TER OVERWEGING

Dr. J. van Genderen, Verbond en Verkiezing. 103 blz., f. 16,50. Uitg. Kok, Kampen, 1983.

Juist toen ik deze recensie zou gaan schrijven, kwam mij de bespreking onder ogen die in „Dienst”, blad voor (vrijgemaakt) gereformeerde diakenen, is geschreven. Daarin wordt dit boek lovend besproken onder de titel: „Een zeer welkom boek”. We willen in waardering niet onder doen. Vanaf het moment dat ik in 1981 de rede van prof.

Van Genderen hoorde, heb ik uitgezien naar de publikatie (in bredere vorm) ervan. We hebben hier een zeer evenwichtige studie voor ons. Ingegaan wordt op de visies van Kuyper en Kersten en degenen die hun spoor zijn gevolgd. Naar beide kanten tracht de schrijver te waarderen wat te waarderen is, en af te wijzen wat uitgaat boven wat de Schrift ons zegt. Bij beiden is van dit laatste wel wat te vinden. Beiden hebben ook in de geschiedenis voorgangers. Zij kunnen zich echter geenszins op Calvijn beroepen. De Vervangingsformule van de gereformeerde synode èn het standpunt van ds. Moerkerken vinden hier een kritische bespreking. Woelderink en Schilder worden met waardering belicht. Nieuwe concepties als van Barth, Beker en Berkhof, om maar enkelen te noemen, krijgen aandacht, en kritisch commentaar. Prachtig is de paragraaf: Het onderscheid en de overeenstemming van verbond en verkiezing (blz. 47–58). Daar worden niet absoluut nieuwe dingen gezegd. Ze worden echter op een geheel eigen wijze gezegd. Nergens vond ik echter tot heden deze vergelijking zo duidelijk getrokken en zo zuiver geformuleerd. Ook de titel van de volgende paragrafen is typerend voor het standpunt van de auteur: „Het samengaan van belofte en eis”, „Verbond en verkiezing in harmonie en perspectief”.

Dit is een wetenschappelijk doorwrochte studie, die een pastorale ondertoon heeft. Wie werkelijk met het vraagstuk van de verkiezing zit — en van wie geldt dat niet op enig moment in zijn leven — kan hier stof tot gelovig nadenken vinden. Het tweede deel bevat colleges die prof. Van Genderen voor de NCRV-microfoon heeft gegeven. Ze vormen de historische achtergrond van het voorgaande.

Een uitgebreid notenapparaat laat zien, dat de auteur zijn onderwerp en zijn vak beheerst. Is dit een populair boekje? Dat zou ik niet willen zeggen. Het is echter wel een boekje dat op wetenschappelijk niveau voor het populus dei — dat is het volk van God — geschreven is. Ook wie Van Genderens visie zou afwijzen, kan om zijn beargumenteerd betoog niet heen. Zo geeft het denk- en discussiestof, waarvoor we de schrijver dankbaar zijn en waarmee kerk en theologie hun winst kunnen doen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen