Een brief naar hef moederland

Van twee personen ontving ik dezer dagen een vertaling van een brief, die J. D. van Woerden liet opnemen in de „Free Presbyterian Magazine", d.i. het maandelijks verschijnend blad van de Vrije Presbyteriaanse Kerk van Schotland. Uitg. adres: N. Adshead & Son, Ltd., 91 Fordneuk Street, Glasgow, S. E.

Het is wel aardig voor onze lezers om hiervan kennis te nemen. De brief is geschreven op het eind van oktober van het vorige jaar, dus is alles betrekkelijk kort geleden gebeurd. Van Woerden schrijft dan:

Geachte ds. Mac Lean,

Deze is dienende U te laten weten hoe ik het maak. Dit weekeinde hoop ik D.V. naar Ingwenya te gaan. Ik kan dan met ds. Mac Donald enige zaken bespreken, die hij bij het thuisfront naar voren wil brengen.

Ik kom zo juist terug van een trip naar het gebied langs cle Shangani-rivier, waar ik diensten leidde en patiënten verzorgde. Ik ging alleen met enkel mijn jongen bij me. Makwateni is een van de meest misdeelde plaatsen wat de natuur betreft. Een barre woestenij zonder enig gras. De weinige bomen staan daar nagenoeg kaal, zonder enig groen loof. Totale verwaarlozing en vervuiling van de bodem heeft ieder teken van vegetatie onmogelijk gemaakt. Boven dit trieste, woeste landschap schijnt onbarmhartig de afrikaanse zon. Rondom de kleine school ligt een dozijn kralen geschaard, blootgesteld aan de gesel van de gloeiende zon.

Niemand kwam bij onze aankomst ons begroeten. Het hele tafereel is een beeld van verlatenheid. Wel bereikten ons af en toe vanuit de nabijzijnde kraal de geluiden van tromgeroffel en de schorre klanken van lallende dronken mannen en vrouwen.

We zetten ons een poos neer om te bedenken wat te doen, biddend om wijsheid en de leiding van Gods Geest.

Het is ongeveer één uur op de middag. De zon staat vrijwel loodrecht boven ons hoofd. Door de van de hitte trillende lucht bereiken ons golf na golf van het tierend dronkemansgezang en - gelach.

Na enige tijd verschijnen enkele zwarte kindertjes met niets dan enkele vodden om 't lijf, om de hoek van 't schoolgebouwjte, en staren me op een afstand aan. Ten laatste overwinnen ze toch hun verlegenheid en komen wat dichter bij, zodat we enige vragen kunnen stellen. Ze vertelden me, dat er een feest was ter ere van de geesten van de voorvaderen. „Wisten ze niet, dat we zouden komen? " „Jawel, maar dit feest had al vier dagen geduurd en de waarzeggers hadden gezegd, dat het hoognodig was om de geesten van de overledenen een eerbewijs te brengen."

Ik vroeg aan de kinderen of daar water was te krijgen, daar ik zonder zat. Alle wellen waren tengevolge van de langdurige droogte uitgeput. Veel vee was door gebrek aan voedsel en water reeds gestorven. Op een afstand van ongeveer 3 km was echter nog een poel, waarin nog water was, vertelden ze me. We gingen daar dan maar heen en vonden een modderige poel van ongeveer tien meter in 't vierkant. De vuile voeten van mens en beest hadden het water verschrikkelijk vertroebeld. Dit was het enige wasen drinkwater voor de kralen, kilometers in de omtrek. Eveneens moest ik het er mee doen voor deze en de volgende dag. Door het te koken, wat natuurlijk gebeuren moest, zou het maar weinig verbeteren.

We kwamen terug bij de school en ontmoetten daar de hoofdonderwijzer, een vriendelijke jongeman, een neger wel te verstaan, die verleden jaar zijn opleiding in Mbuma voleindigd had. We spraken met hem over het heidense feest in de nabije kraal en over de mogelijkheid om het volk te benaderen. Hij stelde voor om naar het hoofd van de kraal te gaan en het met hem te bespreken. Hij kwam terug

met het nieuws, dat we welkom waren en dat we, zodra het feest geëindigd was, konden komen.

Ik schatte de bevolking van de arme, in zulke vreselijke omstandigheden levende kraal, op een honderd zielen. Verscheidene waarzeggers keken naar me met een onverholen woedende blik. Vier dagen dronkenschap hadden onmiskenbaar een stempel op hen achter gelaten. Weer overwoog ik bij mezelf of het verstandig zou zijn om tot de mensen te spreken, wier geest door overmatig gebruik van bier totaal verwoest was. En toch maakte de Allerhoogste het mogelijk om een enkel woord tot hen te richten. Ik vroeg hun of allen, die de zendingsschool bezocht hadden, de hand op wilden steken. Een groot aantal handen ging omhoog.

O, ik mocht iets ontwaren van liefde voor hun onsterfelijke zielen. Met enkele woorden bepaalde ik hen bij de toespraak, die Paulus tot de Atheniërs hield; die waren op hun manier ook godsdienstig, maar dienden een onbekende god. Daar tegenover mocht ik hun een God verkondigen, Die de hemel en de aarde gemaakt heeft.

Hoewel sommigen blijk gaven, dat ze er naar snakten om hun haat te luchten, kwamen we toch ongedeerd uit hun midden.

's Avonds kwam een twaalftal mensen is de school bijeen, waar we te zamen een Bijbellezing hielden. Eén vrouw is lid van onze kerk. Eén van de onderwijzers schijnt meer dan gewone belangstelling voor de waarheid te hebben. Mochten de vluchten daarvan nog eens gezien worden!

Deze onderwijzers hebben hard nodig om meer contact met ons te onderhouden. Als er in mijn eigen leven zoveel ongelijkvormigheid is aan hetgeen ik krachtens mijn bevoorrechte opvoeding en leiding in mijn leven behoorde te zijn, hoeveel moeilijker moet dan hun bestaan wel zijn, in een omgeving waar alles er op gericht is om hen omlaag te trekken. Zij moeten leven in één kraal met de diepst gezonken heidenen, vaak ver van hun eigen woonplaats verwijderd. In vele plaatsen is de inlandse onderwijzer of onderwijzeres de enigste uitdrager van het evangelie.

We trachten gedaan te krijgen dat alle schoolkinderen in 1960 de vier evangeliën dóórlezen. Voor de ruim 2500 leerlingen zijn er natuurlijk heel wat exemplaren nodig.

Drie van onze mensen, Mr. Tallach, Mthethwa en Ndebele (de twee laatsten zijn inlandse onderwijzers) zijn nog steeds bezig met de vertaling van de psalmen in het Sindebele. Zodra dit werk klaar is, wat nn zijn voltooiing nadert, zullen ze in Bullawayo gedrukt worden, waarmee zeker nog twee maanden gemoeid zullen zijn. 5000 stuks zullen dan van de pers komen, ieder ter waarde van ongeveer 20 c.

J. D. van Woerden.

P.S. Deze brief werd vertaald door de vader van de schrijver. Ook vriend Geuze zorgde ongevraagd voor een vertaling. Beiden hartelijk dank voor het meeleven.

N.

Voor de

„ L A N D R O V E R "

ontvingen wij op ons giro nr. van „Daniël" weer heel wat giften en wel van: Mej. A. H. te G. ƒ 2.—; D. v. A. te A. ƒ 5.—; Studie Ver. te Z. f 15.50 (collecte jaarverg.); L. M. de B. te V. f 10.—; A. L. te G. f 5.—; M. N. te W. ƒ 10.—; Mevr. P. te M. ƒ 2.50; N. N. te V. ƒ 10.—; A. J. K. te R. ƒ 2.50; M. H. te B. ƒ 5.— ; A. v. H. te A. ƒ 10.—; C. v. H. te A. ƒ 10.—; C. H. v. B. ite R. ƒ 5.—; F. C. M. te B. ƒ 5.—; Geref. Gem. Zeist ƒ 5.—; Jongel. Ver. Aagtekerke ƒ 20.— (gedeelte v. d. kollekte op de jaarverg.); B. L. te R. ƒ 2.—; Uit brief van M. D. te W. ƒ 25.—; J. N. te Fr. ƒ 10.—; mej. P. C. K. te D. ƒ 3.—; C. W. M. d. H. te Nw. t. A. ƒ 10.—; H. B. te D. ƒ 10.—; via ds. H. Rijksen van mevr. v. H. te L. ƒ 10.—; Ger. Gem. te Dordrecht ƒ 25.—; J. T. te Z. ƒ 10.—; H. B. te K. ƒ 25.—.

Allen ten zeerste bedankt. We gaan niet bedelen, maar bevelen nogmaals deze zaak in uw aller milddadigheid aan.

U weet: giro no. 149473 van „Daniël" Gouda; onder aan strook vermelden „Voor Landrover". de

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen