Voor onze miliiairen

Tijdens een ouderdag, nog niet zo lang geleden, hoorde ik een nogal heftige discussie aan tussen twee vaders die deze ouderdag in de kazerne bezochten. Het onderwerp van hun gesprek was het verlof van de militairen en dan voornamelijk de terugkeer op zondag.

Ik zal niet dit hele gesprek weergeven, maar slechts één opmerking.

Op een gegeven ogenblik zei één van hen: „De overheid beseft haar verantwoordelijkheid niet voor zover het de zondagsheiliging aangaat, want dan zou het terugkomen van verlof op zondag niet gebeuren."

Over het verantwoordelijkheidsbesef van de overheid zal ik niet schrijven, integendeel, het volgende wil ik eens onder de aandacht brengen van de lezers.

Bij een lichting komen twee jongens van onze gemeenten op. Beide dienen een verzoek in om na hun verlof, in verband met gewetensbezwaren tegen het reizen op zondag, op maandagmorgen terug te mogen keren.

Na met hun commandant over het gedane verzoek te hebben gesproken, waar bij bleek dat zij geen toestemming zouden krijgen, zeiden zij hun ouders hierover te zullen schrijven.

Enkele dagen later deelden beide jongemannen mee dat zij, net als de rest, op zondag terug zouden komen. Hiermee was voor hen de zaak dus volledig afgedaan.

Een paar dagen hierna vroeg hun commandant mij of ik hem kon verklaren hoe het mogelijk is dat iemand vandaag gewetensbezwaren heeft tegen het reizen op zondag en twee dagen later niet meer, althans doet alsof hij die niet meer heeft.

Nu vind ik dergelijke vragen nogal moeilijk om van het antwoord dan maar niet te spreken, maar ik twijfel wel sterk aan de aanvankelijk aangevoerde gewetensbezwaren. 't Lijkt meer op een spelletje, wie niet waagt, wie niet wint.

Ik heb ook eens een vader horen zeggen: „Ik ben eigenlijk tegen het reizen op zondag, maar wat kun je anders dan toestemming geven. De overheid wijkt toch niet van de voorschriften af."

Gevallen als hierboven beschreven zijn tegenwoordig geen zeldzaamheid meer. Wat ook geen zeldzaamheid is dat wij iedereen een gebrek aan verantwoordelijkheidsbesef verwijten. Zou echter in plaats hiervan het steken van de hand in eigen boezem niet beter op zijn plaats zijn?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen