Levenspartner

Onnlangs vonden binnen onze familie twee gebeurtenissen plaats die van karakter fors verschilden, maar die anderzijds veel raakpunten hadden. Op een donderdag in augustus trouwde onze jongste dochter. Een drukke dag met veel hoogtepunten. De zaterdag daarna was er onder het motto "Terug naar de wortels" in het Zeeuwse Kapelle een Ruijgrok-dag georganiseerd Naamgenoten uit het hele land waren aanwezig. Wat is het voor ouders een reden tot dankbaarheid als na het ja-woord in het gemeentehuis ook Gods zegen over het huwelijk wordt gevraagd in de kerk. We erkennen dat het niet onze verdienste is wanneer een volgend geslacht inziet afhankelijk te zijn van Zijn zegen. Niet onze verdienste, maar dat wil niet zeggen dat we geen grote verantwoordelijkheid dragen voor wat wij onze kinderen meegeven. Dat betekent onder andere ook dat we hen stimuleren om kerkelijke vrienden en vriendinnen te zoeken. Dan is de kans groter dat men ook een levenspartner vindt die rekening houdt met wat God ons in Zjn Woord voorhoudt Met deze laatste conclusie ben ik aangeland bij het raakvlak met de tweede gebeurtenis in de bewuste augustusweek. Er is veel onderzoek gedaan naarde geschiedenis van onze familie, die teruggaat tot de 14e eeuw. Een opmerkelijk feit vond ik altijd dat bijna al onze naamgenoten rooms-katholiek zijn. Alleen Alleen de Westlandse tak is protestant. Inmiddels zijn we er nu achter hoe dat komt. Onze voorvaderen waren blijkbaar strakrooms, want ze gingen niet mee met de "nije leer". Daardoor was het uitoefenen van openbare ambten er niet meer bij en werd het platteland opgezocht. Zo ging Bastiaen Thonisz. Ruijchrock, afkomstig uit Wassenaar, rond 1598 boeren in Oud Eik en Duinen aan de rand van Den Haag. Zijn kinderen trouwden allemaal nog rooms-katholiek, maar een kleinzoon, Jeroen, ontmoette in Trijntje van Houve een protestants meisje. Het paar is getrouwd en vestigde zich in Terheijde aan Zee, waar Jeroen zich aansloot bij de kerk van de Reformatie. De geschiedenis vermeldt verder dat de familie blijkbaar trouw kerkelijk meeleefde, want een kleinzoon komen we tegen als diaken, ouderling en kerkmeester. De ontmoeting van Jeroen en Trijntje heeft verstrekkende gevolgen gehad Menselijkerwijs gesproken zouden we in 1992 een heel andere huwelijksdienst hebben gehad als Jeroen zich niet bij het geloof van zijn vrouw had aangesloten. Misschien was hun ontmoeting destijds, in de 17e eeuw, "toevallig". Het ontslaat ons niet van onze plicht om onze kinderen te wijzen op het hoge belang van het zoeken van een gelijkgezinde levenspartner. Er is eeuwigheidsbelang mee gemoeid. Voor hen en hun eventuele nageslacht.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen