JONA X.

Meditatie

„Wie weet God mocht Zich wenden en berouw hebhen, en Hij mocht Zich wenden van de hittigheid Zijns toorns, dat wij niet vergingen." Jona 3:9.

En zo weet de Heere Zijn knechten te binden aan de troon der genade in een gedurige afhankelijkheid. Predik tegen haar de prediking welke Ik tot u spreek. Dan wordt men gebracht onder het gezag van Gods Woord. Jona, geleerd en onderwezen door een diepe weg, is alzo toegerust tot die heilige dienst en maakt zich op. Hier kinderlijke gehoorzaamheid en onderworpenheid. Niet zijn zaak, maar Gods zaak, dan ligt voor dat ogenblik het vlees er onder. Maar dan wordt ook Gods kracht in hun zwakheid volbracht. Wat is het toch in elke weg maar weer nodig om achter de Heere gebracht te worden. Toen dus nadat des Heeren woord tot hem geschiedde. Jona maakte zich op. Nu geen tegenredenen meer. O, wat een wonder als een mens eens uitgevochten en uit geredeneerd mag raken. En eens te willen wat God wil. En ging naar Ninevé naar het woord des Heeren. Dus in Gods weg en naar Gods wil. Dat is een rechte weg. Daarop zal de dwaas niet dwalen en zal de verstandige naar boven geleid worden. Ingeleid en opgeleid dat is Goddelijk werk. Dat doet de kracht vernieuwen en met verstand de weg betreên der vromen. Ninevé een grote stad Gods van drie dagreizen. Dat is toch wat! Er zijn verklaarders die zeggen dat er meer dan een miljoen mensen woonden. Dus Jona kreeg toch wel een ontzaglijk grote gemeente toebetrouwd. En als de Heere hem niet zou bijstaan, dan was er geen doorkomen aan geweest. Maar Jona mocht het aan de Heere overlaten, althans voor dat ogenblik. Later wordt dat wel anders dan komt Jona weer met Jona te voorschijn. O, dat is echt niet vreemd hoor. Wat heeft de Heere toch een werk met een mens en wel in het bijzonder met Zijn knechten. In ieder geval wel met mij. O, dan wordt het wel eens een wonder dat de Heere ons nog niet voor goed heeft weg gestuurd uit Zijn wijngaard. O, die ontrouw en dat opstandig bestaan. Het is werkelijk een wonder als het er eens onder mag liggen. Daar komt Jona in de stad. Dat zal voor hem toch wat geweest zijn? Ziende al de ongerechtigheid welke in haar bedreven werd. Hij ging een dagreis. Nu op die reis zal hij genoeg aanschouwd hebben, wat zijn ziel met droefheid zal vervuld hebben. Misschien heeft hij wel gedacht: Moet ik hier nu preken, dat zal wel niet veel helpen en het zal een wonder zijn als die mensen mij in hun goddeloosheid niet zullen ombrengen. Maar ja, dan moet ik nog weer wat zeggen. Als men op Gods dag in een gemeente moet voorgaan, in een grote stad, dan word je onderhand ook bang van alles wat je op straat ziet lopen. En dan die verachting en bespotting. Dan denkt men wel eens ik ben niet in Ninevé, maar in Sodom. In Ninevé hebben ze Jona geen kwaad gedaan. En in Nederland, waar de Heere zoveel van Zijn volk gehad heeft, is het nog erger gesteld dan in Ninevé. De lieden van Ninevé hebben zich nog bekeerd, maar in Nederland wijzen ze naar hun voorhoofd en zegfren: Die man is niet goed wijs die had bete., honderd jaar eerder moeten leven.

Jona begon in de stad te gaan en predikte tegen haar. Preekte tegen haar. Dat wil voor ons ook alweer zoveel zeggen. Prediken voor haar dat zou nog wel gaan. Spreek ons zachte dingen en schouw ons bedriegerijen. Dat wil men nog wel. En de breuk op het lichtste helen dat is naar de mens. Wat vinden we daar toch de godsdienst van deze tijd getekend. Ja, zegt men dan: onze leraars zeggen dat wij bekeerd moeten worden, en dat is zeker waar; maar zij doen dat veel liever en veel zachter dan die enkele Jona's die er nog zijn. Jona is te radikaal, te hard. Wie zegt er nu: nog veertig dagen en de Heere zal met Zijn geduchte oordelen de stad omkeren. Dat weet Jona toch ook niet! En hoelang hebben wij dat zelfde liedje al gehoord en alles blijft toch maar het zelfde. Neen, die zwartkijkers moetje maar niet al te serieus nemen. Kom, we gaan maar met vakantie en we nemen onze eigen dominee mee, en... de Heere was in ons midden. O, mens laat u toch niet bedriegen. Bij Jona ging het mes er in. Nog veertig dagen en het kon wel eens gebeuren ? Neen, het zal waar en zeker zijn. Waarom dan? Wel Jona had een boodschap bij God vandaan. Dat zwaard ging er recht door. Geen schipperen of plooien met de waarheid. Direkt voor het oordeel gesteld. Nog veertig dagen en de Heere zal met Zijn vreselijk oordeel komen en de stad omkeren. O, in gedachten zie ik daar Jona staan met ernst en met eerbied het Woord des Heeren uitdragende. Wat zal daar een kracht van uitgegaan zijn. Want wij lezen dat de lieden van Ninevé het woord door Jona gesproken geloofden. Met schrik en beving hebben zij de ernstige prediking aangehoord. En zij geloofden aan God lezen wij. In een ogenblik zagen zij hun ongerechtigheid als de oorzaak van hun spoedige ondergang. Beving greep hen aldaar aan, smart als van een barende vrouw. De heiligheid en rechtvaardigheid Gods werd hen in een ogenblik voor ogen gesteld. De dood en het eeuwig oordeel op het hart gebonden en een onuitsprekelijke vreze vervulde het hart. Zij geloofden hetgeen Jona hen kwam te prediken.

En de vrucht? En zij riepen een vasten uit en bekleedden zich met zakken, van hun grootste af tot hun kleinste toe. Dus jong en oud kwamen onder het beslag van de waarheid. Zelfs de koning hoorde en geloofde het ontzaglijke woord des Heeren, en hij legde al zijn koninklijke waardigheid af en bedekte zich met een zak en zat neder in de as. Wat een omkering bracht de prediking van Jona teweeg. De ongerechtigheid werd afgebroken, alle pracht en praal werd afgelegd. Alle wereldse kleding uitgedaan, en in droefheid en smart zat het volk terneder. De ongerechtigheden werden verlaten en de paden der zonden werden afgebroken. Het hele openbare leven in die grote stad lag stil. Zelfs de beesten werden met zakken bekleed en moesten met de mensen vasten en tot God roepen, en dat naar het gebod van de koning. De overheid van Ninevé schreef een vasten uit voor het Aangezicht des Heeren. Het werd voor die mensen werkelijkheid. Zij geloofden dat het waar was. En namen over dat hun weg niet anders was dan ijdelheid en zij met hun zonden zich het vreselijke oordeel Gods over zich geroepen hadden.

En nu zegt men wel, de bekering van Ninevé was een uitwendige bekering, en dat is ook wel waar, maar de Heere zegt toch maar dat de lieden van Ninevé op zullen staan in het oordeel tegen dit geslacht. Misschien was dit de eerste prediking die deze arme mensen hoorden en zij bekeerden zich van hun boze werken. Wat een Goddelijk werk is er aan ons land en volk ten koste gelegd? Hoeveel malen hebben wij onder de Waarheid mogen verkeren? En zal het dan van ons moeten gelden: En zij bekeerden zich niet!

Maar gel., Jona predikte: „Nog veertig dagen en de stad zal worden omgekeerd". Zij kregen dus nog enig uitstel. Sodom werd omgekeerd van de ene op de andere dag. Maar is tot u het Woord des Heeren al eens gekomen: Geef bevel aan uw huis, want gij zult sterven en niet leven? En is dat voor u werkelijkheid geworden? Toen had u geen veertig dagen van leven meer vóór u.

Wordt vervolgd.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen