Naar de CATECHISATIE

11.

Wij vervolgen onze les over de inspiratie van de Bijbel.

We doen dit wel wat uitgebreid, maar we achten dit nodig in verband met devraagtukken, die men in deze ernstige tijd van verval opwerpt en die zich concentreren om de Bijbel. We wezen reeds op de moderne Schriftkritiek en de nieuwe theologie, die de onfeilbare inspiratie van de Bijbel loochent, en de feiten der Schrift ziet als „mythologische inkleding” (scheppingsverhaal, spreken van de slang enz). Het onderwijs op vele christelijke scholen is er helaas niet vrij van en helemaal niet de gemeentelijke scholen.

We spraken deze week een meisje, dat een openbare huishoudschool bezoekt en heel rustig zei niet meer in God te geloven, en dat de duivel ook niet bestaat. Ja, de duivel is geraffineerd listig.

Onze kinderen worden gekonfronteerd met de aanvallen, die men op de Heilige Schrift doet. Ja, ook met wat van kerkelijke zijde opgedist wordt, over hetgeen in kerkelijke bladen geponeerd wordt en wat verwarring oplevert bij onze jongeren. Zo werd dezer dagen ons een schrijven doorgegeven van een moeder, die graag iets naders zou willen weten over de besteding van de zondag; of we de zondag slechts als een oudtestamentische inzetting moeten zien; over de scheppingsdagen, als dagen van 24 uur of perioden. Zij schrijft o.a.:

„Wij hebben 7 kinderen( waarvan de oudste ongeveer 15 jaar is) en daarvoor voel ik een grote verantwoordelijkheid, vooral omtrent deze dingen. In de tweede plaats wordt er steeds meer geloofd in onze kerken, dat de schepping niet in 6 dagen, maar in 6 perioden tot stand kwam. Deze dingen doen zo’n aanval op onze jeugd, dat ze er niet tegen bestand zullen blijven, als er ook niet even krachtig een tegenaanval wordt gedaan door onze voorgangers om het tegendéel te bewijzen. Onze oudste gaat op een christelijk lyceum en daar wordt al het mogelijke gedaan om de jongeren, die „ouderwetse begrippen” te ontfutselen”.

Gaarne willen wij in onze lessen hierover nader spreken. Hoewel de les over de schepping en over de sabbat, onze zondag, de dag des Heeren, nog niet aan de orde is, zullen we eerder hierover handelen. Vooraf echter een opmerking. Het zijn geen nieuwe kwesties, maar ik denk, dat toch behalve deze moeder meerderen ermee zitten en er niet uit kunnen komen. Vergeten we echter niet, dat, wat o.m. die scheppingsdagen betreft, de Bijbel niet bedoelt te zijn een „natuurkunde boek”, waarin we al de dingen op wetenschappelijke wijze opgelost vinden, ofschoon het wel zo is, dat de Bijbel een gids is op de levensweg en ons de weg aanwijst voor alle terreinen des levens, maar dan zó, dat de Bijbel „geloof” vraagt en een „toetssteen is voor geloof en leven.

De wetenschap kan wel tegen de Bijbel zijn en de ongelovige wetenschap is dit metterdaad, maar de Bijbel is niet „onwetenschappelijk”, niet tegen de rede (onlogisch). Zij staat echter boven de rede en boven ons verstand. Denk b.v. aan het WONDER. De wonderen zijn niet zogezegd „onlogisch”, tégen het verstand en de rede, maar zij gaan boven ons verstandelijk denken uit. Bij het wonder gaat God langs een andere orde te werk dan normaal de natuurwetten werken. Die z.g. andere orde (eenGODDELIJKEordel)gaat boven ons verstand, we kunnen die niet begrijpen, niet omvatten. Gods kind belijdt wel eens: „Als ik dit wonder vatten wil, staat mijn verstand eerbiedig stil”. Gelukkig zij, diehet aanbiddelijke wonder leren kennen van de „wedergeboorte”.

Vóór we op de bovengenoemde onderwerpen ingaan, nog iets over hetgeen we in de vorige les bespraken inzake het standpunt van de moderne theologie: Het gaat om de boodschap Gods, als „getuigenis” van de Bijbelschrijvers, en die moeten we aanvaarden als „tijdgebonden”.

Je moet je niet houden aan de „letter” der Schrift, zegt men.

We zeiden: De duivel is geraffineerd listig. En zo werkt hij ook door met deze moderne kritiek op de Bijbel. Ja, inderdaad: „de boodschap Gods, los van haar gebondenheid”.

We leven nu in een andere tijd en we moeten mee met onze tijd. We moeten ons zoveel mogelijk aanpassen. „Gods recht”, „oordelen”, „bevinding”, „je ellendeleren kennen”, „tweemaal naar de kerk gaan”, enz. zijn ouderwetse ideeën.

Al verder werkt het vergif door in de kerken, ook van de gereformeerde belijdenis, en mogen in onze kerken en in onze gezinnen toch de ogen daarvoor open gaan.

R’dam-West.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen