Verhalen als enige troost

Het religieuze gevoel rukt op in de literatuur. De leegte, zinloosheid en treurigheid van de naoorlogse jaren zijn misschien hier en daar nog aanwezig, maar onmiskenbaar begint zich een positiever wereldbeeld af te tekenen. Schrijvers keren terug naar de grote verhalen en de grote thema's: liefde, dood en God. Literatuur mag weer ergens over gáán - en dat is winst. Alleen, hoe 'gelovig' iedereen ook is, één ding mag niet: geloven in een absolute waarheid. Dat heet fundamentalisme. Het persoonlijke verhaal is verheven tot het hoogste goed - en dat is verlies.