In plaats van brieven: heel hartelijk dank voor de talloze reacties!

Koffietijd! Ik ben zowaar vroeg vandaag. Het is nog maar half elf, en het huis is opgeruimd, de schone was ligt in de kast, het vlees voor vanavond staat te sudderen, en Sonya ligt, heerlijk geurend naarde Zwitsal, te slapen. Ze is alweer bijna twee maanden, en alles gaat zo goed! Wat is het gezellig om weer een kleintje te hebben; we zouden de dagen wel vast willen houden. Eigenlijk zou ik met een stof doek aan de gang moeten, want de zon schijnt naar binnen, en herinnert me aan m 'n nalatigheid van de laatste dagen. Maar ik blijf toch liever bij m 'n voornemen om Canada van Dichtbij te schrijven. Het is namelijk de hoogste tijd om Terdegelezers heel hartelijk te bedanken voor de vele gelukwensen die we mochten ontvangen ter gelegenheid van onze gezinsuitbreiding!

„In plaats van kaartjes" stond er boven Sonya'sgeboorteadvertentie, en vandaag zou ik boven deze column wel "inplaats van brieven" willen schrijven. Wat zou ik graag iedereen persoonlijk bedanken, maar vanwege de grote hoeveelheid post is dat helaas onmogelijk. Beste lezers, woorden schieten te kort om u te vertellen hoe verrast we waren met alle belangstelling. Er waren dagen bij dat we onze ogen niet konden geloven vanwege de hoeveelheid brieven, kaarten en pakketjes, en ik moet eerlijk zeggen dat we nog steeds niet helemaal van onze verbazing bekomen zijn. Ook namens Maher en de kinderen wil ik u heel, heel hartelijk bedanken! De manier waarop er met ons is meegeleefd heeft ons heel erg goed gedaan! Het viel ons op dat er zoveel prachtige, zelfgemaakte kaarten bij waren. Onze Canadese kennissen raken er niet op uitgekeken. Een vriendin stelde voor om ze te laten zien op de vrouwenvereniging en dat lijkt me een goed idee. Misschien kunnen -we hier het creatieve en nuttige voorbeeld navolgen !

Wat hebben we ook genoten van de vele hartelijke brieven, die in en bij de kaarten geschreven waren. Zoveel lezers merkten op dat ze het idee hebben ons een beetje te kennen, en vertelden op hun beurt iets over hun eigen gezin. Zo waren er brieven van jonge ouders, en van opa's en oma's, die met dankbaarheid over hun eigen kinderen en kleinkinderen schreven. We hebben reacties gehad van mensen die zelfkinderen of andere betrekkingen in Canada hebben, en van echtparen die erover denken om te emigreren. Onze gedachten gaan ook uit naar diegenen die over verdriet in hun leven schreven. Wat is het waar dat elk huis z 'n kruis heeft. Wat zijn er veel gezinnen waar geen vader of moeder meer is, of waar kinderen op jonge leeftijd uit dit leven zijn weggenomen. Wat zijn er veel eenzame mensen, veel alleenstaanden, veel echtparen die tot hun verdriet kinderloos gebleven zijn, veel zieken. Ons leven loopt dikiaijls zo anders dan we ons hebben voorgesteld. Dat bleek ook uit reacties van oudklasgenoten van de middelbare school. Als de dag van gisteren herinner ik me de briefschrijfsters, en toch ligt de brugklas al bijna vijfentwintig jaar achter ons. Waar is de tijd gebleven!

Veel lezers hebben gevraagd of ik nog iets over m 'n kraamtijd wil schrijven. Dat hoop ik volgende maand te doen. Ook aliDOs ons kraambed bepaald niet op Hollandse manier gespreid, mede door uw hartelijke belangstelling hebben we onvergetelijke weken gehad!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen