BEKERING

De noodzakelijkheid van .^e waarachtige bekering moet met grote nadruk gepredikt worden. Elke preek moet daar op aandringen. De verkondiging van Johannes de Doper was: Bekeert u. Jezus Zelf sloot bij Johannes' prediking aan. De apostelen hebben met grote ernst in de Naam des Heeren bekering en vergeving der zonden gepredikt. De bekering is een totale vernieuwing van de gehele.mens. Deze kan in verschillende tijden van het leven plaats grijpen. Al is het zeker waar, dat de meeste bekeringen in de jeugd van het leven plaats grijpen, toch mag ons dat er nooit toe brengen te menen, dat op latere leeftijd dit niet meer geschieden kan. Er zijn duidelijke voorbeelden van bekeringen, die in de ouderdom plaats vonden. Heeft niet de profeet Joel gesproken van „jongelingen, die gezichten zullen zien en ouden, die dromen zullen dromen"? Daarin wordt immers gesproken van het werk van de Heilige Geest in jonge en oude mensen. Elke waarachtige bekering wordt kenbaar in de vruchten, die deze draagt. Daaraan moet de waarachtigheid getoetst worden. Ook onze Heidelbergse Catechismus spreekt in aansluiting aan de Heilige Schrift van het geloof, van welks oprechtheid men in de vruchten verzekerd wordt. Het is gevaarlijk om aan de hand van een voorstelling van een „bekeringsweg" de waarheid van elke bekering te willen toetsen. Immers zal de weg van de één die van de ander niet zijn. We moeten ons hoeden voor een „bekeringsmethodisme", waardoor de volheid van Gods werken zou aangetast worden. Zo dikwijls liggen we voor dat gevaar bloot. Niemand heeft het recht om „eigen weg" als toetssteen voor een ander aan te leggen. Er is zoveel waarheid in het gezegde: „Wat de één van voren leert, leert de andere van achteren". Men bedoelt daarmee, dat de één bepaalde zaken in het geestelijke leven op een andere tijd leert en onder andere omstandigheden leert, dan de ander. Wat kunnen we soms veel schade aanrichten door hooghartig en lichtvaardig oordelen. Hoe hebben de praktikale schrijvers uit de 16e en 17e eeuw blijk gegeven van diepe inzichten in Gods Woord en in de weg, die de Heere met mensen houdt. Ze geven duidelijk blijk oog te hebben voor het onderscheid in Gods handelen. Aan het veelvuldig lezen van „bekeringsgeschiedenissen" kan een groot gevaar verbonden zijn. Zeker mogen we die wel lezen, als we dan slechts God de eer leren geven voor de wonderen Zijner hand. Maar maak ze nimmer tot uw levensregel. Ook de ondervindingen van de kinderen Gods niet. We kunnen daar veel kwaad mee doen, aan onszelf en aan een ander. Ook in deze zij alleen het Woord Gods richtsnoer. De omstandigheden, waaronder God mensen tot bekering brengt, kunnen zeer verschillend zijn. Soms gebruikt God uiterlijke tegenspoeden om mensen innerlijk tot verbrijzeling te brengen door het Woord en de Geest Gods. Er zijn soms zeer gezegende ziekbedden. Hoe dwaas om te menen, zoals in een aan mij gestelde vraag geopperd werd, dat een „ziekbedbekering" met „een eerste ware bekering" niet te vergelijken is. Tegen deze vraag heb ik echt wel aan zitten kijken. Zou dit nu echt door sommigen gedacht worden? Uit de vraag zou men moeten denken van wel. Nu, de levensondervinding van velen weerspreekt deze mening. Zeker is het me wel bekend, dat er vele ziekbedden zijn, waarop mensen blijk geven met de dingen Gods ernstig bezig te zijn, maar welke ernst met het weerkeren van de gezondheid weer verdwijnt. Dat moet ons tot voorzichtigheid manen; maar die is altijd nodig. De zegswijze: „Laat het eens overzomeren en overwinteren" bevat een kern van waarheid en wijsheid. Maar dat neemt niet weg, dat we voorzichtigheid en achterdocht niet vereenzelvigen moeten. Een „echte" ziekbedbekering is niet minder dan welke andere „echte" bekering ook. Wat tobben we toch dwaas als we de waarheid van de waarachtige bekering zoeken in de tijd, waarop deze plaats vond; of in de omstandigheid, waaronder deze geschiedde; of in de duidelijkheid, waarmee deze vergezeld ging; - of in de- krachtige boete, waarvan deze blijk gaf. Dat zijn alle onjuiste maatstaven. Tijd, omstandiglieid, duidelijkheid, enz. enz. zijn alle slechts bijkomstige zaken. De Schrift zegt: Aan de vruchten zult ge de boom kennen. En naar de bijbelse vruchten moeten we leren oordelen. Dan is er zeker plaats voor onderscheidene wegen, want er zal dan gezien worden, dat Gods werken Zijn veelvoudige wijsheid te zien geven. De Heilige Schrift zij richtsnoer; en naar de Schrift spreekt dan ook onze Heidelberger van „ellende, verlossing en dankbaarheid". Want hoe onderscheiden Gods wegen zijn in de toebrenging der Zijnen, hieraan houden we vast, dat om tot de ene troost in leven en sterven te geraken ons een persoonlijke, bevindelijke kennis van deze drie genoemde stukken nodig is.

Rotterdam-C

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen