Gaat dan henen, onderwijst al de volken

Voor zijn tijd hadden ook anderen dat gedaan, maar zonder veel resultaat. Dat was anders bij Willibrord. In 696 vestigt hij zich in Utrecht en vanuit deze stad trekken verschillende missionarissen naar de Friezen om ook hen voor de dienst van Christus te winnen. Hun werk is niet zonder betekenis geweest. Tegen het einde van Willibrords leven - hij stierf in 739 - waren veel mensen in de kuststreek tot het christendom bekeerd.

Dat het werk van deze zendelingen niet eenvoudig is geweest blijkt uit het sterven van Bonifatius die tijdens een zendingsreis rond 754 bij Dokkum werd vermoord. Pas aan het eind van de achtste eeuw wordt het rustiger in de kustgebieden. Vanaf dat moment wordt het christendom verder uitgebreid richting het noordoosten. Vanaf 1100 wordt Scandinavië gekerstend. En pas in 1387 laat Litouwen, het laatste ‘heidense’ land van het huidige Europa, zich bekeren tot het christendom.

Roeping

Door het werk van mannen als Willibrord en Bonifatius is het Evangelie ook in onze landstreken terechtgekomen. Zij hebben de geriefelijkheden en veiligheid van hun eigen klooster en streek op willen geven om onder moeilijke en vaak gevaarlijke omstandigheden Gods Woord te verkondigen aan mensen die van het Evangelie nog niet hadden gehoord. Wat dreef deze mannen? Ze wisten dat de leefomstandigheden in de Lage Landen niet eenvoudig zouden zijn en dat er naar hun komst ook niet direct werd uitgekeken. Het leven in die tijd was per definitie onzeker; het zal ook geen verlangen naar avontuur of spanning zijn geweest dat hen heeft doen besluiten om naar onze landstreek te komen. Veel meer werden zij gedreven door een heilige roeping, om gehoor te geven aan de boodschap van hun Zender om ook anderen van dit Evangeliewoord op de hoogte te brengen. Opdat Zijn Kerk uitgebreid zou worden en de heidenen zich van de zonde tot hun Schepper en Heere zouden bekeren. Een roeping die van Godswege tot hen kwam en waar zij door genade gehoor aan hebben gegeven. Hun gang en werk stellen ons voor de vraag welke plaats Christus’ zendingsopdracht in ons leven inneemt.

Voorrecht

Wat een voorrecht is de komst van deze zendelingen naar de Lage Landen geweest. Door middel van hen heeft de Heere Zijn Evangelie ook in deze landstreken gebracht. Dat voorrecht wordt des te meer duidelijk als we bedenken hoeveel volken op deze wereld momenteel nog niet van het Evangelie hebben gehoord. Van de bijna 18 duizend volkeren zijn er momenteel 7500 volkeren nog niet met het Evangelie in aanraking gekomen. Wat is dan de reden dat wij dit Evangeliewoord al eeuwenlang mogen horen en andere volkeren nog altijd niet? De volken rond de Noordzee waren niet beter, niet vromer of meer ontvankelijk dan andere volken. Het is niets anders dan Gods verkiezende genade waardoor Hij Zijn dienstknechten heeft gezonden.

Verantwoordelijkheid

Het ontvangen van het Evangelie is niet alleen een bijzonder voorrecht. Het is ook een grote verantwoordelijkheid. Want de eeuwenlange verkondiging van het Evangelie is niet vrijblijvend. Het Woord spoort aan tot geloof en bekering, en levensvernieuwing die van God zijn te ontvangen. De volken in dit werelddeel zijn dan ook geenszins te verontschuldigen. Wanneer wij in het ongeloof volharden dan zal dat niet liggen aan Gods zorg en trouw. Integendeel. Anderzijds geeft de komst van deze zendelingen ook ons de verantwoordelijkheid om andere, tot nu toe nog onbereikte volken met het Woord te bereiken. Dat is niet altijd eenvoudig. Dat betekent soms ook het achterlaten van onze geriefelijkheden en veiligheid.

Opdracht

Soms wordt het wel opgemerkt: ‘Maar het gaat allemaal zo langzaam. Het duurt al eeuwen voordat anderen van dit Evangelie horen.’ Maar dat ligt niet aan het bevel van Christus. Die heeft Zijn volgelingen op heel wat momenten aangespoord om heen te gaan en Zijn getuigen te zijn. De problemen hebben we eerder bij Zijn volgelingen te zoeken. Omdat zij op heel wat momenten niet zijn heengegaan. Omdat zij op heel wat momenten niet van Hem getuigen, terwijl Hij daartoe wel de gelegenheid schenkt.

Als de volgelingen van Christus de opdracht van hun Meester meer betekenis zouden geven, en met de hun geschonken gaven en mogelijkheden Zijn opdracht zouden opvolgen dan zouden er iedere dag heel wat meer mensen van Christus en Zijn genade horen dan nu het geval is. Dichtbij. En ver weg. Leg die gedachten en overwegingen nu eens biddend voor Gods aangezicht neer. In het gebed: ‘Heere, wat wilt Gij, dat ik doen zal?’

Gebed

Als mannen als Willibrord en Bonifatius nooit waren vertrokken dan zouden ook wij Gods Woord nog altijd moeten missen. Laat het daarom ons gebed zijn dat de Heere ook in deze tijd dit soort van volgelingen, zowel mannen als vrouwen, roept en geschikt maakt opdat Zijn Koninkrijk worde uitgebreid. En als Hij in het verleden op hun werk grote vruchten heeft willen schenken, dan kan dat ook vandaag nog. Hun God en Heere is en blijft Dezelfde. Opdat de fakkel van het Evangelie wordt doorgegeven in het spoor van hen die ons het Licht brachten.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen