, zo zijt gij ook schuldig elkanders voeten te wassen. Want Ik heb u een voorbeeld gegeven, opdat, gelijkerwijs Ik u gedaan heb, gijlieden ook doet. Hij zou Zijn leven voor hen gaan geven. Het diepe lijden in hun plaats mee gaan maken. Hij zou Zijn leven offeren in het belang van hen. En in navolging van Hem spoort Hij Zijn volgelingen aan om hun leven in de weg van zelfverloochening aan Zijn dienst en aan het nut van hun naasten te wijden.

Dit was niet slechts een enkel moment in Zijn leven. Zijn hele leven stond in het teken van die zelfverloochening. Dat begon al bij Zijn menswording, zoals Paulus dat beschrijft in Filippenzen 2: Want dat gevoelen zij in u, hetwelk ook in Christus Jezus was; Die in de gestaltenis Gods zijnde, geen roof geacht heeft Gode evengelijk te zijn; Maar heeft Zichzelven vernietigd, de gestaltenis eens dienstknechts aangenomen hebbende, en is den mensen gelijk geworden; En in gedaante gevonden als een mens, heeft Hij Zichzelven vernederd, gehoorzaam geworden zijnde tot den dood, ja, den dood des kruises. Maar juist rondom Zijn lijden en sterven blijkt die zelfverloochening het scherpst. Als Hij in Gethsémané worstelt met de lijdensweg die Hij moet gaan en daar voor de oren van Zijn discipelen opmerkt: Vader, of Gij wildet dezen drinkbeker van Mij wegnemen, doch niet Mijn wil, maar de Uwe geschiede (Luk. 22). In volkomen overgave geeft Hij Zichzelf over aan de wil van Zijn hemelse Vader. En dat hebben Zijn discipelen opgemerkt toen Hij Zichzelf in de handen van Zijn vijanden overgaf opdat zij vrijuit zouden gaan (Joh. 18:8). Toen ze zagen dat Hij niet tegen de valse aantijgingen inging maar Zijn kruis gewillig droeg. Toen ze zagen dat Hij zich liet kruisigen. Toen ze hoorden dat Hij voor de overtreders bad. En zo ging het maar door. Het lijden overkwam Hem niet. Hij wilde dit alles ondergaan. In gehoorzaamheid aan Zijn Vader en in hun belang. Wat heeft Hij veel onrecht moeten verdragen. Wat is het door grote diepten gegaan. Ja, Zijn hele leven wordt getekend in dat ene woord: zelfverloochening. Zoals Petrus het beschrijft: Want hiertoe zijt gij geroepen, dewijl ook Christus voor ons geleden heeft, ons een voorbeeld nalatende, opdat gij Zijn voetstappen zoudt navolgen; Die geen zonde gedaan heeft, en er is geen bedrog in Zijn mond gevonden; Die, als Hij gescholden werd, niet wederschold, en als Hij leed, niet dreigde; maar gaf het over aan Dien, Die rechtvaardiglijk oordeelt (1 Petr. 2:21-23). Christus’ hele aardse leven was van begin tot eind een toonbeeld van zelfverloochening.

Vrucht

Is Het Juist Die Zelfverloochening Niet Waar Het In Deze Tijd Maatschappelijk En Kerkelijk Aan Ontbreekt? De Tijdgeest Laat Ons Geloven Dat Het In Dit Leven Gaat Om Zelfontwikkeling En Het Nastreven Van Persoonlijke Doelen En Idealen. Het Gaat Zo Snel En Gemakkelijk Om Het Heersen En Het Meer Willen Zijn, En Om Het Beter Willen Hebben Of Beter Willen Weten Dan Een Ander. Er Wordt Zo Gemakkelijk Gedacht Vanuit Rechten. We Menen Zo Gemakkelijk Recht Te Hebben Op Het Een Of Ander. Maar Het Gaan Achter Christus Met Behoud Van Eigen Gedachten, Wegen, Idealen Én Rechten Is Een Onmogelijke Weg. Het Gaan Achter Hem Betekent Eenvoudig Dat We Onszelf Verloochenen En Christus Gaan Volgen Omdat Hij Het In Ons Leven Voor Het Zeggen Krijgt. In Het Besef En De Belijdenis In Alles Van Hem Afhankelijk Te Zijn En Afhankelijk Te Blijven.

Laten We Niet Allereerst Naar Een Ander Kijken Die In Onze Ogen Zichzelf Zou Moeten Verloochenen. Het Gaat Om Mij En Om U En Jou Persoonlijk. Wat Is Het Nodig, Broodnodig Om Persoonlijk Die Dagelijkse Omgang Met Christus Te Kennen. Om Al Dieper En Inniger Vanuit De Omgang Met Hem Te Leven. Om Steeds Meer Te Beseffen En Te Verstaan Wat Zijn Zelfverloochening Mij Nu Te Zeggen Heeft. In Het Huwelijksleven. Het Gezinsleven. De Werk Situatie. Het Kerkelijk Leven. Kortom: In Het Leven Van Alledag. Om Ook In Deze Dingen Christus’ Voetstappen Te Drukken In De Weg Van Zelfverloochening. Opdat Ook Wij Onszelf Gaan Verloochenen, Als Vrucht Van Zijn Zelfverloochening. Het Buigen Onder Hem Maakt Het Buigen Voor Een Ander Mogelijk. Zijn Naam Ter Eer En Anderen En Onszelf Tot Zegen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen