Dieren in huis?

NIET
Annette den Hertog (44) uit Woerden heeft het niet zo op huisdieren. „Als kind was ik al vreselijk bang voor de hond op de boerderij waar mijn opa en oma woonden. Alleen al z’n geblaf!” Nu ze inmiddels een aantal jaren verder is, is ze de angst niet overgroeid. „Voor onze kinderen aai ik ze, om te laten zien: Het is niet eng. Ik wil mijn angst niet op de kinderen overbrengen.”
Met zes kinderen in huis en een op kamers is de ruimte in huis goed benut. Toch is er wel een huisgenootje dat een hond leuk zou vinden: zoon Marijn (8). „Ik vind het jammer om het hem te weigeren, omdat ik zelf ook denk dat het fijn voor hem zou zijn. Toen we een tijdje geleden op een boerderij waren waar een hond los liep, zag ik hem echt even op z’n gemak met die hond zitten kroelen. Maar we zien het niet zitten om er zelf een te nemen, want het is altijd de vraag wie er dan uiteindelijk voor zorgt. We zouden het wel leuk voor hem vinden als iemand in de buurt een hond zou hebben die hij af en toe uit zou mogen laten.”
Een enkel keertje gaat Annette met de jonge kinderen naar de kinderboerderij. „Toch blijf ik er altijd wel een beetje vies van. Ze krijgen vuile handen en kleine kinderen steken ook gauw weer hun handen in de mond. Eigenlijk vind ik het leuker om af en toe een dierenwinkel in te lopen. Daar is het schoon. Afgelopen zomer zag ik hoe Marijn hand in hand met z’n jongere zusje daar bij de konijntjes ging kijken. Dat vind ik prachtig om te zien.”

WEL
Drieënvijftig jaar is Ineke van Buren en ze heeft al tal van huisdieren gehad: poezen, konijnen, honden, cavia’s en duiven. „Als ik geen kat heb, heb ik heimwee”, vertelt Ineke. In hun rijtjeshuis in Barneveld wonen naast Ineke’s man en jongste dochter ook nog twee poezen en een konijn. Buiten houden ze duiven.
Als kind raakte Ineke al vertrouwd met dieren. „Ik had zelf een poes en een vriendin had een poedel. Daar was ik dol op. We komen uit een familie die veel van dieren houdt.”
Toen ze trouwde, zette Ineke de huisdierentraditie voort. Ook de kinderen bleken echte dierenvrienden te zijn. „We hebben onze ene dochter, toen ze trouwde, een spaarpot met een poes erop gegeven. Daar zat geld in, waar ze twee katten van gekocht hebben, met alles wat ze ervoor nodig hadden.”
Op het moment heeft de familie Van Buren geen hond. „Onze laatste hond kreeg ik voor m’n verjaardag. Ik had helaas te weinig energie om hem uit te laten. Ik had hem echter zo goed opgevoed, dat hij hulphond mocht worden. We krijgen met Kerst steeds een fotokaart van Joris. Zijn baasjes zijn een man en vrouw die allebei in een rolstoel zitten.”

Ineke zou veel mensen een huisdier willen aanraden. „Het moet bij je passen, maar zeker ouderen en alleenstaanden kunnen veel liefde ervaren van een huisdier. Ze geven troost en ontspanning.”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen