Zending in Rhodesia

Gedurende zijn korte verblijf in Kaapstad, vond Van Woerden onderdak in het Andrew Murray Mission Home, een eenvoudig pension, evenals de Foreign Mission Club in Londen, waar speciaal aan personen, die bij de zending zijn betrokken, logies wordt verschaft. Geen wonder, dat hij daar in Kaapstad een bekende ontmoette uit zendingskringen te Londen.

Oppervlakkig bezien is Kaapstad een prachtige plaats, vooral voor degenen, die de bezienswaardigheden bezoeken. Van Woerden echter wou graag de inboorlingenwijken zien om met de mensen, die daar wonen, in contact te komen. Wie daar verzeild raakt, krijgt wel een andere indruk van Kaapstad: dan grijnst de armoede u tegen, wanneer ge de schamele krotten en zelfgebouwde hutten ziet. Met enkelen, die een beetje engels verstonden, kon Van Woerden een gesprek voeren. Hij gaf ze enige Schriftgedeelten en stichtelijke lektuur mee.

Een man uit Steenberg, een plaatsje in de nabijheid van Kaapstad, bleek een helder inzicht te hebben in de problemen, waarmee de afrikaanse regering in de maag zit: de rassenkwestie. Genoemde man had ook een goede kijk op de kleurlingen. Hij vertelde openhartig aan Van Woerden wat hij door ervaring wist omtrent karakter, levenswijze en denkbeelden van die mensen. Deze gegevens kwamen Van Woerden goed te pas, want straks zou hij met zulk soort mensen geregeld te maken krijgen. De praatzame man had in Steenberg een kruidenierswinkel en een boerderijtje. Hij was buitengewoon hartelijk voor Van Woerden en stond, zonder enige vergoeding te eisen, zijn enige rijpaard aan hem af om er een tocht langs het strand van de oceaan op te maken. Wat was die tocht heerlijk in de ongerepte, indrukwekkende natuur! Het doel van de reis was echter Kaapstad niet, maar de rimboe van het zendinggebied in Zuid Rhodesia. Drie maal per week gaat er een trein van Kaapstad naar Bulawayo, door een zeer wanne streek. Donderdagmiddag om twee uur vertrok Van Woerden uit Kaapstad en kwam pas zaterdagavond om zes uur in Bulawayo aan. Hier werd hij door vrienden van het zendingsveld verwelkomd. Onder het gezelschap, dat hem afhaalde van de trein, bevond zich ook dominee Fraser.

Het eerste plaatsje, dat bezocht werd, is Mbuma, waar pas in 1954 het evangelie werd gebracht. Toch is het ontroerend te zien, clat de bevolking, clie moreel op een laag peil staat, nu belangstelling toont voor de Boodschap des heils. Kortgeleden ging de enigste belangstelling van deze heidenen uit naar lust-en zingenot, maar nu zijn er, die gekleed en wel bij hun verstand, aan de voeten van de Heere Jezus zitten. Wat is het schoon, om als middel daartoe gebruikt te mogen worden! Een mensenleven is het waard, al is het er maar voor één!

Op donderdagmorgen zeven uur werd op deze plaats een gebedssamenkomst gehouden, ter voorbereiding van het Heilig Avondmaal. Behalve de leerlingen van de school, waren er ook mensen uit cle omliggende kralen. M£n zag er vrouwen met een baby in een doek op haar rug en de meesten op blote voeten. Dominee Fraser vroeg aan een neger, die daar ouderling is, om met gebed te beginnen. Van Woerden verstond de Sindebele taal, waarin de neger sprak, niet, maar uit de toon en de ernst kreeg hij de indruk, dat hier een arm zondaar met eerbied en ontzag tot de troon der Genade naderde.

Van Woerden schreef over die bijeenkomst naar huis: „Na het gebed zongen we in het Sindebele vijf verzen uit psalm 51. Dat zingen maakt op mij een diepe indruk; het is zo geheel anders dan ons zingen. Deze indruk wordt nog versterkt door de wetenschap, dat deze monden niets anders gewend waren te zingen dan hun heidense liederen.

Na het zingen las ds. Fraser een gedeelte van Galaten 5, waarna we enkele verzen van Ps. 70 zongen. Ds. Fraser en zijn tolk Mzamo, een kleurling-predikant, begonnen hierna te preken in de volgende trant:

Toen God de mens in het Paradijs plaatste, was daar maar één soort vruchten wat de kwaliteit betrof: ze waren allen goed. Geen slecht fruit was er, ook geen vergiftige planten. Maar toen de mens van God afviel werd dat alles anders. De aarde bracht nu doornen en distelen voort. Zo kunnen we de ziel van de mens ook vergelijken bij een hof, waar nu niets dan doornen en distelen groeien; niets dan vergiftige en rotte vruchten. Enkele van die vruchten vinden we genoemd in Galaten 5. De landman van deze hof is de duivel en wij begeren geen andere vruchten clan die deze hof van nature voortbrengt. Maar nu komt er soms een andere Landman door middel van de prediking, de Heilige Geest. Deze wil verandering brengen in de akker van onze ziel en er andere planten in planten. Maar wij willen die niet en nemen onze schoffel en roeien ze uit. Maar deze Landman laat niet af en legt een andere hof aan, waarvan de vruchten ook genoemd worden in het zelfde hoofdstuk. Zijn de oude planten dan geheel uitgeroeid? Neen, maar nu begint een voortdurende strijd om het onkruid uit te roeien.

Onderzoek jezelf, wat er in jouw tuin groeit

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen