VERGEET DE HERBERGZAAMHEID NIET… Aanloophuis ‘Nieuwstraat 9” te Leiden

Diaconaat en ontmoeting

Ze zit tegenover me: de haren keurig opgestoken, hoewel ze al in geen maanden een kam gezien hebben. Vijf truien over elkaar, want het is ‘s nachts zo koud buiten… Ze vertelt over de verharding in de maatschappij, die ze aan den lijve ondervindt. “Het is zo onchristelijk geworden, waar kom je nog goedheid en vriendelijkheid tegen?” Het leven op straat is hard. Drie keer is ze al in elkaar geslagen, om niets. “Nee, van mensen moet je ’t niet hebben, God is de Enige op Wie je aan kunt”.

Zomaar een gast, zoals we er zoveel ontmoeten; zomaar een gesprek, zoals we er zoveel voeren in ons Aanloophuis. Ik denk soms: “Waar is de kerk deze mensen kwijtgeraakt?” Misschien ongemerkt, ergens ‘onderweg’?

Het is duidelijk dat we de dak-/thuisloze, de verslaafde, de dolende psychiatrische patiënt in de doorsnee gemeente niet (meer) tegenkomen. En dat terwijl een groot aantal van hen serieus God zoekt en de gemeenschap zo hard nodig heeft.

Als gelovigen zijn we geroepen om God de Heere en onze naaste lief te hebben en te dienen. Het dienen van de naaste geven we in de kerk gestalte middels het diaconaat. Dat geldt voor de leden van de gemeente onderling, maar het dienen van de naaste omvat meer. Onder andere de gelijkenis van de Barmhartige Samaritaan maakt ons duidelijk, dat het diaconaat niet ophoudt bij de grens van onze gemeente: we zijn ook geroepen om in de samenleving de liefde van de Here Jezus Christus zichtbaar te maken in de dienst aan de naaste.

Bij deze dienst aan de naaste speelt ‘ontmoeting’ een belangrijke rol. Immers, het gaat hier niet om de algemene vraag “Wie is mijn naaste?”, maar het gaat heel concreet om “Voor wie kan ik een naaste zijn?”, of anders: “Kan deze concrete persoon een naaste in mij vinden?” Ontmoeting- geen eenrichtingsverkeer of bedéling vanuit de hoogte, ook niet ‘de sterke, zelfstandige mens’ die zich buigt over ‘de zwakke en zielige’. Ontmoeting krijgt in de bijbel vaak gestalte in het samen eten aan de maaltijd (zie hiervoor bv. Matt. 9:9-13). Vandaar dat een gemeente die gestalte wil geven aan haar diaconale roeping in de samenleving, soms de invalshoek kiest van de ‘gastvrijheid’.

Het Aanloophuis als ontmoetingsplaats

Het Aanloophuis van de Christelijke Gereformeerde Kerk te Leiden is opgezet als plaats voor ontmoeting, aandacht en gesprek. In principe is iedereen welkom, of men nu met problemen kampt of niet. Vijftig vrijwilligers uit de gemeente staan klaar om de gasten te ontvangen. Dat zijn er op het ogenblik zo’n 250 tot 300 per maand. Sommige bezoekers komen eenmalig langs, om hun hart eens uit te storten bijvoorbeeld; anderen komen min of meer regelmatig, dit zijn onze ‘vaste gasten’. Juist met deze mensen (zo’n 50 in getal) ontstaat een vertrouwensband, een soort van gemeenschap. Het zijn ouderen, die het gezellig vinden om langs te komen en een praatje te maken met mensen die hen met respect en geduld bejegenen; alleenwonenden, voor wie het moeilijk is om contacten te leggen in zo’n grote stad; mensen die, bv. door baanloosheid, dreigen te vereenzamen; (ex)psychiatrische patiënten die structuur in hun leven aan willen brengen; alcohol-/drugsverslaafden en dak-/thuislozen die de warmte en het kopje koffie waarderen, maar het ook fijn vinden dat ze niet als ‘uitschot’ behandeld worden.

Het Aanloophuis is een laagdrempelige voorziening. Er vinden geen ‘intake’ gesprekken plaats, je hoeft zelfs je naam niet te zeggen. Dat maakt het voor sommige mensen gemakkelijker om over problemen te spreken. Deze problemen hebben vaak te maken met ziekte- of rouwverwerking, met incestervaringen, met huisvesting, inkomen, relaties of eenzaamheid. Voor gasten met deze problematiek is er altijd een luisterend oor, de mogelijkheid van een gesprek onder vier ogen met iemand die echte belangstelling toont, met je meeleeft en ook een ‘tegenover’ voor je wil zijn. De medewerkers van het Aanloophuis zijn op de hoogte met de hulpverlenende instanties, zodat, wanneer een gast dat wil, er doorverwezen kan worden.

Het blijkt dat juist in de vakantiemaanden het extra druk is in het Aanloophuis. Juist dan staat gastvrijheid op een laag pitje in Nederland. Wanneer je zelf niet of nauwelijks op vakantie kunt, dan kunnen juli en augustus eenzame maanden zijn. Het is zaak dat de kerken vooral in deze periode de herbergzaamheid niet vergeten. Door middel van een Aanloophuis kan daar gestructureerd vorm aan gegeven worden.

Om de ontmoeting verder inhoud te geven worden regelmatig maaltijden georganiseerd. Extra feestelijk zijn de maaltijden op 1ste Kerstdag en 1ste Paasdag, wanneer ook in een ‘viering’ aandacht gegeven wordt aan de heilsfeiten. Want ook in het diaconaat gaat het uiteindelijk niet alleen om het wélzijn van de mensen, maar om hun héil.

Omdat de kerk door middel van het Aanloophuis present is in de samenleving op een voor “buitenstaanders’ sympathieke manier, vormt het geloot vaak het onderwerp van gesprek. Veel mensen lopen ook rond met vragen over geloof en zingeving, over normen en waarden. De medewerkers spelen hierop in, soms rechtstreeks getuigend, soms alleen al door hun levenswandel. In ieder geval wordt elk dagdeel in het Aanloophuis afgesloten met een bijbelgedeelte of -gedieht en zijn er speciale gespreksavonden met bijbelstudie, zingen en gebed.

Aanloophuis en gemeenteopbouw

Toen het Aanloophuis vier jaar geleden openging, was dat met een tweeledige doelstelling. Allereerst om dienend aanwezig te zijn in de samenleving, vervolgens echter ook om de diaconale opbouw en inzet van de gemeente van de Christelijke Gereformeerde Kerk te Leiden te bevorderen. Met dankbaarheid constateren we nu dat het werkt! Ongeveer 50 gemeenteleden werken mee in het Aanloophuis: als gastvrouw of gastheer, of meer op de achtergrond in een werkgroep. Jong en oud, behoudend en progressief, leden die elkaar eigenlijk niet zo goed kennen, werken nu samen en leren elkaar waarderen. Mede hierdoor heeft het Aanloophuis een activerende en verdiepende uitwerking op het geloofsleven van de hele gemeente. Opvallend veel jongeren zetten zich voor de gasten van het Aanloophuis in. Ze leren hun christen-zijn in praktijk te brengen buiten de veilige muren van kerk en gezin en zo ‘handen en voeten’ te geven aan hun geloof.

Door de ontmoeting met de gasten word je aan het denken gezet en zie je je eigen situatie in een ander licht. Gezondheid, een dak boven je hoofd, kleding en voedsel zijn bv. niet meer ‘gewoon’, maar iets waar je elke dag voor dankt. Om nog maar te zwijgen over een fijn gezin, een stabiele opvoeding. Boven alles gaat de dankbaarheid voor de liefde en trouwe zorg van de Here God: onverdiend en toch betoond. Het kan niet anders of dit heeft z’n uitwerking op het gemeenteleven. Het komt in ieder geval het diaconale bewustzijn ten goede. Er komt meer oog voor elkaar, meer oog ook voor de verborgen noden in de gemeente.

Zo werkt het Aanloophuis, als diaconaal project van de gemeente, naar alle kanten, wanneer de Heere er Zijn zegen aan verbindt. Die zegen ervaren we, om die zegen bidden we. Bidt u met ons mee?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen