VERGRUIZING

Een merkwaardig woord: vergruizing. Ik kwam het tegen in de folder die de staaroperatie van mijn vrouw begeleidde. Via een vernuftig instrument wordt de bestaande, vertroebelde lens van het oog vergruisd, waarna een nieuwe (kunst)lens wordt ingebracht. Met als resultaat een oog dat de dingen weer scherp kan zien. Geweldig, zo’n ingreep dankzij de vorderingen van wetenschap en techniek. Maar voordat die heldere kijk tot stand komt moet er blijkbaar eerst ‘vergruisd’ worden…

Volgens Van Dale betekent vergruizen ‘tot gruis maken’ en ook ‘verbrijzelen’ en ‘stukslaan’.

Met die betekenis weten we in ons land wel raad. Als ik dit schrijf zijn de campagnes voor de verkiezing van de Provinciale Staten (was die dat echt?) voorbij en is het stemgedrag van het Nederlandse volk bepaald. Wat men ook van de uitkomst mag denken, mij gaat het nu om het gedrag van hen die geacht worden verantwoordelijkheid te kunnen dragen en visie te vertolken. Maar wat krijgen we te zien? Een door de media georganiseerd spektakel waarin bij herhaling de officiële kandidaten voor de Eerste Kamer oneigenlijk in debat moeten met door de wol geverfde fractievoorzitters van de Tweede Kamer! Schaamteloos gegoochel met cijfers waaraan men het recht ontleent de ander voor hele of halve leugenaar te kijk te zetten en waarmee men de toeschouwer de indruk geeft dat in de werkelijkheid kennelijk alle mogelijkheden naast elkaar kunnen bestaan. Vervolgens komen verslaggevers, niet gehinderd door enige kennis van de staatsinrichting, ons verteilen dat de Eerste Kamer geen politiek instituut is(!) terwijl voormalige ‘spindokters’ en gedesillusioneerde oud-politici even uitmaken wie van de debatterende kandidaten de beste slogans, de feiste uihalen en de platste kreten hebben gedebiteerd. Want die hebben gewonnen!!

Koers, visie, inhoud? Wie zit er op te wachten? Zorg voor spektakel, voor kantje-boord-gedrag en maak de ander af voor het oog van Neerlands volk. Als je daarmee de hoogste populariteits-score haalt, wat zou je je dan nog bekommeren om solide beginselen en in het verleden gedane beloften?

Wat we intussen hiermee allemaal stukslaan aan waarde en waardigheid van ons democratisch bestel, laat zich raden. Ook hier past het woord vergruizing.

Doen we het op het kerkelijk erf beter? Houden we ons daar verre van verdachtmaking, vooroordelen, oppervlakkig ‘wegzetten’ van de ander en najagen van eigen gelijk? Ik geef toe: zo bont als het in de publieke media gebeurt, zal het niet voorkomen. En toch ben ik er niet gerust op. Veranderen ook bij ons niet gewoontes en gedragingen onder invloed van de mores in de sociale media? Hoe onschuldig is alle getwitter en mobieltjesgebruik? Je kunt er revoluties mee ontketenen. En die vergruizen veel; soms ten goede, maar vaak niet. Twee voorbeelden van het kerkelijk erf: hoe is er met het resultaat én de makers van de Herziene Statenvertaling hier en daar omgegaan? En welke woorden zijn er zoal gesproken over het al of niet deelnemen aan de zgn. Nationale Synode?

Het ‘gij geheel anders’ blijft de echte uitdaging voor wie Psalm 133 zingt!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen