Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Leer mij Uw weg

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Leer mij Uw weg

13 minuten leestijd Arcering uitzetten

„Zeg meisje eh.... Evelien Falster. loop jij even naar mijn kamer...."

Meneer Kreijkes staat hij de ingang van de school. Regelmatig hetzelfde ritueel: kontrole op je uiterlijk....! Vanmorgen is Evelien de klos! En zij heeft nog zo zuinig gedaan met haar rouge Bah. waar bemoeit die vent zich eigenlijk mee? " 't Wordt hier op school steeds erger: alweer een nieuwe regel in het schoolreglement: ..Gebruik van makeup door meisjes is op school niet toegestaan."

Wat hebben ze in een deuk gelegen toen Koos onlangs met geverfde lippen de school binnenwandelde. En hoewel hij geen meisje is. moest hij toch z'n lippen schoonmaken.... Met een opgelaten gevoel zondert Evelien zich af van haar klasgenoten. Innerlijk kookt ze. Ze zal meneer Kreijkes ook wel duidelijk zeggen hoe ze denkt over al die onzinnige regels hier op schooi!

Meneer Kreijkes is vast tevreden met zijn ..buit" vanmorgen: al snel komt hij naar zijn kamer, opent de deinen laat Evelien voorgaan.... ..Evelien, ik wil even met jou praten. Ga daar maar zitten." Nijdig kwakt Evelien haar rugtas neer cn gaat op de aangewezen stoel zitten. Meneer Kreijkes neemt rustig plaats achter zijn bureau en kijkt met een blik op oneindig in de richting van Evelien.

„En I vcben". hegiui meneer Kieijkes, ..een idee waarom ik ie vroeg om even naai mijn kamer te gaan"

Nonchalant schudt Evelien haai hoofd zonder iels le zeggen Meneei Kieijkes zwijgt en kijkt alleen maar naar haar. Dan beheerst Evelien zich niet langer. Onstuimig vliegt ze op van haar stoel, klemt haar handen vast aan de rand van het bureau, bukt wat voorover en kijkt recht in de ogen van haar direkteur. Haar ogen schitteren fel. Ze trekt wit weg. Gewoon praten kan ze niet meer en half gillend begint ze: ..Meisje, meisje, waarom heb jij een kleurtje op je gezicht en waarom heb jij tegenwoordig van die korte rokjes aan en waarom gedraag jij je zo onverschillig tijdens de godsdienstles en waarom.... en waarom..., en waarom...."

„Wel", gilt Evelien nu hard. ..gewoon daarom! Omdat ik van al die vrome smoesjes en regeltjes thuis en op school niets meer wil weten. Jullie zijn allemaal huichelaars. Dit mag niet en dat is zondig. Regel op regel en gebod op gebod. Ik geloof er niets meer van dal jullie dit doen in ons belang, 't Is alleen maar voor jullie eigen gemak! En de godsdienst? Die kan van mij gestolen worden! Vrome farizeeërs, dat zijn jullie allemaal! Hoort u? Vrome farizeeërs! Popmuziek, disko enzovoort is volgens de kerk allemaal uit de hel. Een beetje verzorging van je uiterlijk wordl afgekeurd. Foute boel. Regeltje maken. Uitbannen. Zo. nu weet u hoe ik over de hele poppenkast denk! Hoeft u niet meer zo gewichtig tc kijken en van alles te vragen. Of zo iets te zeggen als: ..Meisje, meisje Evelien. Evelien je bent op de verkeerde weg....!" En geeft u mij nu maar alstublieft een aantal blokuren. want zo'n brutaal en ongelovig meisje moet natuurlijk wel op de juiste manier worden aangepakt...."

Dan zwijgt Evelien en kijkt meneer Kreijkes uitdagend fel aan....

Meneer Kreijkes reageert slechts: ..Dat was alles. Evelien? ...."

Meer niet.... Onuitstaanbaar! Evelien is sprakeloos! Wat nu? Wal moet ze nu? Ze voelt dat meneer Kreijkes op haar reaktie wacht....

Maar zo zeker als ze zich zojuist voelde, zo onzeker is ze nu. Ze staat nog steeds. Als een Hits schiet het door haar heen: ..Daar sta ik nu. letterlijk en figuurlijk voor paal..!"

Bedremmeld vraagt ze: ..Wat moet ik nu? "

„Ga maar weer op je stoel zitten." antwoordt meneer Kreijkes rustig.

Een klein uurtje later loopt Evelien met een behuild gezicht naast haar moeder de school uit. ü. wal voelt ze zich ellendig!

Meneer Kreijkes had weinig meer gezegd. Hij vroeg het telefoonnummer van thuis en zei dat hij haar moeder op zou bellen, "t Was beter dat ze vandaag naar huis ging. Niet voor straf, maar om een beetje lol rust te komen. Wat een puinhoop, moeder niel thuis....! ..Dan blijf je rustig hier zitten, en bel ik straks nog eens", was Kreijkes' oplossing. Gelukkig, na een halfuurtje pakte moeder de telefoon wel aan! Ze was dus toch gewoon thuis. Misschien had ze de eerste keer de telefoon niet gehoord omdat ze boven de bedden opmaakte....

Kort heeft meneer Kreijkes door de telefoon gezegd wat er voorgevallen was en dal het hem daarom beter leek dat Evelien vandaag wat tot rust kwam. Viel van hem mee dat zij gewoon tijdens het telefoongesprek mocht blijven zitten....

Wel wilde meneer Kreijkes een

alspraak maken voor een gesprek met Evelien. Ze snapte dat ze daar niet onderuit kon! Ze zou heel wat moeten uitleggen.... Donderdagmiddag om twee uur....

Moeder sprak niet veel. Gaf Evelien ook niet van katoen. Dééd ze het maar! Kon ze tenminste ook haar gal spuwen over alles dat er hel laatste jaar in het gezin veranderd was! Net als vorige week vrijdagavond toen ze te laat thuis kwam van de fuif van Jasper. Wal heeft ze gescholden op al dat vrome gedoe thuis!

In klas 3E wordt uitvoerig gegist waarom Evelien het tweede lesuur nog niet verschijnt.... Enkele 'wijsgerige' klasgenoten denken het te weten: ..Ze is dc laatste tijd op "t 'verkeerde pad', en.... ze is niet voor de poes. 't Is vast misgelopen in het kamertje van Kreijkes"....

Aan het strand komt Evelien een beetje tot rust. Ze moest wel ccn goed half uur met de bus mee. maar ze wilde gewoon even helemaal weg. Met niemand praten. Zomaar uitwaaien.

't Is nog lekker rustig zo begin mei. Ze zoekt een beschut plekje op en laat zich in het zand vallen. Zonder iets te zien. kijkt ze richting zee. Ze heeft absoluut geen spijt van haar uitval vanmorgen tegen Kreijkes.

Wel baalt ze dat ze moest huilen. Die ellendige tranen ook....

Sombere gevoelens komen bij Evelien op. Haar gedachten gaan terug in de tijd. Ruim een jaar geleden. Toen was het nog gezellig thuis. Oké. zc waren wel christelijk en gingen keurig zondags één keer naar de kerk. maar dat was meer uil gewoonte. Voor de familie. Verder stopte het met de godsdienst. Geen zwaardoenerij en geen zorgen voor morgen. Vader, moeder en zij hadden een best leventje! Jammer dat ze geen broers en zussen heeft, maar kontakten heeft ze voldoende in de buurt! Gave gosers cn meiden met wie ze het best kan vinden! En als zc aan Jasper denkt.... Beter dan die vrome kwezeltjes van school en de kerk. Dat ze naar deze school moest van vader en moeder, snapt ze nog niet! Zeker ook om de stand voor de familie hoog te houden....

Nog herinnert ze zich die ene zondagmorgen. Vorig jaar. April. Na kerktijd was moeder verdacht stil. Net of ze ziek werd. Toch voelde ze zich lekker, zei ze. Wat keken vader en zij op, toen moeder zei dat ze 's middags weer naar de kerk wilde.... Vader maakte geen problemen dat moeder voortaan twee keer per zondag naar de kerk ging. Integendeel: hij was zeker onder de indruk van wat moeder meemaakte. De volgende zondag ging vader ook twee keer naar de kerk.... Ze probeerden nog om haar. Evelien, ook over le halen 0111 twee keer naar de kerk te gaan. Mooi misgerekend! Eén keer per zondag was haar meer dan genoeg. Trouwens, ze overwoog om thuis gewoon te zeggen dat ze maar helemaal niet meer ging. 't Zei haar toch allemaal niets meer. Ze voelde zichzelf ccn huichelaar....

Met bitterheid herinnert Evelien zich dat na die bewuste zondag alles in huis zo veranderde. Moeder bleef wel lief en vriendelijk, maar werd stiller. Op hel saaie af. De leukste kennissen, met wie je nog eens pret had. kwamen niet meer.... Er werden geen videobanden meer gehuurd, de "Libelle" was ineens niet meer goed. dc 'Telegraaf moest het huis uit. Dc boekenkast had een gedaantewisseling ondergaan: romans moesten plaats maken voor boeken met een donker kaft! E11 alsof dit nog niet erg genoeg was: Evelien moest ook anders gaan leven! Als ze niet keihard tekeer was gegaan, had ze meer dan de helft van haar C.D.'s moeten opruimen en was 'Tina' opgezegd! Mooi niet! Wat was ze boos geweest....!

Nu een half jaar geleden, vertelde moeder op een avond dat ze zo'n zegen ontvangen had op de preek van die zondagmorgen. De dominee had gepreekt over de terugkeer van Naomi uit Moab. "Ik ben liet Leven' was het thema geweest van de preek. Moeder zei vol overgave, dat ze 11a een bittere strijd van zes maanden, mochl geloven dat de Heilige Geest in haar werkte. Naomi mocht terug naar Bethlehem. dat 'Broodhuis' betekent. En moeder zei dat zc geloofde dat zc met al haar zonden en haar verkeerde leven ook naar de Heere Jezus mocht komen. Die niet alleen gesproken had: ..Ik ben het Brood des Levens", maar ook: „Ik ben het Leven Zélf".

„'t Zou wat, " denkt Evelien geërgerd, „voor mij werd het thuis steeds doodser en saaier"....

Waarom moet dit toch allemaal? Ze heeft sindsdien zo vaak een woordenwisseling gehad. Waarom mag zc nu ineens niet meer naar de disko? Waarom willen vader en moeder dat ze met haar vrienden en vriendinnen uit de buurt breekt? Ze kunnen het bekijken!

Wéér komen die akelige tranen tevoorschijn. Evelien baalt. Van alles. Waarom mag je nu niet gewoon genieten van het leven? Ze doel toch niets buitensporigs? Nou ja. als zc builen met haar groep van tien vrienden en vriendinnen is. wordt er wel eens een lantaarnpaal of een bushokje met ccn zwarte viltstift bewerkt.

Maar zo'n bushokje of lantaarnpaal vragen er gewoon om.... Zonder iets erop staat zo "clean".... E11 dat haar taalgebruik anders is dan dat van volwassenen is toch logisch? „Nee", zegt moeder, en vader is het vanzelf met haar eens.

„'t gaat niet alleen om de taal. maar om de hele mentaliteit, 't Is helemaal doorspekt met toespelingen op seks".

Kwaad had ze toen gereageerd: „Jullie zijn toch ook jong geweest? "

Waardeloos zoals de sfeer tegenwoordig thuis is. En ook op school. Ze voelt zich eigenlijk nergens meer thuis. Ze staat eigenlijk overal buiten. En dan die vrome opmerkingen van moeder vorige week: „Evelien, je bent eenmaal gedoopt. Laat je je voorhoofd nog wel eens aan dc Hccrc zien? Lees je nog wel eens uitje Bijbeltje? Alleen in de Heere Jezus is het echte leven te verkrijgen. En dat wil Hij je geven door Zijn Woord en Geest."

Stug had ze haar schouders opgehaald en was naar buiten gevlucht. Naar dc vriendenkring. Daar voelde ze zich thuis. Ja! Met een vriendin had ze expres ccn voorraad makcup ingeslagen en een te-gekkorte rok. Toen ze er thuis mee aankwam, had moeder alleen maar verdrietig gekeken.., .

Maar 's avonds was het raak geweest! Vader en moeder wilden liever niet. dat Evelien naar de fuif van Jasper ging.... Maar ze ging toch! En half twaalf thuis is toch niet te laat voor een meisje van vijftien? Dc muziek en de lichtalkoholische drankjes hadden voor één avond haar sombere gevoelens op de vlucht gejaagd. En wat voelde ze zich opgewonden toen Jasper haar op z'n knieën trok.... Thuis waren zc opgebleven. Verdrietig, maar ook boos. Gelukkig ook boos, zodat ze lekker terug kon schelden....

Dan is Evelien weer terug in mei 1992. Ze ziet nu bewust de zee. Ze hoort de bruisende golven. Hoe moet ze nu verder? Twijfel komt in haar op. Ontzettende gevoelens van eenzaamheid. Wat moet ze? En als God dan toch bestaat? Is dat alles van vader en moeder dan toch geen onzin, maar werkelijkheid?

Als ze heel eerlijk is. moet Evelien toegeven, dat moeder eigenlijk meer bezorgd over haar is dan boos. Steeds meer kijkt moeder haar aan met een blik....! Daar kan ze niet tegen. Tegen die blik in haar ogen. Een blik van: „'k Wou dat ik je helpen kon. Evelien...."

Met schrik springt Evelien op! Hoelang heeft ze hier zitten mijmeren? Zeker twee uur! Wat een sentimentele gevoelens. Bah! Straks luistert zc nog naaimoeder ook! Maar dat nooit! O nee!!

Als Evelien bijna thuis is. ziet ze een reklameposter op dc abri bij de bushalte. Ze schrikt. Kijkt nog eens. Wordt boos op zichzelf, maar.... kijkt wéér. „Hè", denkt ze. „die hing er gisteren toch nog niet? " Met levensgrote letters staat het voor haar: IK BEN DE WEG. Evelien sluit haar ogen Dat niet", steunt ze. Dc letters blijven dansen voor haar gesloten ogen. Wat ze ook bedenkt, ze blijft ze door alles heen zien....

„En", informeert moeder, „een beetje uitgevochten met jezelf? " Stuurs haalt Evelien haar schouders op. zakt op de bank en staart naar buiten. Aan de overkant fietst Jasper voorbij, die enthousiast zwaait. Evelien ziet Jasper niet. Wel weer die woorden „Ik ben de Weg"....

„Hoe kan dat nou", denkt ze kwaad, „ik wil er niet aan denken, en toch blijft het in mijn gedachten. Als ik m'n ogen dicht doe. zie ik telkens die woorden levensgroot voor me...."

's Avonds is de sfeer gespannen in huis. Vader en moeder proberen met Evelien le praten. Ook over het voorval op school. Evelien ontwijkt de gesprekken. Ze is stiller dan anders. En nors en nukkig. Toch is het schijn. Van binnen is er een strijd.

Moeder bidt een woordeloos gebed. Om het behoud van haar dochter.

Om half negen zegt Evelien dat zc naar bed gaat. Ze voelt zich totaal uitgeblust. Helemaal leeg. Ze kan niet meer denken. En steeds komen maar weer die woorden voor haar geest:

„Ik ben de Weg". Ze kan ze niet wegdringen. Om half elf slaapt ze nog niet. Als moeder voorzichtig komt kijken of Evelien slaapt, doet ze alsof....

Evelien kan alles verstaan wat vader en moeder bespreken. Het huis is nogal gehorig.... Zc hoort ook vader hardop bidden. ..Dat is óók van het laatste halfjaar", denkt Evelien nog even wrevelig. Toch luistert ze.... Ze kan vader woordelijk verstaan....

Heere. U kent onze zorgen. Ook over Evelien. En 't is onze schuld. Wij hebben haar niet voorgeleefd. Heere hoor. Heere vergeef ons. Evelien is voor ons onbereikbaar. Maar voor U niet. Bij U is de genade van bekering en vergeving. U hebt slechts een enkel woord nodig. Wilt U haar de juiste weg wijzen in haar jonge leven? U. o Heere Jezus. U alleen kunt dat. omdat U gesproken hebt en nog spreekt: 'Ik ben de Weg'!"

„Wat? .... Hoe weet vader dat? " Ik ben dc Weg....

Er breekt iets bij Evelien van binnen. Ze voelt zich zo alleen.... en toch niet!

Het duurt lang voordat Evelien in slaap valt. Verwonderd ligt ze naar het plafond le staren zonder iets te zien. Of... toch wel: IK BEN DE WEG....

Stamelend fluistert zc de woorden Genade" Ik ben dc Weg"....

Dan durft ze haar handen te vouwen.

Geluidloos stijgt haar gebed omhoog: „O God van genade, leer mij Uw weg"....

Dit artikel werd u aangeboden door: Jeugdbond Gereformeerde Gemeenten

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 4 september 1992

Daniel | 32 Pagina's

Leer mij Uw weg

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 4 september 1992

Daniel | 32 Pagina's