Leer en Leven

(26.)

I. Het Woord Gods (y)

De visionnaire spreekwijze treffen we vervolgens ook in de Heilige Schrift aan. Dikwijls sprak de Heere door nachtelijke visioenen of gezichten tot zijn knechten, de Profeten, om hun daardoor Zijn verborgen raad bekend te maken. Talrijk zijn de voorbeelden in de Bijbel. God openbaarde Zich reeds aan Abraham (Gen. 15 : 1) en Jacob (Gen. 46 : 2) in gezichten. En de Profeten maken gedurig melding van visioenen, zoals Jesaja (Jes. 6:1), Jeremia (Jer. 1 : 11; 24 : 1), Ezechiël (Ez. 1—3; 8—11; 37 : 1—14; 40—48), Daniël (Dan. 8 en 10), Amos (Am. 7 : 1—9; 8 : 1—3; 9 : 1) en Zacharias (Zach. 1—6).

Bij al deze visioenen of gezichten is dit wel heel opmerkelijk, dat er bijna altijd een Goddelijke stem gehoord wordt, die van het gebeuren een nadere verklaring geeft. Bovendien heeft deze visionnaire spreekwijze een eigen karakter, een bijzonderheid, die we bij de andere spreekwijzen tevergeefs zoeken.

Als de Heere tijdens een visioen Zijn stem laat horen en daarin voor het oor van Zijn profeten, de toekomst onthult, dan stelt de Heere de gebeurtenissen, die aanstaande zijn, zó voor, zoals Hij ze zelf in de toekomst ziet. Het visioen en de sprake erbij zegt ons dus niet, hoe het van mensenzijde, maar hoe het van Gods kant gesteld is. Bijvoorbeeld: Petrus ziet een visioen! (Handel. 10.) De stem Gods zegt: „Wat God gereinigd heeft, zult gij niet gemeen maken!" In Gods oog was het onderscheid tussen rein en onrein, tussen Jood en heidenen reeds opgeheven. Maar bij de mensen was het nog niet zo; die hebben nog jarenlang strijd gevoerd over de plaats der heidenen in de Christelijke gemeenten.

Micha ziet het ganse Israël verstrooid op de bergen, gelijk schapen, die geen herder hebben, waarin de Heere de dood van Achab reeds kwam te voorspellen. (1 Kon. 22 : 17 en 19—22). Ook in het Nieuwe Testament zijn visioenen niet zeldzaam; behalve het gezicht van Cornelius en Petras, had ook Paulus meermalen een visioen en de Openbaring van Johannes is één groot visioen.

In Openbaring 20 staat, dat de Satan duizend jaren gebonden is. Eenmaal, op het eind der dagen, zal hij een kleine tijd ontbonden worden, maar van Christus' dood tot nu toe is de periode van de binding des Satans. Van m e n s e 1 ij k standpunt bekeken bemerken we daar niet veel van; want de macht van Satan en zijn woeden is zeer groot. Maar in het visioen aan Johannes op Patmos is het de visionnaire spreekwijze, die hier gebezigd wordt. En dan wordt het ons niet medegedeeld, zoals de mensen het zien, maar zoals de Heere het Zelf ziet. En in Zijn Goddelijk oog was het pleit tegen Satan op Golgotha beslecht. Daar, op Golgotha's heuveltop, is aan Satan de kop vermorzeld; daar is hij gebonden tot. de dag van zijn tijdelijke ontbinding. Wie weet, hoe spoedig dit ogenblik aanbreekt en dan zal het benauwd worden op de aarde. „En zo die dagen niet verkort werden, geen vlees zou behouden worden; maar om der uitverkorenen wil zullen die dagen verkort worden."

Zo toont God ons dus in Zijn Woord door het visioen, hoe Hij de toekomst beziet en Hij ziet alles, zoals het reeds in Zijn eeuwige Raad verordineerd was. En ook hierin verheerlijkt Hij Zijn Naam en zegt „Mijn Raad zal bestaan en Ik zal al Mijn welbehagen doen!" Tot de symbolische spreekwijze in Gods Woord behoort ook nog de hyperbool: d.w.z. de overdrijvende zegswijs. Deze wijze van spreken is gemakkelijk te verklaren, uit het karakter en temperament van de Oosterling. Immers treft ge bij deze Oosterling altoos een buitengewoon levendige verbeelding aan. De kracht zijner verbeelding is sterk ontwikkeld, zodat hij gebeurtenissen en voorvallen dikwijls in schrille kleuren tekent. Van een gelukkige gebeurtenis wordt heel hoog opgegeven en alle mogelijke redenen tot blijdschap worden opgesomd, terwijl omgekeerd droeve voorvallen tot in den treure worden uitgemeten in hun leed en droefheid. Dat het zeer ontvankelijk gemoed van de Oosterling daar ook een woord in meespreekt is te verstaan. Vandaar uitbundige vreugde naast wanhopige smart. Om een teruggevonden penning worden de buren saamgeroepen. In de sterfkamer moeten zelfs gehuurde pijpers en zangers het geween begeleiden. Dat alles heeft ten gevolge, dat de schrijvers van de Bijbelboeken ook meermalen de hyperbolische of overdrijvende spreekwijze gebruiken.

Zo lezen we van de verspieders, die het land Kanaan bespiedden, dat ze sprinkhanen waren in de ogen der Enakskinderen. En even verder heet het, dat de inwoners van Kanaan steden gebouwd hebben, die gesterkt zijn tot de hemel toe. En in het Nieuwe Testament staat van de Heere Jezus, dat de hele wereld Hem naloopt. (Joh. 12 : 19.)

Bij het lezen van dergelijke Schriftgedeelten moeten we dus steeds bedenken, dat de Israëlieten gaarne gebruik maakten van deze vergrotende trap van spreken en zich daarom van de hyperbolische spreekwijze bedienden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen