TARWE EN KAF

De voorloper des Heeren spreekt zeer ernstige taal. Hij wijst naar Christus die na hem komen zal, wien hij niet waardig is dat hij ontbinde de riem Zijner schoenen, terwijl hij hieraan, nl. aan deze belijdenis, onmiddellijk toevoegt: iens wan in Zijn hand is en Hij zal Zijn dorsvloer doorzuiveren." Johannes' prediking is scherp in het oor van de Farizeeën, welke uit de stad tot Zijn prediking komen. Hij noemt ze adderen-gebroedsel. Dit is niet al te vleiend voor de heren, die in eigen ogen zo ontzettend godzalig waren. Mijne vrienden, wat kijken we naar die lui, die toen zo optraden en we zeggen: a, het is waar ook. Het waren ook schrikkelijke geveinsden. En dan doen we nog wat, nl. er nogal veel opzoeken in onze gedachten die ook voor dezelfde kwalificatie in aanmerking komen naar onze mening. Och, wat jammer dat ons hart daar het eerst mee vervuld is! Een ander oordelen en we steken de hand niet in eigen boezem. Wat zijn we toch best in leer en opvattingen en wat dragen we een hoge dunk van onszelf om. Dat kan ook niet anders, want we dragen de erfenis uit het paradijs in ons om, waar we als God wilden zijn. Wat blijft er dan over mijne vrienden? De Farizeër uit de gelijkenis van de Heere Jezus die de Heere dankte dat hij niet was gelijk andere mensen. Welk een vreselijke openbaring toch. Welk een schrikkelijk bewijs van gemis aan ontdekking. Dat we verwaardigd mochten worden de hand in eigen boezem te steken, en bij het licht des Geestes zouden we zien hoe vreselijk melaats die hand er uit kwam. Wat hebben we toch een mooie en zuivere belijdenis en wat roemen we er op. Ik wil U één ding zeggen en dat bedoel ik voor allen, jong en oud. Ik stel een zuivere kennis van de waarheid op hoge prijs, acht het zelfs noodzakelijk naar de schriften, waar de Heere zegt: Onderzoekt de schriften want die zijn het die van Mij getuigen; " maar och, als we nu toch niet meer hebben dan die historiële kennis, wat is het dan jammerlijk gesteld met ons. We hebben meer nodig. Die kennis moet geheiligd worden door de Heilige Geest, het verstand verlicht en de wil vernieuwd, alsmede de hartstochten geregeld. Hoe droevig is het daarmee gesteld. Het eenzijdige Godswerk is zo zeer van node. We kennen onze ellende niet. Let maar op Openbaringen 3 : 18. Neen de kennis der ellende is geen voorwaarde tot de genade, maar vrucht van de genade. Dat we dit wel bedenken.

Christus komt Zijn dorsvloer doorzuiveren met de wan in Zijn hand. Er zal bij dat zuiveren tweeërlei overblijven. Tarwe en kaf. Het eerste brengt Hij in Zijn schuur te samen, terwijl het laatste wordt verbrand. Koe vreselijk is die handeling. Het gaat er over bij het kaf te behoren of bij de tarwe. Het laatste, Gods lieve volk, werd vrijgemaakt door Christus Zelf wijl Hij ze van de Vader verkreeg, de anderen eeuwig buiten in de poel die brandt van vuur en sulfer. Hier met de kerk meegeleefd en meegezongen en straks een eeuwige scheiding. Ontzettend. O vraag toch veel aan de Heere of Hij U bekeert zoals Hij al Zijn volk bekeert. Zeg nu niet: ik kan niet bidden, want dat kan niemand. Paulus kon het ook niet, maar moogt ge het laten? O dat de eis Gods alsmede Zijn souvereiniteit op het hart gebonden werd. En dit probleem willen wij maar oplossen zowel naar de ene als naar de andere zijde en dit is niet anders op te lossen dan door Hem in wien alleen des Vaders welbehagen is te kennen als de van de Vader gegeven Zaligmaker.

Mijn jonge vrienden, denk er om; tarwe en kaf. Er is geen derde weg. De Heere binde de ernst van leven en sterven op het hart opdat we geen rust vonden anders dan alleen in Hem, in wie de behoudenis alleen is. Die is niet te grijpen, die is alleen te ontvangen, want Hij wordt gegeven aan allen die van de Vader bemind zijn, zomede van de Zcon en de Heilige Geest. Zet U veel en trouw onder de prediking van het zuivere woord, want dat is het middel waardoor de Heere Zijn raad volvoert tot de eeuwige zaligheid. Midden

in de dood liggend en onbekwaam tot enig geestelijk goed en geneigd tot alle kwaad hebben we nodig het wonder van hartvernieuwende genade. Dat het de Heere behage Zich te ontfermen over ons naar Zijn hoge souvereiniteit zoals Hij Zich in Christus verheerlijkt. Niet één zonde is te groot die niet zou kunnen worden vergeven, behalve de zonde tegen de Heilige Geest.

De Heere geve genade bij de aanvang en bij de voortgang om het wonder te mogen kennen: Uit genade zijt gij zalig geworden door het geloof; en dat niet uit ÏJ, het is Gods gave, niet uit werken opdat niemand roeme. Hij schenke ons hope om de komst tot zuivering van Zijn dorsvloer een tarwekorrel te mogen zijn om eeuwig in de schuur der eeuwige vreugde te worden ingedragen.

Ds J. v. d. BERG.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen