Kinderzorgen (13)

Naar aanleiding van mijn tiende artikeltje over dit onderwerp, ontving ik van een lezer een vriendelijk briefje met een goedkeuring en een afkeuring. Tot algemeen nut wil ik hierop wel ingaan. Het raakt niet alleen de briefschrijver, maar ons allen. Goedkeuringen hebben we graag. Op afkeuringen zijn we minder gesteld. We hebben ze allebei nodig om in evenwicht te blijven. De goedkeuring luidde: „Ik las uw artikeltje

over „kinderzorgen", waar ik mij mee kan verenigen". De afkeuring citeer ik eveneens: „Het spijt me, dat de bewering over t.v.-kijken zo ongemotiveerd is gebleven. Briefschrijver zit evenwel zelf ook met dit probleem, getuige hetgeen hij daaraan toevoegt „Het is ook zo moeilijk om daar overtuigend over te spreken".

Ja, daar zit je dan. Nu, het eerste wil ik graag toegeven (voor wat het ongemotiveerde).-Het laatste geef ik briefschrijver niet gewonnen (voor wat de moeilijkheid om daar overtuigend over te spreken).

Allereerst dan de opmerking, dat het niet in .mijn bedoeling lag om diepgaand op dat t.v.vraagstuk in te gaan. Van een bewering dienaangaande ben ik mij niet bewust. Ik signaleerde dit euvel in verband met de ouderlijke zorgen. Niet minder met de verantwoordelijkheid van de ouders ten aanzien van datgene wat onze kinderen horen en zien.

Inderdaad, ik ging op dat t.v.-kijken niet diepgaand in, omreden ik meende, dat dit in onze kringen niet nodig was. Over de gevaren en de nadelen van de t.v. worden we immers gedurig gewaarschuwd, vanaf de kansel en via allerlei bladen. Toch wil ik nog wel enkele bewijzen omtrent die gevaren hier noemen.

In een uitgave van de volksuniversiteit en Stichting Culturele Educatie Dordt" (augustus 1977) las ik over - een cursus t.v.-kijken het volgende: „Deze cursus is voor iedereen die genoeg heeft van televisie of er geen genoeg' van kan krijgen (en daar tussenin). Televisie is een boeiende, maar ook brutale indringer in het huiselijk leven en daartegen moet je je teweer stellen; dat is de bedoeling van de cursus".

Dit spreekt boekdelen. Het boeiende is onmiskenbaar. De zonde eveneens, letterlijk en figuurlijk. Dat boeiende element is des te gevaarlijker. En aan brutale indringers hebben we geen gebrek. Maar. . . als nu de „wereld" zo spreekt over de televisie, moeten wij (belijdende kerkmensen) dan niet beschaamd zijn? We willen nog zo'n „werelds" oordeel over t.v. bekijken.-

In een informatieblad van de C.R.D. (Culturele Raad Dordt) van .12 oktober 1977 wordt ondermeer aandacht geschonken aan het agressief gedrag onder de jongeren. Ik lees dan: „Het toekomstbeeld dat onze jongeren zich moeten, vormen wordt steeds somberder. Geweld is één van de dingen die steeds meer het dagelijks leven gaan beheersen. De televisie is (nog steeds) een alles bepalende godheid. De problemen waarmee kinderen zich bezighouden, dienen zelf opgelost te worden".

Ook dit getuigenis spreekt voor zichzelf. Dienen . wij dus als ouders niet in de bres te springen? Wij dienen op de bres te staan voor deze gevaren die de jeugd bedreigen.: Geloof mij vrij, dat onze kinderen het moeilijk hebben.

Ze hebben meer dan ooit een vader en een moeder nodig. Ze komen immers in aanraking met vele dingen waarover wij vroeger niet droomden. Hier dan met name de „afgod" t.v. Ten derde wil ik nog iets aanhalen uit een onderwijsblad, te weten uit „De school met de Bijbel", van 11 augustus 1977. Het gaat dan over onderwijsvernieuwing (tussen twee haakjes, ironisch wel oriderwijsvernieling genoemd).

De t.v. komt ook ter sprake. Ik citeer weer: „Welnu, de zestiger jaren zijn de jaren, waarin de t.v. algemeen de baas ging spelen in de gezinnen. De gezinnen kunnen aan dit medium geen weerstand bieden, want de verleiding om te kijken is te groot... De verslaving heeft ook de ouders te pakken. Koning voetbal is lot een afgod gegroeid. Men is geleidelijk aan omgeturnd, zodat men gewend is geraakt aan veel slechte moraal, ruwheid, anti-Bijbelse uitingen, enz. Daarbij komt de verleiding om ongebreideld van de welvaart te genieten... De kinderen krijgen te weinig aandacht. Ze leren weinig gehoorzaamheid meer... De kinderen worden audovisueel overbelast. Ze zien teveel, wat ze krachtens hun graad van rijpheid niet kunnen verwerken".

De artikelschrijver in genoemd blad komt tot deze behartigenswaardige slotsom: „We hebben nu nog de vrijheid om openlijk te vechten tegen de verderfelijke invloeden van deze tijd. Laten we elkaar dan blijven wijzen op de normen van de Bijbel. 'We kunnen daar als onderwijzend personeel heel veel aan doen. En we zullen de moed moeten hebben nee te zeggen tegen alles wat ons van God aftrekt. Dan maar liever geen t.v. in huis en openlijk verzet bieden aan mensen die ons christelijk onderwijs willen helpen verloederen". Ik meen dat dit duidelijke taal is.

Dordrecht

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen