Ondanks alle herrie slaapt de baby als een roos

In de baarmoeder word je al cultureel gevormd. Daarvan ben ik overtuigd geraakt door een kraambezoek bij mijn Israëlische vriendin. Het was een bijzondere ervaring. Allereerst wacht je een poos met je bezoek, ze kennen hier namelijk geen kraamverpleegster. Vrijdag werd het kind in het ziekenhuis geboren, zondag waren moeder en kind alweer thuis. En dan sta je er als ouders alleen voor. Gelukkig is mijn vriendin met de ideale man getrouwd. Hij kan niet alleen alles in het huishouden, hij dóet het óók nog, en dat met een glimlach. Als ik binnenkom, begint hij gewoontegetrouw meteen verwoed groenten te snijden voor de salade. Als gast ontkom je er niet aan om te eten. Ik heb geen bezwaren, hij zou zonder problemen als kok aan de slag kunnen.

In Nederland staat de wieg in een slaapkamer en na de koffie sluipt het bezoek op de tenen dichterbij om even over de rand naar de baby te kijken. In Israël, niets van dat alles. Het oudste dochtertje sleept me mee naar een ledikantje in de woonkamer. „Ik heb een zusje en ze is uit de buik van mama gekomen", vertelt ze. En ik mag haar ook wel meenemen. „Dat vindt ze geen probleem", lacht haar vader terwijl hij haar knuffelt. „Ze is vreselijk jaloers." Het ledikantje staat naast het washok. De wasmachine draait op volle toeren en niemand komt op het idee om op zijn minst de deur dicht te doen. De volwassenen praten, grote zus is een drukke peuter die letterlijk en figuurlijk om aandacht 'schreeuwt' en verderop staat de televisie hard aan. Het meest verwonderlijke is dat de baby ondanks alle herrie rustig doorslaapt. „Het is een schat van een baby", vertelt de moeder trots. En dat geloof ik meteen. Als je erin slaagt om onder zulke omstandigheden prinsheerlijk te slapen... Ik probeer maar niet uit te leggen dat ik erg verbaasd ben, dat zullen ze toch niet begrijpen. Een keer geeft de baby een kik om aan te geven dat ze honger heeft. Vervolgens wacht ze geduldig tot de fles klaar is. „Ze lijkt op mij", zegt de vader. „Ik ben ook zo rustig." De baby moet in de baarmoeder al gewend geraakt zijn aan alle herrie, dat kan gewoon niet anders.

Uiteraard komt de bevalling ook ter sprake. Mijn minst favoriete gedeelte, maar vooruit, elke vrouw heeft recht op haar heldenverhaal. Het viel gelukkig mee, het ging allemaal heel snel. „Dat mag ook wel na zo'n vreselijke zwangerschap", zeg ik. De meeste tijd bracht mijn vriendin namelijk ziek in bed door. Mijn vriendin was erg depressief en ik probeerde haar voortdurend moed in te praten. Wonderlijk genoeg kregen ze vlak voor de bevalling een flinke financiële meevaller. „We hebben haar Gili genoemd, dat betekent mijn vreugde", vertelt mijn stralende vriendin. En ik ben blij dat ze zo'n prachtige naam gekregen heeft.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen