TER OVERWEGING

Laura Reedijk-Boersma, Met moeite en pijn. Over het verwerten van verdriet.

Uitg. Voorhoeve-Den Haag. 75 blz. f. 8,90.

Mevr. Reedijk is als predikant voor bijzondere werkzaamheden verbunden aan de hervormde gemeente van Zeist om pastoraal werk onder zieken en bejaarden te verrichten. In deze functie komt zij met veel verdriet in aanraking. Dat is in dit boekje merkbaar. In het hoofdstuk dat de ondertitel van het boekje tot opschrift heeft, schrijft ze: „Er zijn veel manieren om verdriet te verwerken. leder zal zijn eigen manier moeten ontdekken. Maar één ding geldt denk ik voor allen: verdriet kan men beter verwerken als men er over praten kan. En dan niet één keer, maar steeds opnieuw, met een vertrouwd mens die werkelijk belangstelling heeft”. (blz. 47). Is het niet de pastorale werker, de àmbtsdrager die beschikbaar moet zijn, zich beschikbaar moet stellen voor dat „praten”? De àmbtsdrager die hier slechts monologen kan houden, diskwalificeert zichzelf als „vertrouwd mens die werkelijk belangstelling heeft”! De schrijfster citeert Bonhoeffer ergens (blz. 62) die vanuit zijn eel in 1944 schreef: „ik geloof dat ik een siechte trooster bèn. Ik kan wel luisteren maar ik kan bijna nooit iets zeggen”. Hoeveel mensen, hoeveel ambtsdragers kunnen dàt nazeggen: ik kan wèl luisteren? De handreiking die in dit boekje geboden wordt, kan ook ambtsdragers helpen als zij hun ambt „met moeite en pijn” vervullen in dit opzicht!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen