Ontwaakt!

‘Daarom zegt Hij: Ontwaak, gij, die slaapt, en sta op uit de doden, en Christus zal over u lichten.’
Efeze 5:14

Overal waar Jezus’ Naam wordt verkondigd, wordt opgeroepen tot het leven, dat Hij verworven heeft: ‘Ontwaak, gij, die slaapt.’ Slapen betekent hier een leven in de duisternis en in de dood. En dat slapen is tegelijkertijd een klaarwakker zijn om het kwade te doen. Het is een druk bezig zijn in de dienst aan de wereld en daar geheel en al in opgaan. Als we slapen, willen we met rust gelaten worden, wat er ook om ons heen gebeurt. En we worden kwaad, als we wakker worden geschud, als we gewaarschuwd worden. Er zijn heel wat mensen, die even gemakkelijk zondigen als dat ze slapen. Hun geweten spreekt niet meer. Hun ogen zijn dicht en daarom zien ze niets van de grootheid van het kwaad. En ze zien ook niets van de heerlijkheid van God. Ze horen zijn uitnodiging niet. God blijft echter maar roepen en Hij zegt: ‘Ontwaak, want uw levenshuis staat in brand. U moet eenmaal sterven gaan en dan zult u Mij moeten ontmoeten.’ Slaap niet door, door te denken dat u hier altijd kunt blijven. Je hebt je gezin, je vrijetijdsbesteding, je hebt je werk, waar je in opgaat. Maar als er meer niet is, dan leef je wel in een roes, dan slaap je en kom je straks voor eeuwig om. Ontwaak toch uit de sleur van het alledaagse leven, zonder het leven met God. U moet ontwaken, de Bruidegom genaakt, Zijn voetstappen worden al gehoord. Ziet dan, hoe gij voorzichtiglijk wandelt, niet als onwijzen, maar als wijzen, de tijd uitkopende. De dag is allang aangebroken, de zon van Gods genade staat hoog aan de hemel. Het is al midden op de dag. ‘Ontwaak, gij, die slaapt, en sta op uit de doden.’ Het is de hoogste tijd dat u opstaat tot het leven. Het is Jezus’ stem, die u roept. En Zijn stem maakt doden levend.

De Heere heeft met Zijn opwekking tot het leven iedereen op het oog, bekeerd of onbekeerd. Maar toch is de spits van de vermaning die we vernemen in Efeze 5 gericht op hen, die door de Heere zijn levend gemaakt, maar die wat het leven uit God betreft in slaap zijn gevallen. En dat is erg. Want er gaat zoveel goeds verloren als u niet wakker bent. Dat is de zorg van de opgestane Levensvorst. Daarom roept Hij met klem: ‘Ontwaak, gij, die slaapt.’ Hij blijft maar roepen. Hij doet het in de verkondiging van het Woord, Hij doet het in de gebeurtenissen van ons leven. U was ernstig ziek, er werd voor uw leven gevreesd. Hoe goed je je best ook deed op school, hoe je ook zocht naar een baan, het lukte je niet, het ging zo anders dan je had gehoopt. U werd ontslagen op het werk, je bedrijf ging failliet. Zo wilde de Heere u roepen om uw vreugde in Hem te hervinden. Wat was het bij u, wat was het bij jouw? Maar hebt u al gehoor gegeven aan Zijn stem? Of bent u blijven liggen en slaapt u rustig voort? Moet de Heere altijd maar blijven kloppen en vragen: ‘Doe Mij open’? Wat onteert u Hem daarmee en wat doet u uzelf tekort. Breek met de wereld, die met al haar werken in de duisternis ligt. En sta op uit de doden. Dit is maar geen woord van een mens, maar van Hem, Die opstond uit het graf. En zowaar als het Pasen geworden is, zo waar zal dit woord niet zonder vruchten blijven.

Opstaan gebeurt in de eerste bekering, maar daarna telkens weer in de weg van de dagelijkse bekering en de vernieuwing van ons leven. In Christus is de nieuwe dag aangebroken, dat is de dag der zaligheid. Rond de geboorte van de Heere Jezus zong de oude Simeon met de Heere Jezus in zijn armen. ‘Een licht zo groot, zo schoon, gedaald van ’s hemels troon straalt volk bij volk in d’ ogen.’ En na Pasen is de volle dag van Gods genade aangebroken. Maar als dat zo is, waarom slapen we dan nog? Waarom zetten we de vensters van ons levenshuis dan niet open, opdat deze Zon zal schijnen in ons hart? Door dat licht ontvangen we het leven, warmte, kracht, gezondheid, vreugde en blijdschap. Zo wordt de angst weggenomen en wordt ons de weg tot de vrede gewezen. Achter de oproep tot bekering staat de Heere met Zijn heerlijke belofte: ‘En Christus zal over u lichten.’ Dat betekent dat Christus Zelf ons licht wil zijn. Dat doet Hij door het woord, dat is een lamp voor onze voet en een licht op ons pad. Het is Zijn woord dat ons ten leven roept. Het is Zijn kracht, die ons doet opstaan. In Zijn licht zien we de wereld als schijn, het zwart van de zonde en de duivel in zijn ware gedaante. Maar we zien ook God in Zijn allesomvattende genade en Jezus in Zijn Middelaarsheerlijkheid. Welk een belofte: ‘Christus zal over u lichten.’ Dat licht gaat nooit meer onder. Op deze dag volgt in der eeuwigheid nooit meer een nacht.

Dat licht blijft schijnen tot de grote morgen, wanneer ook de laatste schaduwen verdwenen zijn. Zijn licht schijnt over allen, die Hem vrezen, in voorspoed en in rouw, in gezonde en in zieke dagen, in onze jeugd en in de ouderdom, in leven en in sterven. Zelfs het graf is met Hem niet donker meer. En na het ontslapen in Christus zal het nog eenmaal klinken: ‘Ontwaak, gij die slaapt, en sta op uit de doden, want het is dag.’ Er volgt nooit meer een nacht. Tot in de eeuwen der eeuwen zal Christus over u lichten.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen