Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Na 30.000 km in elf weken via Washington naar Waddinxveen

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Na 30.000 km in elf weken via Washington naar Waddinxveen

9 minuten leestijd Arcering uitzetten

Deze keer de laatste etappe van de halvewereldreis die Martien Markus maakte. De ongemakken, gevaren en avonturen zijn verleden tijd. In Washington maakt hij "per ongeluk" een foto in de bibliotheek van president Reagan, woont hij in het Capitool een vergadering bij over'' Star Wars'', en in New York verbaast de wereldreiziger zich over heren in driedelig kostuum met een walkman op hun hoofd en negers met complete stereo-hifi-radio-cassetterecorders op hun schouder, over de regen (na tien weken. ..) en over het prijsverschil tussen de verschillende vliegmaatschappijen voor een ticket naar huis.<br />

Ik zoek het busstation in Daytona op om weer verder te gaan en na een reis van21uurbelandikin Washington DC. Wat een gebouwen! Alle musea en regeringsgebouwen zijn daar gelegen rond een groot park, zodat je heel overzichtelijk aan de hand van een kaarfle in een paar dagen tijd alles kunt bekijken. Eerst naar het Witte Huis, waar ik president Reagan een hand wil geven. Nu treft hij het niet, want ik kom net op het tijdstip dat de ambtswoning voor het publiek gesloten is. Wel, dan moet meneer de president maar even wachten tot morgen... De volgende dag word ik, na "gescreend" te zijn, toegelaten. Een aantal kamers en zalen zijn voor het publiek toegankelijk en tijdens de vastgelegde route kom ik onder andere langs de bibliotheek van de president. de Chinese kamer, de groene kamer, de blauwe kamer en de rode kamer, die het populairst is bij de presidentsvrouw en gebruikt wordt voor kleine recepties. De "State Dining Room" is een van de grotere zalen, waar door 140 gasten de maaltijd gebruikt kan worden.

Bibliotheek
O ja, bijna werd mijn camera nog afgenomen omdat ik stiekem een foto maakte van de bibliotheek. Ik wist wel dat het verboden was foto's te maken maar ja, iets wat niet mag... Dus toen ik dacht dat niemand van de suppoosten keek. haalde ik mijn camera tevoorschijn en klikte... Maar o schrik, meteen stond er een gewichtig uniform naast mij waaruit een stem vroeg of ik niet wist dat het verboden was te fotograferen. Zo onschuldig mogelijk zei ik toen dat ik nog niet zo goed Engels kon lezen. Echter, hij liet zich niet van de wijs brengen en hield zijn hand op om mijn camera in beslag te nemen, met de bedoeling het rolletje eruit te trekken. Daar er nog meer foto's op dat rolletje stonden vond ik dat natuurlijk niet zo leuk, dus ik brabbelde maar wat tegen de man dat ik reporter was en zo en dat ik het nooit meer zou doen en nog wat van die onzin. Ondertussen schoof ik langs hem heen en na hem nog een goedemiddag gewenst te hebben was ik mèt camera al op weg naar de uitgang. Zodoende kunt u, Terdegelezer, als een van de weinige mensen een blik werpen in het Witte Huis en wel in de bibliotheek van de president...

Luchtvaart
Ik vertelde al dat alle belangrijke gebouwen in Washington centraal rond het grote park gegroepeerd zijn. Om ze alle te beschrijven is ondoenlijk en waarschijnlijk niet voor een ieder even interessant. In het Natuurhistorisch museum bij voorbeeld kunnen liefhebbers gemakkelijk een dag zoet brengen, ik nog geen halfuur... Het Amerikaans historisch museum daarentegen is veel leuker en je wandelt er voor je plezier een paar uur langs stemmen van vroeger, oude vervoermiddelen en Bells originele experimentele telefoon. In het nationale luchtvaartmuseum is ontzettend veel te zien. De geschiedenis van de luchtvaart gaat "leven" als je niet alleen de " Spirit of St. Louis" ziet, waarmee Charies Lindbergh als eerste over de Atlantische Oceaan vloog, maar ook het vliegtuig dat in 1987 als eerste rond de wereld vloog zonder bij te tanken.

Monumenten
Al deze en nog meer musea behoren bij hetSmithsonian Instituut en zijn gratis toegankelijk. In het Capitool, waar de senaat vergadert, woon ik een vergadering bij. Het gaat over de biljoenen van "Star Wars" en als ik het een half uurtje aangehoord heb, houd ik het voor gezien. Er zijn interessanter zaken om te bekijken en ik wandel naar de andere kant van het park langs het 180 meter hoge Washington Monument (gebouwd ter nagedachtenis aan Amerika's eerste president), waar ik via een lift naar boven ga om van een weids uitzicht over de stad te genieten, dan langs de spiegelvijver naar het Lincoln Memorial, dat ter nagedachtenis aan president Lincoln gebouwd werd. Vervolgens ga ik per metro naar het Arlington Cemetry, de nationale begraafplaats, waar 150.000 militairen en diverse staatslieden begraven zijn. Vooral de "Tomb of the unknown soldier" (graf van de onbekende soldaat), waar 24 uur per dag erewacht gelopen wordt, en het graf van de vermoorde president J. F. Kennedyzijn indrukwekkend. Dit alles en nog veel meer zag ik in Washington, een prachtige stad met grote witte gebouwen met marmeren pilaren, maar ook een stad zoals vele andere, waar zwervers 's nachts op straat liggen. Vanwege de frisse nachten liggen ze vaak op roosters in de straat waaruit wat afvalwarmte uit de grote gebouwen vrijkomt. Sommigen hebben een stuk zeildoek over zo'n rooster gespannen, waardoor de warmte een beetje vastgehouden wordt, anderen liggen gewoon opgerold in een nis waar niemand naar hen vraagt en niemand hen een hand toesteekt...

Waar is de bank?
De reis nadert z'n einde. Ik ben nu tien weken op reis en volgende week ga ik naar huis. WashingtonNew York is een uurtje of vier en vrijdagmiddag sta ik om half twee in midtown Manhattan. Manhattan is hèt centrum van New York; daar bevinden zich alle belangrijke bedrijven en de meeste bezienswaardigheden. Gigantische kantoorcomplexen waarvan de bovenste verdieping zich honderden meters boven het drukke wegdek bevindt, rijzen hoog op tussen de twee en een half miljoen mensen die hier hun dagelijks brood verdienen. In deze wereldstad, verrezen op de plek waar de Hollanders zich in 1624 vestigden, wonen nu zo'n acht miljoen mensen. Mijn probleem die vrijdagmiddag is dat ik nog maar veertig dollar heb en geen cheques. Vanuit Washington had ik naar Nederland gebeld of ze geld wilden overmaken naar een bepaalde bank in New York. Dat wordt een leuke opdracht: je bent in New York, het is half twee, zoek de bank, bank sluit om drie uur... Bus uit, rugzak aan, kaart kopen, metro zoeken (één van de 500 stations), metro in, metro uit, straat uit, plein over, daar is de bank! Dat is een hele zorg minder.

Straatbeeld
Zaterdag wat beleefd! Het regende...! Voor het eerst sinds ik uit Nederland ben weggegaan een hele dag regen. Een man verkoopt paraplu's, voor 3 dollar. De prijs bepaalt de kwaliteit, want rondom de man ligt het bezaaid met kapotte pluutjes... Er zijn een aantal dingen die ik graag wil bekijken: het Vrijheidsbeeld; het Empire State Building, het Worid Trade Center, de Beurs van Wall Street, het vliegdekschip Intrepid en nog een aantal kleinere objecten. Tussendoor bevind ik mij op straat, waar het beeld bepaald wordt door absurde auto's, veel taxi's, politie- en brandweerwagens met gillende sirene, lichtreclame, bedelaars die om een quarter vragen (,,please sir, God bless you"), hamburgers en hot dogs, krantenverkopers, theaters, heren in driedelig kostuum met een walkman op hun hoofd en negers met complete stereo-hifiradio-cassetterecorders op hun schouder. Met de boot ga ik naar het I> meer dan honderd jaar oude Vrijheidsbeeld, dat gebouwd is op een vijftig meter hoge sokkel op een eilandje in de haven van New York. Het beeld werd door Frankrijk aan Amerika geschonken en is ontworpen door dezelfde man die de Eiffeltoren ontwierp, Gustave Eiffel. Het is mogelijk om met een wenteltrapje tot in de kroon op het hoofd te komen, vanwaaruitje dan de gehele omgeving kunt overzien. Hoewel er vrijwel geen wind is voel je dat er toch wel wat beweging in de ij zeren dame zit.

1200 kantoren
Veel hoger zijn het Empire State Building en het World Trade Center, respectieveIijk381en412(!!) meter hoog. Het Empire State Building werd gebouwd in dejaren'29,'30en'31. Door middel van 73 liften kan men omhoog naar de 102e verdieping. De 110 verdiepingen van het Wodd Trade Center (Wereldhandelscentrum) zijn eveneens voor het publiek toegankelijk. In de twee even hoge torens werken 50.000 mensen bij de 1200 verschillende kantoren die er gevestigd zijn. Vanaf het hoogste punt kijk je neer op het gekrioel van auto's en mensen ergens ver beneden je. Je kijkt zelfs neer op de helikopters die hun rondvluchten boven New York op ± 300 meter uitvoeren. De 43.600 ramen worden fulltime door een vaste ploeg glazenwassers onderhouden. Op een heldere dag kijkje ongeveer 100 kilometer ver en vooral' s avonds is het uitzicht, met al die miljoenen lichtjes, fascinerend. Vlakbij het WTC ligt Wall Street met de bekende Beurs, het financiële centrum van Amerika. Vanaf de bezoekersgalerij heb je het gezicht op de 'vloer', waar de handelaren, supervisors en andere personen aan de kleur van hun colbertjasje te herkennen zijn. Ik tel de tv-monitoren en telefoons en kom tot de conclusie dat van beide apparaten erzo'n 1000 gebruikt worden. Het vliegdekschip Intrepid, waar een permanente tentoonstelling gehouden wordt, het centraal park, het N.Y. Historisch Museum, het gebouw van de Verenigde Naties, Chinatown en de vele andere musea en bezienswaardigheden, het is te veel om alles te beschrijven en een dag of zes is veel te weinig om deze bruisende stad gezien te hebben.

Prijsverschil
Maar ik moet naar huis; het wordt tijd om op ticketjacht te gaan. Als ik bij KLM informeer krijg ik te horen dat mij een enkele reis naar Amsterdam zo'n ƒ 1500,— gaat kosten. Bij British Airways zijn ze niet veel goedkoper, namelijk ƒ 1100,-. Waar het verschil in zit weet ik niet maar bij Icelandair betaal ik maar ƒ 300,voor een enkele reis naar Luxemburg. Het laatste stuk moet ik dan lopend of met de trein doen, maar als mij dat ƒ 1000,-scheelt, hoef ik er niet zo lang over na te denken. Het vliegtuig vliegt best, het eten is prima en de stewardessen zijn aardig. Zo kom ik na een tussenlanding op IJsland aan in Luxemburg en omdat ik zo dicht bij Parijs ben ga ik nog maar even door naar de Eiffeltoren, de Champs Elysées en de Notre Dame.

Welkom
Dan de trein naar Nederland en 's morgens om een uurofzeshoorik:,,Station Roosendaal". Vervolgens Dordrecht, Rotterdam, Gouda en Waddinxveen. Dan, na elf weken, één treinontsporing, twee elektrische schokken, twee pogingen tot diefstal, 100 liter Coca Cola, 24 verschillende hotels, 130 uur in de bus, 61 uurin de trein, 37 uur in tien verschillende vliegtuigen, inktvis eten, piranha vissen, een nachtje bij de Uros Indianen en 30.000 kilometer... ben ik weer thuis. Pa en moe weten van niets, alhoewel... vermoeden deden ze het wel, want op m' n kamer, vlak bij de wereldbol, staat een bloemetje met "Welkom thuis".. .

Dit artikel werd u aangeboden door: Terdege

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van woensdag 6 juli 1988

Terdege | 64 Pagina's

Na 30.000 km in elf weken via Washington naar Waddinxveen

Bekijk de hele uitgave van woensdag 6 juli 1988

Terdege | 64 Pagina's