De buurman van de hoek

Jacco friemelt aan het kladblok. „Maar hij heeft niet zomaar in de gevangenis gezeten! Ze zeggen..." Hij denkt aan het verhaal van Joost. De man uit het huis op de hoek heeft meegeholpen aan een overval op de bank. Met van die grijze mutsen over hun hoofd hebben ze al het geld meegenomen. Gelukkig had de politie hen al gauw te pakken.

„Ik weet het", zegt moeder, „maar ik blijf volhouden dat hij een mens is zoals jij en ik. Een zondig mens, dat wel, maar zijn jij en ik dat niet? " Oei, da's moeilijk! Als moeder zo gaat praten, wil Jacco het liefst over iets anders beginnen. Moeders ogen worden nog ernstiger. „Ook in ons hart leven zonden", gaat ze verder. „En wij zijn niet beter dan die buurman, omdat wij nog nooit geld gestolen hebben. De Heere bewaart ons voor zulke zonden. En als we dat gaan zien, komen we erachter dat we niet beter zijn dan een echte dief of moordenaar”.

Jacco krijgt het een beetje benauwd. Hij ziet tranen in moeders ogen. Moeder heeft gelijk, dat weet hij wel. En al snapt hij de helft er niet van, hij moet toch knikken. „Ja, maar..." „Moeilijk hè? " glimlacht moeder. Jacco knikt weer. „Vanmiddag hebben we hem gezien. Hij keek best aardig, en hij zei gedag, en hij zwaaide naar ons. Maarze wilden eerst zijn huis bekladderen met verf, of telkens belletje trekken, of rotjes in de tuin gooien, nou, en toen..." „Toen heb jij iets vriendelijkere verzonnen", begrijpt moeder. „Een lelijke brief - alsof die man daar zo blij mee moet zijn. Nee, dan kun je beter iets anders verzinnen. Denk je dat het leuk is om uit de gevangenis te komen? ”

Jacco tekent poppetjes op de brief. Bijna zegt hij: „Ja, want dan kan hij weer een bank overvallen", maar hij voelt wel dat dat niet eerlijk is. Misschien heeft-ie wel heel veel spijt van de overval... „Heel veel mensen denken nu: o, daar heb je die dief", praat moeder verder. En ze geven hem nooit meer een kans om gewoon te worden. Terwijl die man misschien wel heel veel spijt heeft. Snap je dat? " Jacco knikt. „Maar wat moeten we dan? " Ze kunnen toch moeilijk slingers in zijn tuin gaan hangen, omdat ze zo blij zijn dat hij er weer is?

„Gewoon doen!", zegt. moeder. Het klinkt heel simpel, maar Jacco snapt wel dat het nog heel moeilijk kan worden. „En gewoon doen, dat is: niet telkens bij zijn huis gaan gluren. Dat doe je bij de andere buren ook niet. Hem gedag zeggen, zoals je de andere buren ook gedag zegt". „Hmm, nogal makkelijk", bromt Jacco. Hij denkt aan de grotere jongens uit de straat. Die lachen hem natuurlijk uit, als hij zoiets zegt! „Gaat u het tegen de anderen zeggen? Ik...”

Moeder schiet in de lach. „Oké, en dan maken we er een gezellige middag van. Ik weet wel iemand die dia's over de gevangenis kan laten zien". Jacco verfrommelt het papier waarop de brief staat. „En als ze toch rotjes gaan gooien, of z'n huis bekladderen met verf? " De hele buurt is tenslotte niet zo christelijk als zij. En als ze niet naar moeder willen luisteren... „Dan doe jij niet mee", zegt moeder.

Nou, dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan! Jacco zucht maar eens diep. „Maandag gaat hij weer terug naar de gevangenis", zegt moeder. „Hij heeft weekendverlof. Zo zal hij nog een paar keer thuis komen en weer weggaan. Tot hij echt uit de gevangenis ontslagen wordt. Dus we hebben nog alle tijd om een plan te maken”.

jacco gooit de verfrommelde brief in de prullenbak. „Oké, als het dan maar een goed plan wordt. Enne, mag ik nu nog even naar Joost...? ”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen