Just between friends

Hoe moet dat nu, zoveel indrukken, genoeg om een hele bladzij te vullen. Maar laat ik beginnen met de eerste indruk van ons vakantieverblijf. Na meer dan 4 uur rijden werd het landschap rotsachtiger en de weg smaller, tot asfalt overging in grind. Ineens liep ook die weg ten einde en begon het karrespoor dat ons tot onze bestemming moest leiden. Volgens de eigenaar zou ons voertuig het makkelijk redden.
Vooruit dan maar. Maar het had kennelijk behoorlijk geregend èn gestormd; er waren diepe kuilen en twee keer moesten we een omgewiaaide boomstam van het pad verwijderen. Dit was een pad voor een jéép, niet voor een beschaafd minibusje met een aanhangwagentje! Met een zucht van verlichting arriveerden we dan toch eindelijk bij een open plek in het bos en hadden we een adembenemend uitzicht op het prachtige meer en de robuuste blokhut.
Dat een zomerhuisje noemen is een belediging. Het had een grote simpele eetkeuken, met een piepklein aanrecht, zonder stromend water, maar wel een ouderwets fornuis en een koelkast die op een grotepropaanfles aangesloten waren. Ook hingen er gaslampjes. Er was één slaapkamer met een tweepersoonsbeden een stapelbed gemaakt van boomstammetjes. Het voorgedeelte van het huis, waar drie luie sofa's stonden (die 's nachts als bed gebruikt werden), had ramen aan alle kanten, met muggengaas in plaats van glas. Zo kun je 's avonds binnen zitten en toch genieten van de buitenlucht en de rustgevende natuurgeluiden, zonder al te veel slachtoffer te worden van de ongelooflijke plaag van het noorden: de mosquito. Ik moet eerlijk bekennen dat ik die eerste nacht, met het gedurige gezoem om m 'n oren (ondanks de horren) en mijn herhaalde uitstapjes naar het "buitentoilet", heimelijk -wanhoopte het een week vol te kunnen houden. Maar de volgende morgen bracht alleen maar fijne verrassingen. Het heerlijke weer, de milde temperatuur van het water, de kano en de motorboot, de rust en de ruimte, wat hebben we er allemaal genoten. We hebben zelfs nog snoek gevangen, schoongemaakt en gekookt (op het open vuur) door een trotse Wiegen Het eenvoudige pioniersleven beviel ons best. De wetenschap dat -we na tiaaalf dagen weer tot de beschaving en haargerieflijkheden zouden terugkeren, hielp daar natuurlijk welaan mee.
En daar zitten we nu weer dankbaar middenin!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen