PERSSCHOUW

Merkwaardige opvattingen

In sommige Hervormde kringen kan men tegenwoordig merkwaardige opvattingen horen over verschillende vragen, die vroeger ook al aan de orde waren. Zo b.v. over onze verhouding tot de roomse kerk. Vroeger noemde men dat in reformatorische taal een valse kerk. Tegenwoordig heet dat een sector van de christelijke kerk. Dat is de eis van deze tijd geworden. We moeten immers oecumenisch denken. Hieraan dacht de Persschouwer toen hij het volgende las in De Reformatie:

„Tante Greet is Rooxss geworden", zeiden de kinderen toen ik dezer dagen thuis kwam en nog maar net binnen de deur was.

Aldus begint G. te verhalen in „De Vriend des Huizes" van Juni 1953. De aanleiding is dezelfde, die tal van „protestantse" Tante Greten naar de roomse kerk gevoerd heeft en tal van roomse Tantes „protestant" deed worden: de liefde. Eerst kwam er een roomse jongen in het spel „even ernstig Rooms als zij Hervormd was". Vervolgens trad er een pater op, die aan Tante Greet verzekerde, dat zij niet alles behoefde te accepteren wat de Roomse Kerk leerde „als je de hoofdbeginselen maar goed onderscheidt". Ten derde heeft de dominee van Tante Greet niet om haar gevochten. Hij zei tegen haar: „hier heb je een aardig boekje over de Roomsen. Lees daar maar eens in."

Zo raakte Tante Greet de Fundamenten kwijt. En kreeg zij (roomse) Perspectieven.

En de familie zat met het probleem: Tante Greet. Met de kwestie: Blijft het nou een tante? Of kunnen we er geen roomse tantes op na houden?

Het laatste zeiden sommigen, die zonder bezwaar een vrijzinnige zwager zouden hebben geaccepteerd.

Maar anderen zeiden: Tante Greet is niet uit de Christelijke kerk getreden; ze is tot een, ons wezensvreemde sector van die kerk gaan behoren. Dus blijft Tante Greet Tante Greet. Ze zeiden tot haar: „Dat jelui voor elkaar bestemd zijn, valt niet te ontkennen. Wij geloven immers dat God, als met Zijn eigen hand een man zijn vrouw en een vro'iw haar man geeft. Zo hebben jelui dus ook elkaar ontvangen. Uit Gods hand."

Overigens was er bij de „overgang" van tante Greet één ding dat de familie echt pijn gedaan heeft. Ze heeft zich laten overdopen: „Want ik weet nog hoe ze als klein kindje door haar vader en moeder naar de kerk gedragen, en daar door een zeer vroom dominee gedoopt werd."

Aan het slot van het relaas heet het: „Ik vraag me af, of dit het kenmerk van deze overgang niet is geweest, dat tante Greet te weinig wist."

Dat laatste zal wel zo wezen.

Maar ik vrees, dat die onwetendheid van Tante Greet een familiekwaal is. Van haar familie-naarden bloede. En van haar familie-in-den-gelove. Me dunkt, het eerste en het laatste wordt door de schrijver of schrijfster, die in „De Vriend des Huizes" uit de familie klapt, gedemonstreerd.

Tante Greet was „ernstig Hervormd". Maar blijkbaar zonder dat zij wist waarom zij dat was.

Rooms geworden is Tante Greet niet uit de Christelijke Kerk getreden, maar tot een ons wezensvreemde sector van die kerk gaan behoren.

Daar spreekt de Hervormde belijdenis wel wat anders over. Die noemt de roomse kerk de valse kerk, een vergadering, die wèl de naam van de kerk voert en voorwendt, maar de heilige, algemene, christelijke kerk niet vertoont.

De roomse kerk heet hier een sector van de christelijke kerk. In 't „geheel" van die complete kerk dus éven onmisbaar als een sector van een cirkel in het geheel. Geen secte dus, maar een sector. „Een ons wezensvreemde sector". Ik dacht altoos, dat óók de hervormde, de gereformeerde, christelijke kerk aan ons wezen vreemd was. Zó vreemd, dat we slechts door het gelóef levende lidmaten van haar zijn.

Tante Greet heeft haar roomse verloofde ontvangen uit Gods hand, zo heet het. Het zal wel waar zijn. Maar de hand des HEEREN geeft het zuur èn het zoet; het goede èn het kwade. En de vraag is maar of Tante Greet haar roomse man ontvangt naar de wèt van God!

En dan dat overdopen! Als nu die dominee, die Tante Greet heeft gedoopt eens niet een vrome, zéér vrome dominee was geweest, zou ze zich dan wél hebben kunnen laten overdopen? Ik vrees dat dan héél wat Tante Greten voor de tweede maal naar het doopvont moeten. Als de doopcelen van de dominees worden gelicht... dan zouden, als de doop aan die dominees hing, " héél wat doopbriefjes waardeloos blijken.

Commentaar van de Persschouwer is wel overbodig. Hij kan het alleen maar betreuren dat dergelijke opvattingen in Hervormde kringen gevonden worden. En dan niet zomaar de eerste de beste Hervormde kringen. En hij wil verder de nadruk leggen op de noodzakelijkheid van het onderzoek der Schriften en van de bestudering van de belijdenis onzer kerk.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen