Ik zal wakker zijn over Mijn Woord*)

(1)

Wanneer we hier vanmiddag samengekomen zijn in de huishoudelijke vergadering van onze Mannenbond, dan willen we u herinneren aan het woord dat de Heere sprak tot Jeremia toen deze tot profeet geroepen werd: Ik zal wakker zijn over Mijn Woord omdat te doen..." (Jeremia 1 : 12). Mijn Woord, dat is het Woord des Heeren, dat het lot van volken en koninkrijken bepaalt. God de Heere regeert. En daarom zal zijn Woord ook uitkomen. En daartegenover staat het woord van de brief van Petrus: Want alle vlees is als gras en alle heerlijkheid des mensen als een bloem van het gras. Het gras is verdord en zijn bloem is afgevallen. Maar het Woord des Heeren blijft in der eeuwigheid; en dit is het Woord dat onder u verkondigd is."

En de zwakke nietige mens van onze tijd maakt zich toch zo groot dat hij zijn aanvallen richt op het Woord van de eeuwige God. En van alle kanten wordt het ons in deze tijd verkondigd dat God dood is, dat er geen God is. dat Hij eenvoudig niet bestaat en dat zijn Woord ook geen waarheid is, dat dat we allemaal niet moeten geloven wat er geschreven staat en dat het geen werkelijkheid is. Daartegenover staat nu het woord van Jeremia: Ik zal wakker zijn over mijn Woord om dat te doen.

Het is ons in de laatste jaren steeds duidelijker geworden dat de geestelijke strijd zich thans vooral afspeelt rondom het Woord Gods. Als gereformeerde belijders staan we op het standpunt van de Nederlandse Geloofsbelijdenis waar in artikel vijf van de boeken van de Bijbel zo duidelijk beleden wordt: „Al deze boeken alleen ontvangen wij voor heilig en kanoniek om ons geloof daarnaar te reguleren, daarop te gronden en daarmee te bevestigen. En wij geloven zonder enige twijfeling al wat daarin begrepen is..." Zo willen we het Woord Gods lezen, zo willen we het horen verkondigen en zo willen we het ook met elkaar onderzoeken.

Ook daarom zijn we blij dat er in onze Mannenbond nog groei zit en dat er ook uit de jongeren verschillende nieuwe leden komen. Juist tot hen richten we onze oproep om zich bij ons aan te sluiten. Ouderen vallen immers weg en daarom moeten jongeren ook hun plaats innemen daar we anders immers langzaam zouden uitsterven. En het gaat in onze tijd werkelijk niet om kleine dingen. Het gaat trouwens in de kerk nooit om kleine dingen. We

hebben ons oog immers niet alleen gericht op dit tijdelijk leven, maar we zien over dood en graf heen uit naar het eeuwig Koninkrijk, naar de nieuwe hemel en de nieuwe aarde waar gerechtigheid zal wonen en waar God alles zal zijn en in allen. En bij dit alles hebben we het Woord Gods om ons geloof daarnaar te reguleren, daarop te gronden en daarmee te bevestigen... Wij willen immers Schriftgelovig zijn en dan heeft het Woord vanzelfsprekend gezag voor ons. Het Woord is Gods openbaring. En daarom buigen we voor dat ^Voord en daarom hebben we dat Woord lief. En de Heere zegt het zelf: Ik zal wakker zijn over Mijn Woord.

Het heeft er soms veel van dat God toeft te komen, dat Zijn beloften en bedreigingen niet in vervulling zullen gaan, dat de Heere alles vergeten heeft wat Hij in zijn Woord heeft gesproken. Maar geen Woord van God zal ter aarde vallen ook al moeten wij soms lang op de vervulling wachten. En de wachtenstijd wordt nu door velen gebruikt om het Woord Gods door de Schriftkritiek af te breken. We weten hoe in de vorige eeuw het modernisme kerkverwoestend heeft gewerkt. We kunnen niet anders zien dan dat dit ook met het neo-modernisme van onze tijd het geval is. En hoewel velen nog niet zover willen gaan met hun Schriftkritiek als de Duitse theoloog Bultmann met de zijnen, toch wordt het al maar meer duidelijk dat velen die voorheen een gereformeerde Schriftbeschouwing hadden nu de weg van de kritiek opgaan en als hun mening uitspreken dat we met de eerste hoofdstukken van de Bijbel met mythen te maken hebben, dat Kaïn en Abel nooit hebben geleefd, dat de wonderen niet werkelijk zijn gebeurd zoals ze in de Bijbel worden verhaald. Men poogt dan de Bijbel en met name 't Nieuwe Testament aanvaardbaar te maken voor de moderne mens die nu eenmaal door de wetenschappelijke ontwikkeling van onze tijd geleerd heeft dat verschillende dingen niet gebeurd kunnen zijn zoals ze ons in de Bijbel worden verhaald. Men wil dan nog wel vasthouden aan de heilsfeiten, hoewel de maagdelijke geboorte van Christus al een moeilijk aanvaardbaar punt is, men wil de opstanding van Christus wel vasthouden, maar we vragen ons af of dit eigenlijk wel mogelijk is? Wanneer men eenmaal de Bijbel als Gods Woord heeft losgelaten, wanneer men alleen maar een Schriftbeschouwing heeft gehad die gemakkelijk gewijzigd kan worden en niet het Schriftgeloof waardoor men ootmoedig heeft leren luisteren naar de God des levens, dan zal men de hele weg van de Schriftkritiek moeten aflopen. Men kan immers niet halverwege ophouden. Wanneer men de wetenschap laat heersen over het Woord — en wat is eigenlijk de wetenschap en wie bezit de wetenschap daar de geleerden elkaar steeds tegenspreken en telkens nieuwe wetenschappelijke theorieën ontwikkeld worden — dan is er immers voor goddelijke krachten en wonderen in een wereld die alleen maar bestaat uit wetenschappelijk vast te stellen oorzaken en gevolgen geen plaats. Dan moeten we ook wel alles wat het Nieuwe Testament meedeelt over de Christus als Gods Zoon, die vlees geworden is, die uit de doden is opgestaan, die ten hemel gevaren is, die wederkomen zal om te oordelen de levenden en de doden, laten vallen, het zijn allemaal mythen, evenals de verhalen over de wonderen die de Heere Jezus tijdens zijn omwandeling heeft verricht.

Nu heeft men in de laatste tijd een theorie ontwikkeld over feit en verhaal om bij aanvaarding van de Schriftkritiek toch niet de hele Bijbel te verliezen. Want daar schrikken velen toch voor terug. Vroeger, zo zegt men dan, kende men niet zo het onderscheid tussen feit en verhaal. De Bijbel is ook geen geschiedenisboek, maar het boek der verkondiging en zo moeten we het ook ontvangen en lezen. Maar feit en verhaal kunnen in de Bijbel toch nimmer een tegenstelling vormen. Het verhaal moet toch het feit juist en zuiver weergeven. De beschrijving moet toch betrouwbaar zijn en zo waar als de gebeurtenis zelf. Men mag toch geen onderscheid maken tussen een feit en het verhaal waardoor we in de diepste grond der zaak het feit wegredeneren. Het is wel duidelijk, dat de ene Bijbelschrijver een andere wijze van schrijven en uitdrukken heeft dan de andere. Bij de inspiratie maakt de Heere dan ook gebruik van de mens zoals hij is. De menselijke factor willen we hierbij zeker niet verwaarlozen. We spreken dan ook van een organische Schriftbeschouwing. De Bijbelschrijver was geen gieter waar het water van de Heilige Geest doorheenstroomde. Neen, hij heeft zelf geschreven, zelf de feiten verwerkt, maar zo, dat vaststaat dat alle Schrift van God is ingegeven. In de Goddelijke openbaring is geen onwaarheid. De Bijbel is het levende en waarachtige Woord van God. En de Heere zegt het zelf: , , Ik zal wakker zijn over Mijn Woord om dat te doen". Wij aanvaarden dan ook dit Woord als Gods Woord, wij willen ervoor buigen, wij willen ons geloof ernaar reguleren en op gronden. Want dat Woord bestaat in eeuwigheid.

*) Openingswoord op de huishoudelijke vergadering van de Mannenbond op 22 april jl.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen